دانشمندان ترکیب شیمیایی جدیدی کشف کرده‌اند که می‌تواند به ترمیم عصب‌های آسیب‌دیده کمک کند.

این ترکیب که ۱۹۳۸ نام دارد، آن دسته از سازوکارهای زیستی را فعال می‌کند که به کنترل رشد سلول کمک می‌کنند.

پی‌ای مدیا به نقل از مقاله‌ای که در نشریه نیچر منتشر شده‌، آورده است که ترکیب ۱۹۳۸ باعث افزایش رشد سلول‌های عصبی می‌شود. بر اساس این گزارش، دانشمندان همچنین در آزمایش‌های خود دریافتند که این ترکیب قادر است آسیب‌های جدی بافت قلب در نمونه‌ آزمایشی جانوری را کاهش دهد و عملکرد حرکتی ازدست‌رفته را بازسازی کند.

دانشمندان، ازجمله محققان دانشگاه کالج لندن و آزمایشگاه بیولوژی مولکولی «ام‌آر‌سی»، برای انجام این آزمایش و به‌منظور غربالگری هزاران مولکول از مجموعه ترکیبات شیمیایی، با متخصصان آسترازنکا همکاری کردند.

محققان در جریان پژوهش‌های خود موفق به کشف ترکیبی شدند که می‌تواند مسیری به نام مسیر علامت‌دهی «فسفواینوزیتید ۳-کیناز» (PI3K) را که در رشد سلولی نقش دارد فعال کند.

«پی‌آی ۳‌کی» نوعی آنزیم است که به کنترل رشد سلولی کمک می‌کند. پژوهشگران از طریق آزمایش بر روی بافت قلب و سلول‌های عصبی به بررسی اثرات مسیر «پی‌آی ۳‌کی» پرداختند. به گفته آن‌ها، به‌کارگیری ترکیب ۱۳۹۸ طی ۱۵ دقیقه نخست بازگرداندن و احیای جریان خون پس از حمله قلبی، محافظت چشمگیری از بافت ایجاد می‌کند.

به‌طور معمول با احیای جریان خون ممکن است بافت مرده تشکیل شود – که این موضوع ممکن است در آینده به مشکلات قلبی منجر شود. اما هنگامی که ترکیب شیمیایی ۱۹۳۸ به سلول‌های عصبی که در آزمایشگاه رشد کرده بودند افزوده شد، دانشمندان متوجه شدند که این ماده، رشد سلول‌های عصبی را به میزان چشمگیری افزایش می‌دهد.

پژوهشگران همچنین یک مدل موش را با آسیب عصب سیاتیک آزمایش کردند و دریافتند که افزودن ترکیب ۱۹۳۸ به عصب آسیب‌دیده، سبب بهبودی سریع‌تر ماهیچه پای عقبی می‌شود که این به گفته دانشمندان، نشان‌دهنده بازسازی عصبی است.

پروفسور جیمز فیلیپس، از دانشکده داروسازی دانشگاه کالج لندن که یکی از نویسندگان اصلی این مقاله است، می‌گوید: «در حال حاضر هیچ داروی تاییدشده‌ای برای بازسازی عصب‌‌هایی که ممکن است در اثر جراحت یا بیماری آسیب‌دیده باشند موجود نیست، ازاین‌رو نیاز برطرف‌نشده جدی در این زمینه وجود دارد.»

او می‌‌گوید که نتایج به دست آمده نشان می‌دهند که داروهایی که «پی‌آی ۳‌کی» را فعال می‌کنند تا ترمیم عصب‌ها تسریع شود، باید به روش دارورسانی هدفمند، دارو را به بافت‌های موردنظر برسانند. این باعث می‌شود که از بروز مشکلات و تاثیرات جانبی ناخواسته‌ای که سبب ناکارآمدی سایر ترکیبات شده بود، جلوگیری شود.