رژیم جمهوری اسلامی ایران بر اساس این اصل عمل می‌کند که «آنچه برای تهران روا است، برای دیگران ناروا است». رئیس پیشین کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ایران در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا، خبر داده است که تهران و واشنگتن برای مدیریت تنش‌های مختلف میان دو کشور در مسقط «میز قرمز» تشکیل دادند.

پیش از آن حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران، در جریان سفری که به بیروت داشت، اعلام کرد که سلطان عمان در خصوص استفاده از دیپلماسی برای لغو تحریم‌ها ابتکاری مطرح کرد و از این طریق‌پیام‌هایی در حال تبادل است.

عبداللهیان در گفت‌وگوی دیگری با روزنامه اطلاعات، ضمن تایید اینکه کشورش توافق هسته‌ای را کنار نگذاشته است، درباره «سند سپتامبر» حاصل از مذاکرات ایران و سایر طرف‌ها و نقش عمان و قطر در مذاکرات تهران و واشنگتن صحبت کرد و افزود که «ما هیچ وقت از مسیر دیپلماسی و مذاکره فاصله نگرفتیم».

این بدان معنا است که جمهوری اسلامی حق دارد با طرفی که به آن «شیطان بزرگ» می‌گوید، یعنی آمریکا، وارد ارتباط و مذاکره شود، در حالی که هیچ کس دیگری این حق را ندارد و اگر در این مسیر گامی بردارد، تهران او را «مزدور» توصیف می‌کند.

در لبنان، آموس هوکستین، فرستاده ویژه وزارت خارجه آمریکا، آزادانه و با خیال راحت از بعلبک و جنوب لبنان که تحت کنترل حزب‌الله است، بازدید کرد. به نظر می‌رسد محور اصلی این اقدام اهمیت ثبات در منطقه برای تداوم انتقال انرژی با توجه به کمبود جهانی ناشی از جنگ اوکراین باشد. دیدوبازدیدهای هوکستین از جنوب لبنان و شمال اسرائیل را نیز می‌توان گواه این مسئله دانست. دستیابی به توافق برای تعیین مرزها، آغاز اکتشاف و استخراج انرژی شرکت توتال در بلوک شماره ۹ و اعلامیه لبنان برای صدور مجوز جدید برای اکتشاف در بلوک ۸ و ۱۰ به منظور برقراری ثبات موردنیاز در جنوب لبنان است.

جنوب لبنان به دلیل نیاز به برقراری آرامش و ثبات به‌ویژه برای اسرائیل و فرایند استخراج گاز و نفت و صادرات مجدد آن از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین دلیل حزب‌الله پس از به دست آوردن سهمش از تولید انرژی، با اخراج شرکت روسی و جایگزینی آن با شرکت انرژی قطر، به درخواست تل‌آویو پاسخ مثبت داد.

از سوی دیگر، ایران هم که به دلیل رقابت نکردن با روسیه از اکتشاف انرژی در سواحل سوریه کنار گذاشته شده است، با آنچه در توافق‌نامه تعیین مرز بین لبنان و اسرائیل رخ داد، به موقعیتی در شرق مدیترانه دست یافت.

در جریان تلاش هوکستین برای برقراری ثبات و آرامش بین طرف‌های لبنانی و اسرائیلی، نبیه بری، رئیس مجلس نمایندگان لبنان، از فرستاده آمریکا خواست که «برای حمایت از انتخاب سلیمان فرنجیه به عنوان رئیس‌جمهوری آینده لبنان بر اپوزیسیون در لبنان کار کند و آن‌ها را تحت فشار قرار دهد». نبیه بری فرستاده آمریکا را به‌طور علنی به حضور در گفت‌وگوهای مجلس نمایندگان لبنان با هدف رسیدن به توافق درباره انتخاب رئیس‌جمهوری آینده لبنان دعوت کرد.

اکنون صرف‌نظر از مغایر بودن این اقدام با قانون اساسی و بیهوده بودن آن در تعامل با حزبی که قدرت و سلاح را در دست دارد، می‌توان گفت که این دعوت از سوی کسی به عمل آمد که سخنگوی رسمی دوگانه شیعه یعنی حزب‌الله و جنبش امل است. در نتیجه، دعوت نبیه بری از هوکستین، بیانگر تصمیم همیشگی حزب‌الله و جمهوری اسلامی ایران برای مذاکره با آمریکا است؛ در حالی که هم تهران و هم حزب‌الله در همه رسانه‌هایشان از آمریکا به عنوان «شیطان بزرگ» یاد می‌کنند.

در واقع، حزب‌الله در درخواستش از آمریکا برای تحت فشار قرار دادن مخالفان برای حمایت از انتخاب سلیمان فرنجیه، حل‌وفصل اختلاف‌های باقی‌مانده را به قیمت سیاسی مرتبط با هویت رئیس‌جمهوری آینده لبنان معاوضه می‌کند.

البته واشنگتن نیز در تلاش برای استفاده از همین راهبرد است؛ به‌طوری که در جلسه تمدید ماموریت نیروهای یونیفل در شورای امنیت سازمان ملل متحد، اصلاحات پیشنهادی فرانسه برای اصلاح بندهای ۱۶ و ۱۷ قطعنامه شماره ۲۶۵۰ شورای امنیت را که به نفع حزب‌الله است، رد کرد. این امر در تدوین مجدد قطعنامه شماره ۲۶۹۵ شورای امنیت که در آن بر موضع تند آمریکا در قبال تخلفات حزب‌الله در جنوب لبنان تاکیده شده، کاملا مشهود است.

از سوی دیگر، تهران با تداوم بازداشت گروگان‌های خارجی از کشورهای غربی از جمله واشنگتن برای آزادسازی پول‌های بلوکه‌شده و رهایی جاسوسانش باج‌خواهی کرد. حزب‌الله نیز با استفاده از این رویکرد، از ریاست‌جمهوری و دولت لبنان باج‌خواهی می‌کند. شاید بتوان گفت که تسهیل توافق بر سر مسائل مختلف راهبردی است که حزب‌الله می‌خواهد در ازای آن، در لبنان رئیس‌جمهوری تعیین شود که وابسته به جمهوری اسلامی ایران باشد.

با این حال، پرسشی که باید برای تهران و حزب‌الله مطرح شود، این است که آیا شما دشمن واشنگتن‌اید که از آن به عنوان «شیطان بزرگ» یاد می‌کنید، یا اینکه دشمنی شما با لبنان و ملت ایران است؟