سیلاب‌های ویرانگر در استان بغلان افغانستان فاجعه به بار آورده است. چندین ویدیو از این استان منتشر شده که در آن‌ها، منازل مسکونی مملو از گل‌ولای ناشی از سیل‌اند و بخش‌هایی از این خانه‌ها نیز تخریب شده‌اند. اینک هم که گروه‌های اعزامی طالبان به محل حادثه رفته‌اند، انتقادها از ناتوانی طالبان در رسیدگی به آسیب‌دیدگان سیل بالا گرفته است، زیرا این نیروها زمانی به منطقه رفته‌اند که مردم دیگر تمام داروندارشان را از دست داده‌اند و بسیاری از افراد گرفتار در سیل جان باخته‌اند.

طالبان اعلام کرده‌اند که در اثر سرازیر شدن سیل در بغلان ۳۱۵ نفر کشته و یک هزار و ۶۳۰ نفر زخمی شده‌اند و دو هزار و ۶۶۵ خانه هم تخریب شده است و یک هزار دام نیز در این سیل‌ها تلف شده‌اند.

سرازیر شدن سیلاب در استان تخار هم خسارات جانی و مالی هنگفتی به ساکنان این استان‌ وارد کرده‌ است. 

هم‌زمان، وزارت انرژی و آب طالبان یکشنبه ۲۳ اردیبهشت (۱۲ مه) اعلام کرد که احتمال سرازیر شدن سیلاب و بالا آمدن سطح رودخانه‌ها تا روز دوشنبه همچنان وجود دارد و برای مناطق اطراف آمودریا و رود کابل بارش‌های نسبتا شدید همراه با سیل پیش‌بینی شده است. در این اطلاعیه، درباره بالا آمدن سطح رودها در استان‌های بدخشان، تالقان، بغلان، پنجشیر، غوربند، کابل، لوگر، میدان‌وردک، کنر و لغمان نیز هشدار داده شده است.  

وزارت انرژی و آب طالبان از تمامی ساکنان پایین‌دست این رودها خواست از مناطق اطراف رودخانه‌ها دور شوند و مناطق در خطر را روی نقشه هم نشان داده است.  

ملا عبدالغنی برادر، معاون نخست‌‌وزیر طالبان، که به استان بغلان سفر کرده است، با مسئولان محلی این گروه دیدار کرد. در اطلاعیه دفتر ملا برادر آمده که او به گروه‌های نجات و امداد دستور داده است به آسیب‌دیدگان سیل در بغلان رسیدگی کنند. در این اطلاعیه ذکر شده است: «معاون اقتصادی نخست‌‌وزیر به مسئولان محلی و نمایندگان نهادهای کمک‌رسان در مورد کمک‌های اضطراری به خانواده‌ قربانیان در استان بغلان، درمان فوری زخمی‌ها، تهیه مواد غذایی و سر پناه موقت رهنموردهای لازم را ارائه کرد.»

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، نیز روز شنبه ۲۲ اردیبهشت ضمن ابراز همدردی با خانواده‌ قربانیان سیل بغلان، تاکید کرد که سازمان ملل متحد با همکاری نهادهای بین‌المللی در حال بررسی نیازها و ارائه کمک‌های اضطراری به آسیب‌دیدگان سیل است.  

با اینکه رژیم طالبان میزان مالیات بر کالاهای وارداتی را افزایش داده است، بخش اعظم درآمدهای ملی افغانستان صرف امور نظامی‌ و هزینه‌های این رژیم می‌شود. در افغانستان تحت حاکمیت طالبان شفافیت مالی وجود ندارد و طالبان به هیچ نهاد ملی و بین‌المللی اجازه نمی‌دهند بر عملکرد حکومتشان نظارت کنند.  

در بررسی بلایای طبیعی در دوران حاکمیت طالبان، آشکار می‌شود که این گروه عموما با تاخیر به آسیب‌دیدگان یاری رسانده و کمک چندانی هم به آن‌ها نکرده است. زیرا حکومت طالبان را عموما افرادی رهبری می‌کنند که تنها در مدارس دینی تحصیل کرده‌اند و از حکومتداری و خدمات‌‌رسانی به مردم سررشته‌ای ندارند. با فروپاشی حکومت پیشین افغانستان، بخش زیادی از نیروی کار متخصص افغانستان این کشور را ترک کرد و طالبان نیروهایشان را که گاه حتی سواد درستی هم ندارند، به جای آنان به کار گماردند و در چنین وضعیتی، خدمات‌رسانی با چالشی جدی مواجه شد.  

هم‌زمان با ناتوانی طالبان در کمک به آسیب‌دیدگان سیل، چند کارزار برای جمع‌آوری کمک در داخل و خارج از افغانستان به منظور کمک به  سیل‌زدگان که به سرپناه، غذا و پوشاک نیاز دارند، شکل گرفت. 

مهر ۱۴۰۲ هم چندین زمین‌لرزه پیاپی استان هرات در غرب افغانستان را لرزاند که در نتیجه آن بیش از  یک هزار و ۴۰۰ نفر کشته شدند. طالبان در آن زمان هم تا چندین ساعت از عمق فاجعه بی‌اطلاع بودند و این باعث شد بسیاری از کسانی که زیر آوار مانده بودند، جانشان را از دست بدهند. طالبان با چند روز پس از وقوع این زمین‌لرزه، هیئت‌هایی را برای کمک‌رسانی فرستادند، اما کمک آنچنانی به مردم صورت نگرفت و در عملیات‌های نجات و امداد بیشتر خود مردم شرکت داشتند. 

افغانستان از زیرساخت‌های لازم برای مقابله با حوادث طبیعی برخوردار نیست و به همین دلیل، آمار تلفات انسانی این حوادث بالا است و حکومت طالبان هم قادر به توسعه این زیرساخت‌ها نیست. 

طالبان در اوت ۲۰۲۱ با توسل به گزینه نظامی قدرت را در افغانستان در اختیار گرفتند و به درخواست جامعه جهانی مبنی بر تشکیل حکومت فراگیر با حضور همه اقوام و احترام به حقوق زنان و حقوق‌ بشر را نپذیرفتند. آن‌ها به دختران بالاتر از کلاس ششم اجازه رفتن به مدرسه را نمی‌دهند و زنان و دختران را از کار کردن در نهادهای خارجی از جمله دفاتر سازمان ملل متحد منع کردند و این موارد باعث کاهش کمک‌ها به افغانستان شد. افزون بر این‌، ارتباط بانک‌های افغانستان تحت حاکمیت طالبان با اروپا و آمریکا قطع است و این باعث می‌شود که در هنگام بروز بلایای طبیعی نهادهای امدادرسان خارجی با تاخیر برای کمک به آسیب‌دیدگان اقدام کنند.