وب‌سایت پولیتیکو روز دوشنبه ۲۱ اوت (۳۰ مرداد) در گزارشی به حضور و فعالیت‌های مخرب جمهوری اسلامی ایران در آب‌های بین‌المللی اشاره کرد و به تاثیر اقدام‌های سپاه پاسداران در ایجاد مزاحمت برای کشتی‌هایی که از تنگه هرمز عبور می‌کنند، پرداخت.

در این گزارش تحلیلی،‌ آمده است: «ماموران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ۱۹ ژوییه ۲۰۱۹ با قایق‌های تندرو، نفتکش سوئدی با پرچم بریتانیا را که در آب‌های عمان در حرکت بود، توقیف کردند. دو ماه بعد، ایران هم خدمه و هم کشتی را آزاد کرد اما شرکت‌های کشتیرانی و بیمه‌گران دیگر از حضور در آن منطقه وحشت داشتند.»

بر اساس این گزارش، امروز نیز نگرانی‌ها از وضعیت امنیت در تنگه هرمز بار دیگر افزایش یافته؛ به طوری که نیروی دریایی ایالات متحده در تلاش برای تامین امنیت کشتی‌ها، نیرویی متشکل از سه هزار ملوان و تفنگدار دریایی را به آنجا اعزام کرده است. این تصمیم پس از یک‌رشته حملات اخیر ایران به کشتی‌های تجاری، از جمله دو مورد در ماه گذشته اتخاذ شد. اما اینکه این نیروها تا چه حد می‌توانند بدون ایجاد درگیری مسلحانه با ایران به تامین امنیت منطقه کمک کنند، مشخص نیست.

نویسنده این گزارش با اشاره به حوادث مشابه دیگر در تنگه هرمز تاکید کرد: «توقیف نفتکش‌ها و حمله به کشتی‌های تجاری در تنگه حیاتی هرمز ادامه دارد و اکنون نشانه‌هایی از احتمال افزایش آن نیز به چشم می‌خورد.»

 به گفته فرماندهی مرکزی ایالات متحده، جمهوری اسلامی از سال ۲۰۲۱، به بیش از ۲۰ کشتی تجاری حمله کرده است. همان‌طور که کورمک مک‌گری، تحلیلگر عرصه دریانوردی، خاطرنشان می‌کند، مسئله اصلی در چنین حملاتی روابط خصمانه بین ایران و ایالات متحده است. این کارشناس معتقد است اگرچه کشتی‌های هدف حمله ایران پرچم ایالات متحده ندارند، محموله‌های آن‌ها بیشتر متعلق به شرکت‌های آمریکایی است و بنابراین می‌توان گفت که چنین تهاجمی نوعی شلیک به آمریکا است.

نویسنده پولیتیکو در ادامه، تهدید نیروهای جمهوری اسلامی در خلیج فارس را مخرب توصیف و اشاره کرد: «این یک مشکل مهم است، زیرا عاملان آن دزد دریایی نیستند که بتوان به‌راحتی بر آن‌ها چیره شد یا آن‌ها را مرعوب کرد. کشتی‌های تجاری در زمان صلح قرار است از خشونت دولت‌‌‌‌های ملی محافظت شوند و در چنین شرایطی اگر احساس کنند این تضمین در حال از بین رفتن است، تعداد کمی از شرکت‌ها جرات خواهند داشت در عرصه حمل‌و‌نقل بمانند و جهان به عقب‌نشینی به سمت خودکامگی مجبور خواهد شد. این را هم باید در نظر داشت که تنگه هرمز مهم‌ترین منطقه ترانزیتی نفت در جهان است؛ به طوری که حدود ۳۰ درصد نفت خام جهان از آن عبور می‌کند. در واقع، هرج‌ومرج در تنگه هرمز این پیام را می‌دهد که دولت‌‌ها می‌توانند بدون مجازات به کشتی‌ها حمله کنند.

به اعتقاد نویسنده این گزارش، پاسخ فعلی چنین مشکلی حضور ارتش ایالات متحده در منطقه است. او می‌نویسد: «ورود نیروی دریایی و تفنگداران ایالات متحده به منطقه برای نفتکش‌های عبورکننده از تنگه هرمز، کشورهایی که شهروندانشان روی کشتی‌ها کار می‌کنند و کشورهای شرکت‌های صاحب این کشتی‌ها خبر خوبی است.»

بر اساس این گزارش، اندرو لوئیس، فرمانده سابق ناوگان دوم ایالات متحده، می‌گوید که بر اساس چنین طرحی، قرار است تیم‌های امنیتی مسلح روی کشتی‌های تجاری مستقر شوند. این دریاسالار بازنشسته در عین حال تاکید می‌کند: «سپاه پاسداران دشمنی بسیار سرسخت‌تر از دزدان دریایی است. آن‌ها نیروهایی حرفه‌ای‌اند که تهاجمی عمل می‌کنند. این نیروها با علم به قوانین دریایی، علیه غیرنظامیان از سلاح استفاده می‌کنند. این رفتار جدیدی نیست، اما اخیرا شتاب گرفته است.»

به گفته فرمانده سابق ناوگان دوم ایالات متحده، اسکورت کشتی‌های تجاری به نیروی انسانی و منابع مالی زیادی نیز نیاز دارد و چنین کاری مسئولیت اصلی نیروی دریایی نیست. از این رو، کشورهای مختلف باید در این زمینه وظیفه‌شان را انجام دهند. اگرچه نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا در حال حاضر تلاش می‌کند در این زمینه ایفای نقش کند، سایر کشورها کار زیادی انجام نداده‌اند. در حالی که می‌توان انتظار داشت یونان، ژاپن، سنگاپور، کره جنوبی و آلمان‌ــ که همراه با چین و هنگ‌کنگ‌ــ بیشترین کشتی‌ها را دارند، اقدامی تاثیرگذار انجام دهند.

در پایان این گزارش به نقل از اندرو لوئیس آمده است: «با اینکه نیروهای آمریکایی بیشتری به منطقه اعزام می‌شوند، مشخص نیست آن‌ها یا دیگران چگونه می‌توانند مزاحمت‌های دریایی ایران راــ که یک عمل جنگی محسوب نمی‌شودــ بدون خطر درگیری مسلحانه با جمهوری اسلامی خنثی کنند. باید بدانیم که ایرانی‌ها، روس‌ها یا چینی‌ها احمق نیستند و تلاش خواهند کرد در منطقه خاکستری [بین جنگ و صلح] باقی بمانند. در چنین شرایطی، بیشتر از همیشه مهم است که کشورها با اقدامی هماهنگ به فکر ۱.۴ میلیون یا بیشتر دریانورد تجاری باشند که ممکن است امنیتشان در آب‌های بین‌المللی به خطر بیفتد.»