«ظاهر جدید» (The New Look) سریال جدیدی است که پخش آن از اپل تی‌وی پلاس (Apple TV+) در ایالات متحده از ۱۴ فوریه آغاز شد و داستان زندگی کریستین دیور و کوکو شانل، دو غول جاودانه دنیای مد فرانسه، در روزهای پایان جنگ جهانی دوم را روایت می‌کند.

این سریال بازگشتی مسحورکننده به زمانی است که پرچم‌ها با نقش صلیب شکسته بر فراز خیابان‌های پاریس به اهتزاز درآمده بودند و ماجراهای آن در بطن دوران پرتلاطم و جنجالی دولت ویشی در فرانسه بین سال ۱۹۴۰ (شکست از آلمان نازی) تا سال ۱۹۴۴ که فرانسه (به کمک متفقین و نیروهای مقاومت) آزاد شد، اتفاق می‌افتد.

داستان از سال ۱۹۴۳ شروع می‌شود. کوکو شانل ، ستاره مد فرانسوی (با بازی ژولیت بینوش)، در هتل ریتز پاریس که آن زمان مقر فرماندهی نازی‌ها بود، زندگی می‌کند و میزبان هانس گونتر فون دینکلیج، دوست‌پسرش است که جاسوس آلمان‌ها است.

بینوش در گفت‌وگو با نیویورک تایمز با اشاره تاثیرپذیری‌اش از خلاقیت و هوش تجاری شانل که او را از فقر در دوران کودکی به بالاترین رده جامعه نخبگان اروپا رساند، ایفای نقش این شخصیت در این دوره از زندگی‌اش را «چالش‌برانگیز» توصیف کرد، چرا که «لایه‌های خاکستری زیادی وجود داشت».

در آن مقطع زمانی، دیور، رقیب بزرگ او، با نقش‌آفرینی بن مندلسون، هنوز یک طراح مشهور نشده و برای لوسین للونگ (Lucien Lelong) با بازی جان مالکوویچ کار می‌کند. او برای نازی‌ها لباس‌شب می‌دوزد و در عین حال، از خواهرش کاترین (میسی ویلیامز) که یک مبارز نیروی مقاومت است و در نهایت به اردوگاه کار اجباری فرستاده می‌شود، حمایت می‌کند.

مندلسون گفت خالق سریال، تاد ای. کسلر - که قبلا با او در «Bloodline» کار کرده بود - به ساخت سریالی در فرانسه اشغالی تمایل داشت چراکه این شرایط به این معنا بود که شخصیت‌ها باید در شرایطی پرفشار و به‌سرعت در حال تغییر تصمیم می‌گرفتند.

کسلر گفت: «اینکه کسی را یک شرور یا قهرمان بدانیم چندان الهام‌بخش نیست. هر فردی وجه‌های مختلفی دارد. در شرایط متفاوت، شما ممکن است واکنش‌های متفاوتی نشان دهید.»

به گفته تاد ای. کسلر، خالق این سریال، فیلم‌برداری «در همان خیابان‌هایی که کریستین دیور و کوکو شانل در آن‌ها گام برمی‌داشتند و زندگی می‌کردند و در همان کافه‌ها و هتل‌هایی که نازی‌ها اشغال کرده بودند»، ضروری بود.

سریال تاریخ غم‌انگیز و پنهان برخی از ساختمان‌های زیبای پاریس را نشان می‌دهد و شکنجه‌گاه گشتاپو را بازسازی می‌کند. فقط چند کیلومتر آن طرف‌تر از برج ایفل و همچنین فضای داخلی هتل لوتیشا که پس از جنگ، بازماندگان اردوگاه‌ها را در خود جای داده بود و لابی آن مملو از خانواده‌های مستاصلی بود که به امید یافتن عزیزانشان در آنجا جمع می‌شدند.

برای بینوش موضوعات سریال شخصی نیز بود. او گفت که اعضای خانواده بزرگ لهستانی او «به دلیل اینکه روشنفکر بودند و یهودیان را پنهان می‌کردند» به اردوگاه آشویتس تبعید شدند. پدربزرگ و مادربزرگ او در طول جنگ به‌طور جداگانه به دست ارتش‌های روسیه و آلمان بازداشت شدند.

در سریال «ظاهر جدید» مد فاخر و سطح بالا به احیای روح فرانسوی کمک می‌کند. پس از آزادی پاریس، للونگ آنچه را «نمایشگاه امید» می‌نامد ترتیب می‌دهد؛ یک نمایش مد مینیاتوری در حاشیه موزه لوور با بیش از ۲۰۰ عروسک که لباس‌هایی از طراحانی مثل بالنسیاگا، بالمین و دیور به تن دارند، چراکه به‌اندازه کافی پارچه وجود نداشت تا برای مدل‌های واقعی لباس بدوزند. بیش از ۱۰۰ هزار نفر از این نمایشگاه فرانسوی بازدید کردند.

سال بعد، در سال ۱۹۴۶، زمانی که نان هنوز در پاریس جیره‌بندی می‌شد و زغال‌سنگ و سوخت کمیاب بود، دیور با ترک للانگ خانه مد خود را تاسیس کرد.

مجموعه پس از جنگ او که به «ظاهر جدید» معروف شد و الهام‌بخش نام این سریال است، فورا مورد استقبال قرار گرفت و به بازگشت پاریس به مرکز دنیای مد، پس از تسلط لندن و نیویورک در طول جنگ، کمک کرد. در سریال دیور مدل‌هایش را با لباس‌های صورتی و سفید بلند روی صحنه نمایش تماشا می‌کند و می‌گوید: «مردم باید دوباره رویا ببینند.»

در حقیقت تعداد بسیار کمی از طرح‌ها در مجموعه دیور جدید بودند و اغلب یادآوری افتخارات مد فرانسه قبل از جنگ، با ظاهری متمرکز بر یک الگوی کرستی اَبَر زنانه بود. دامن‌های بلند با لایه‌های تافته و ابریشم، کمری تنگ و کلاه‌های کوچک و کج‌ که او از گل‌های باغ مادرش الهام گرفته بود.

این لباس‌ها یک دنیا از طرح‌های شانل در دهه ۱۹۲۰ که زنان را از قید کرست آزاد می‌کرد و به آن‌ها لباس‌هایی برای شکار، قایقرانی، بازی تنیس و همچنین شرکت در مهمانی‌های کوکتل می‌داد، فاصله داشتند.

برخلاف خانه مد شانل، دیور که اکنون به ریاست دلفین آرنو (دختر سرمایه‌دار ثروتمند دنیای مد برنار آرنو) اداره می‌شود، به طراحی لباس‌ سریال کمک کرد و به کسلر اجازه داد تا برای الهام گرفتن به بایگانی دیور دسترسی داشته باشد.

بینوش گفت که او «فورا» این نقش را پذیرفته و بسیار به تصور کردن دیور و شانل در سریال، هنرمندانی که سعی می‌کردند بدون توجه به شرایط همچنان خلاق باشند، جذب شده بود.

در پاریس مد سطح بالا از جنگ جان سالم به در برد؛ اما صحنه شکوفایی هنری سال‌های پیش از جنگ که هم شانل و هم دیور از آن لذت می‌بردند - سال‌های سوررئالیسم، باله‌های روسی و رقصیدن در کافه‌هایی که به «سال‌های جنون» «Les Années folles» یا «دهه بیست طلایی» معروف شدند - هرگز دوباره بازنگشت.

کوکو شانل - تصویر از آرشیو خانه مد شانل

پس از تسلیم آلمان، شانل زندگی بی‌سروصدایی را در سوئیس در پیش گرفت، سپس به پاریس بازگشت تا از طرف مقام‌های دولتی به‌دلیل همکاری با نازی‌ها مورد بازجویی قرار گیرد. او درنهایت از هرگونه تخلف مبرا دانسته شد.

یک دهه پس از جنگ شانل به پاریس بازگشت و دوباره شروع به طراحی کرد. کسب‌وکار او رونق گرفت، اما دیور، به اعتقاد کسلر، تحت فشار رهبری خانه مد خود فرو ریخت. او تنها ۱۱ سال پس از افتتاح خانه مد دیور درگذشت.

به تصویر کشیدن زندگی واقعی و بسیاری از پیچیدگی‌های جاری در پشت دو خانه مد عظیم برای کسلر اهمیت داشت.

او گفت: «امید من این است که مردم دیگر، بدون اینکه متوجه شوند که این‌ها آدم‌های تمام و کمالی بودند، نام شانل یا دیور را در فرودگاه‌ها نبینند.»