پس از آنکه کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق اول آوریل هدف حمله قرار گرفت و شماری از افسران سپاه پاسداران در آن کشته شدند، تهران در تاریخ ۱۳ آوریل با یک حمله نمایشی بزرگ، به تل‌آویو پاسخ داد و صدها موشک و پهپاد به اسرائیل شلیک کرد. سپس در ۱۸ آوریل، اسرائیل با هدف قرار دادن پایگاه هوایی هشتم شکاری اصفهان، به حمله جمهوری اسلامی پاسخی نمایشی داد اما رژیم ایران از پاسخ دادن به حمله اخیر اسرائیل خودداری کرد.

جمهوری اسلامی خوب می‌داند که اسرائیل می‌توانست چنان حمله‌ بزرگی انجام دهد که رژیم ایران را به انتقامجویی و رفتن به سمت درگیری‌های پایان‌ناپذیری سوق دهد. با این حال، تل‌آویو تصمیم گرفت به‌ جای واکنش تند به رژیم ایران، با دولت جو بایدن، احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه و حتی با اتحادیه اروپا وارد معامله شود و به یک پاسخ نمایشی به حمله جمهوری اسلامی بسنده کند. به این ترتیب با هدف قرار دادن سامانه دفاع هوایی راهبردی اس‌۳۰۰ ساخت روسیه در یک پایگاه هوایی واقع در شمال شهر اصفهان به جمهوری اسلامی پیامی ارسال کرد.

البته حمله اسرائيل به بخشی از تجهیزات پدافند هوایی مستقر در این پایگاه که در ۱۰۰ کیلومتری تاسیسات هسته‌ای نطنز واقع است، آسیب شدیدی وارد کرد. این سامانه پدافند هوایی مسئولیت محافظت از تاسیسات هسته‌ای نطنز را بر عهده دارد تا این تاسیسات هدف حملات هوایی، پهپادی و موشکی قرار نگیرد.

همه شواهد نشان می‌دهند که حمله به پایگاه اصفهان با استفاده از سه موشک هوا به زمین انجام شد که یک هواپیمای جنگی آن‌ها را حمل می‌کرد و از خاک عراق صورت گرفت، بدون اینکه موشک‌های یادشده شناسایی یا رهگیری شوند. با این حال جمهوری اسلامی عمدا این حمله را کم‌اهمیت جلوه داد و جدیت آن را انکار کرد. سپس موشک‌ها را شبیه «اسباب‌بازی‌ کودکان» توصیف کرد و حمله اسرائيل را که برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی را در عمق این کشور هدف قرار داد، بی‌پاسخ گذاشت.

در واقع اسرائیل به‌ جای نشان دادن یک واکنش قوی به جمهوری اسلامی، در پی کسب توافقی سودمند با غرب برآمد و از این ترفند سود بسیاری هم برد. نخستین بند این توافق این بود که مجلس نمایندگان آمریکا با شتاب بسیار بسته کمک‌های نظامی و مالی ۲۸.۶ میلیار دلاری به اسرائیل را که بیش از شش ماه معلق مانده بود، با دو بسته کمکی دیگر (۶۱ میلیارد دلار برای اوکراین و هشت میلیارد برای حمایت از تایوان) تصویب کرد.

این بسته کمکی تصویب‌شده برای اسرائيل دو برابر بسته کمک‌هایی بود که از دسامبر ۲۰۲۳ به حالت تعلیق درآمده بود و به تصویب دو بسته دیگر نیز کمک کرد و لابی اسرائيل در کنگره توانست این بسته را با کسب اجماع هر دو حزب تصویب کند. افزون بر آن، تل‌آویو برای تکمیل طرح حمله به شهر رفح، چراغ سبز ضمنی از واشینگتن دریافت کرد تا بر اساس التزام‌های توافق‌شده میان دو طرف، حمله به رفح را آغاز کند. همچنین به اسرائیل آزادی عمل بیشتری داده شد تا در پاسخ به حملات شبه‌نظامیان به اسرائیل، مواضع گروه‌های مسلح وابسته به جمهوری اسلامی ایران در عراق و سوریه را هدف قرار دهد.

اتحادیه اروپا هم با وضع یک بسته تحریمی جدید علیه جمهوری اسلامی، بر حمایت از اسرائیل تاکید کرد. علاوه بر آن، خویشتن‌داری اسرائيل در برابر حمله جمهوری اسلامی به احیای روابط تل‌آویو با متحدان غربی به‌ویژه ایالات متحده منجر شد. به عبارت دیگر، فارغ از اینکه چه کسی در آینده وارد کاخ سفید می‌شود، تل‌آویو و واشینگتن به گسترش روابط دوجانبه ادامه خواهند داد.

در واقع، نتیجه رویارویی اخیر بین جمهوری اسلامی و اسرائيل یک تساوی بود. در روزها و هفته‌های آینده جزئیات معامله رژیم ایران هم فاش خواهد شد. این توافق ممکن است شامل این موارد باشد: تعهد اسرائيل به خودداری از هدف قرار دادن مقام‌های ارشد سپاه پاسداران در سوریه و محدود شدن حملات ارتش اسرائیل به پایگاه‌های نظامی گروه‌های مسلح وابسته به رژیم ایران در عراق، سوریه و لبنان.

با این حال حمله مرموز بیستم آوریل به پایگاه کالسو وابسته به حشدالشعبی در استان بابل در جنوب پایتخت عراق پرسش‌های بسیاری را مطرح می‌کند. البته این احتمال وجود دارد که تل‌آویو در چارچوب توافق اخیر، حمله به گروه‌های شبه‌نظامی را که اسرائیل را هدف قرار می‌دهند، آغاز کرده باشد.

برگرفته از روزنامه النهارالعربی