۹ روز از جنگ اسرائیل با جمهوری اسلامی گذشته است و آن دسته از مقامات ارشد جمهوری اسلامی که کشته نشده‌اند، از نظرها هم غایبند. خبری از سخنرانی‌های آتشین فرماندهان سپاه بین جمعیت «میلیونی» نیست. خط‌و‌نشان کشیدن‌های علنی به عباس عراقچی و چند نماینده مجلس محدود می‌شود و محسن رضایی؛ نامزد پرتکرار انتخابات ریاست‌جمهوری که در فهرست ترور اسرائیل هم جا نداشت.

در این ۹ روز دو پیام ضبط شده در مکانی نامعلوم از رهبر جمهوری اسلامی رسیده که وعده ادامه جنگ و ویرانی بیشتر می‌دهد. مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهوری اسلامی ایران که حتی یک پناهگاه یا آژیر خطر برای حفظ جان مردم به کار نیانداخت، در همان حال که سخنگویش به مردم توصیه می‌کند به هشدارهای تخلیه و حمله اسرائیل توجه نکنند، می‌گوید اسرائیل «بیچاره» می‌شود. صداوسیما، بزرگترین بوق تبلیغاتی جمهوری اسلامی هم پس از حمله به ساختمان شیشه‌ای‌اش، تصاویر حمله اسرائیل را به جای حمله موشکی جمهوری اسلامی به اسرائیل منتشر می‌کند.

این کمدی سیاه، تصویری حقیقی از جمهوری اسلامی است که پس از ۴۶ سال تهدید، سرکوب و کشتار ایرانیان، ایرانِ به گروگان گرفته شده را با آسمان بی‌دفاع به جنگ کشاند.

تصویر شکستن حباب جمهوری اسلامی را نه فقط مردم ایران، که همسایگان و جهان می‌بینند و این همان‌ نقطه بدون بازگشت است.

نظامی که خود را «ابرقدرت منطقه» می‌خواند و ادعا می‌کرد نیابتی‌هایش منطقه را به آتش می‌کشند، ۹ شبانه‌روز است غرب و شرق و جنوب و شمال و مرکز ایران را بی‌پناه رها کرده و با شلیک موشک‌ها به سمت مناطق مسکونی اسرائیل، به روی بمباران بیشتر خاک ایران آغوش گشوده است.

بمبارانی که هرچقدر علیه منافع نظامی، امنیتی و هسته‌ای جمهوری اسلامی باشد، باز هم در بین مردم عادی که میلیون‌ها نفر از آنها حالا دو جنگ را زیسته‌اند، خسارت جانی و مالی دارد. مردمی که در خلا قطع عامدانه اینترنت و تلفن، مضطرب و پریشان به آینده‌ای چشم دوخته‌اند که در آن ایران آزاد و آباد است. حالا دیگر جمهوری اسلامی جوان‌ترین نسل‌های ایرانیان را نیز از کابوس جنگ بی‌نصیب نگذاشته است.

این جنگ، بیش از هر زمان دیگری پایان جمهوری اسلامی را نزدیک می‌کند. پایانی که نقطه آغازش عبور از دوگانه اصلاح‌طلب و اصول‌گرا و خیزش سراسری مردم ایران علیه جمهوری اسلامی بود.

حالا سی‌بی‌اس می‌گوید دیپلمات‌های غربی در محافل خصوصی‌شان درباره آینده پس از سقوط جمهوری اسلامی و جایگزین آن صحبت می‌کنند. برخی رسانه‌های جریان اصلی نیز که در طول این چهاردهه همواره چهره‌ای مانند شاهزاده رضا پهلوی را به عمد نادیده می‌گرفتند،‌ تغییر مسیر داده‌اند.

مجله مشهور «تایم» که صدام حسین و معمر قذافی را چندماه قبل از سقوط و مرگ روی جلد خود برده بود، حالا تصویری از علی خامنه‌ای را که نیمی از آن در حال پاک شدن است، برای جلد شماره جدید انتخاب کرده است.

صدام ۹ ماه بعد از جلد تایم در ۱۳ دسامبر ۲۰۰۳، تسلیم نیروهای آمریکایی شد که او را در حفره‌ای زیر زمین پیدا کردند. اما پایان دوره او عملا ۱۲ سال قبل‌تر آغاز شده بود، زمانی که به کویت حمله کرد و در پاسخ، آمریکا در راس ائتلاف بین‌المللی منطقه‌ای با «طوفان صحرا» زیرساخت‌های عراق را نابود کرد.

فاصله چاپ عکس قدافی تا کشته شدن او به دست معترضان هم شش ماه بود. هرچند مجله تایم، بشار اسد را پیش از سقوط روی جلد خود نبرده بود اما، سرنوشت متفاوتی داشت. رئیس‌جمهوری سوریه و متحد نزدیک جمهوری اسلامی که دریافت‌کننده میلیاردها دلار پول مردم ایران بود، در آخرین لحظات در سیاهی شب به روسیه فرار کرد و حتی نزدیک‌ترین متحدانش را هم در بهت و حیرت گذاشت.

جنگ اسرائیل با جمهوری اسلامی چه به سرنگونی نظام بیانجامد و چه مقامات تهران بتوانند مجرای تنفسی مقطعی پیدا کنند، چهره جمهوری اسلامی و خاورمیانه هرگز به قبل از بامداد جمعه ۲۳ خرداد بازنمی‌گردد. پیروز این جنگ مردم ایرانند.