در حالی که بریتانیا برای اولین بار از سال ۲۰۰۹ به این سو، موارد جدیدی از تب نادر لاسا را ثبت کرده است، پیام اصلی مسئولان بهداشت عمومی تاکنون این است که هنوز جای نگرانی برای عموم وجود ندارد.

لاسا چیست؟

تب لاسا نوعی بیماری‌ است که عامل آن ویروس لاسا است. این ویروس، که موش ناقل آن است، معمولا در اثر تماس انسان با غذا یا وسایل خانگی‌ آلوده به ادرار یا فضله موش مبتلا به انسان منتقل می‌شود.

ویروس لاسا در کشورهای غرب آفریقا پیدا شده است، جایی که این بیماری در آن «بومی» است، به این معنا که مدام مشاهده می‌شود اما فقط به این منطقه محدود است.

این بیماری‌ از نوع بیماری‌های ویروسی خون‌ریزی‌دهنده مانند بیماری‌ ویروسی ابولا، مالاریا، شیگلوز، تب حصبه و تب زرد است.

نشانه‌های بیماری چیست؟

طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، حدود ۸۰ درصد از افرادی که دچار تب لاسا می‌شوند نشانه‌‌ای ندارند. میزان کلی مرگ‌ومیر هم یک درصد است.

با این حال، افرادی که تب لاسا می‌گیرند ممکن است در چند روز اول، دچار تب و ضعف عمومی شوند. پس از آن، ممکن است سردرد، گلودرد، درد عضلانی، درد قفسه سینه، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، سرفه، و دل‌درد داشته باشند.

حدود یک‌پنجم این موارد ممکن است به بیماری شدید منجر شود که تورم صورت، آب آوردن ریه، خون‌ریزی از دهان، بینی، واژن یا لوله گوارش را شامل می‌شود.

سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد ممکن است در مراحل بعدی شوک، تشنج، لرز، اختلال حواس، و کما دیده شود؛ در ۲۵ درصد از بیماران بهبودیافته نیز موارد بروز ناشنوایی مشاهده می‌شود. در نیمی از این موارد، بعد از مدتی شنوایی به حالت عادی بازمی‌گردد.

این سازمان اضافه کرد: «این بیماری در اواخر بارداری شدید است و در بیش از ۸۰ درصد موارد، در سه ماهه آخر باعث مرگ مادر یا سقط جنین می‌شود.»

طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، در حال حاضر هیچ‌گونه واکسن تایید‌شده‌ای برای تب لاسا وجود ندارد.

موارد ابتلا به بیماری تاکنون در کدام مناطق بریتانیا مشاهده شده‌اند؟

تاکنون، دو مورد در انگلستان ثبت شده که هر دو در شرق انگلستان بوده است، یک مورد «محتمل» سوم نیز وجود دارد که در بیمارستان بدفوردشر تحت درمان است.

موارد ‌شناسایی‌شده از یک خانواده‌اند که به غرب آفریقا سفر کرده بودند.

آیا در معرض خطریم؟

اداره امنیت سلامت بریتانیا تاکنون گفته است که خطر این بیماری برای عموم «بسیار کم» است.

مقام‌های بهداشت عمومی اعلام کرده‌اند که این بیماری به‌راحتی منتشر نمی‌شود و افرادی به آن مبتلا می‌شوند که با موارد ابتلای قطعی تماس نزدیک داشته باشند.

پیش از این موارد جدید، از سال ۱۹۸۰ به این سو، فقط هشت مورد در بریتانیا ثبت شده بود که جدیدترین آن‌ها دو مورد در سال ۲۰۰۹ بود.

دکتر سِر مایکل جیکوبز، مشاور بیماری‌های مسری و عفونی در رویال فری لندن، گفت: «بیماری‌های وارداتی به‌ندرت در سایر نقاط دنیا بروز می‌کنند. چنین مواردی تقریبا محدود به کسانی‌ است که در مناطق بومی در مشاغل پرخطر کار می‌کنند، مانند کارکنان بخش درمان یا دیگر امدادگران.»