براساس تازه‌ترین تحقیقات دانشمندان دانشگاه آکسفورد، سطح ایمنی دسته‌جمعی در بریتانیا به اندازه کافی بالاست که از وقوع موج دوم ویروس کرونا جلوگیری کند. 

محققان تصور می‌کنند که بخشی از جمعیت کشور احتمالا از قبل دارای سطح بالایی از مصونیت در مقابل کووید- ۱۹ بوده‌اند، بی‌آن که به آن مبتلا شده باشند. 

در مقاله‌ای علمی که هنوز مورد بازنگری قرار نگرفته است، محققان به شواهدی اشاره می‌کنند که نشان می‌دهد قرار گرفتن درمعرض ویروس‌های فصلی، مانند سرماخوردگی، ممکن است، موجب ایجاد سطحی از ایمنی و مصونیت در بدن افراد شده باشد. آن‌ها می‌گویند دیگران نیز ممکن است نسبت به این ویروس به طور طبیعی مقاوم‌تر باشند. 

محققان با استفاده از این که چگونه سطوح مختلف ایمنی موجود از قبل در بدن افراد می‌تواند بر «آستانه» (ایمنی جمعی) مورد نیاز برای جلوگیری از تجدید حیات ویروس تاثیر بگذارد، دریافتند که این رقم می‌تواند پایین باشد، تنها ۲۰ درصد. 

خوزه لورنسو، فرانچسکو پینوتی، کرگ تامپسون و سونترا گوپتا، همگی از محققان دانشگاه آکسفورد در این مقاله می‌نویسند: «اعتقاد بر این است که آستانه ایمنی جمعی (HIT) موردنیاز برای جلوگیری از تجدید حیات SARS-CoV-2، بیش از ۵۰ درصد برای وقوع هر نوع اپیدمیولوژی است. ما در تحقیق نشان می‌دهیم که اگر بخشی از جمعیت نتواند به علت مقاومت ذاتی و یا محافظت متقابل بر اثر قرار گرفتن در معرض ویروس‌های فصلی، این ویروس (کرونا) را منتقل کند، اچ‌آی‌تی (آستانه ایمنی جمعی) ممکن است به شدت کاهش یابد.» 

آن‌ها سپس می‌افزایند: «نتایج این تحقیقات به تشریح تفاوت‌های کلان منطقه‌ای در گسترش سرولوژیک   (seroprevalence) و نرخ فزاینده مرگ کمک کرده و نشان می‌دهد ایمنی جمعی کافی برای کاهش گسترده موج بالقوه دوم، احتمالا از قبل ایجاد شده است.»‌

هم‌زمان، محاسباتی مشابه در همین راستا از سوی گابریل گومس، پروفسور ریاضیات و آمار دانشگاه استرثکلاید، آستانه مورد نیاز برای ایمنی جمعی را زیر ۲۰ درصد نشان می‌دهد. 

برای بیماری‌هایی که واکسن آن در دسترس است، ایمنی جمعی اغلب با این فرض محاسبه می‌شود که همه افراد دارای میزان ایمنی مشابهی‌اند. این شیوه به عنوان مدل همگن (homogeneous model)‌ شناخته می‌شود. 

اما دکتر گومس نیز مانند محققان آکسفورد، مدل‌های ناهمگن (heterogeneous models)‌ را نیز مورد مطالعه قرار داده است که بر اساس سطوح ایمنی بسیار متفاوت در جمعیت، عمل می‌کنند. 

البته هر دو مدل می‌توانند نتایج بسیار متفاوتی داشته باشند. دکتر گومس هفته جاری به نشریه آتلانتیک گفت: «‌برای کاهش شدید همه‌گیری نیازی به تغییرات زیاد در جمعیت نیست. ابتدای همه‌گیری‌ها به نظر شبیه به هم هستند. اما در جمعیت ناهمگن، افراد به طور تصادفی مبتلا نمی‌شوند. افراد حساس و مستعد احتمالا اول از همه به ویروس مبتلا می‌شوند. در نتیجه، متوسط حساسیت با گذشت زمان کمتر و کمتر می‌شود.» 

او افزود: «ما بارها این مدل‌ها را اجرا کردیم و هربار نتیجه‌ برگشتی، همان میزان کمتر از ۲۰ درصد است. این بسیار جالب است.» 

اوایل هفته جاری، یک نسخه پیش‌‌ازچاپ مقاله‌ای در کالج سلطنتی لندن، گفته بود مصونیت در مقابل کووید- ۱۹ شاید ظرف چند ماه از بین برود، که نشان می‌دهد ویروس کرونا می‌تواند بومی شود. 

محققان دریافتند که ۶۰ درصد افراد، در دو هفته اول پس از بروز علائم بیماری، سطح  قوی از آنتی‌بادی‌های مورد نیاز را برای مقاومت در برابر ویروس‌های آینده در بدن خود حفظ می‌کنند. 

اگرچه، این مقدار پس از گذشت سه ماه، کاهش یافته و به کمتر از ۱۷ درصد می‌رسد. 

به گفته پروفسور جاناتان هاینی، ویروس‌شناس دانشگاه کمبریج، یافته‌های این پژوهش «میخ دیگری است بر تابوت مفهوم خطرناک ایمنی گله‌ای یا جمعی».

در بریتانیا، پس از آن که بوریس جانسون به جای معرفی تدابیر سخت‌گیرانه قرنطینه، اعلام کرد دفتر نخست‌وزیری تصمیم گرفته تا اجازه دهد کشور بار سنگین کرونا را به دوش بکشد، مفهوم ایمنی جمعی، سیاسی شد. اصطلاحی که قبلا بسیار مبهم بود و به حوزه اپیدمیولوژیست‌ها مربوط می‌شد. 

در حالی که وزرای دولت درصدد انکار این نکته بودند که تکیه بر ایمنی جمعی به عنوان تاکتیکی احتمالی درنظر گرفته  شده بود، سر پاتریک والانس (مشاور ارشد علمی دولت) در مقام دفاع برآمد و تلاش کرد تا به منظور ایجاد نوعی ایمنی جمعی پیک همه‌گیری را طولانی‌تر کند، آن هم درست ده روز سرنوشت‌ساز قبل از ورود بریتانیا به قرنطینه.

سر پاتریک گفت: «این به معنای آن است که عده بیشتری از مردم درمقابل این بیماری مصونیت دارند و ما میزان انتقال را کاهش می‌دهیم. هم‌زمان از افراد آسیب‌پذیر محافظت می‌کنیم. فکر می‌کنم، این به احتمال زیاد، به یک ویروس سالانه و یک ویروس عفونی فصلی تبدیل خواهد شد.»‌

پروفسور نیل فرگوسن، که الگوسازی او به شکل‌گیری استراتژی واکنش به ویروس کرونا کمک کرد، در ماه ژوئن میلادی گفته بود، اگر بریتانیا یک هفته زودتر وارد قرنطینه شده بود، تعداد جان‌باختگان نصف می‌شد. 

طبق آمار دولت ۴۵،۱۱۹ نفر بر اثر ابتلا به ویروس کرونا در بریتانیا جان باختند.