آیا برای کشوری باستانی مانند هند که در عمق تاریخ ریشه دارد و از نظر مساحت و جمعیت نیز یکی از بزرگ‌ترین کشورهای جهان به شمار می‌رود، مناسب است که نامش را تغییر دهد؟

گرایش به این اقدام کاملا عجیب و باورنکردنی است؛ به‌ویژه اینکه نام هند آن‌چنان شهرت یافته که به یکی از نام‌های دخترانه مشهور در جهان عرب تبدیل شده است. با این حال، کشورهای دیگری نیز پیش از هند، تصمیم گرفته‌اند نامشان را تغییر دهند و نام جدیدی را برای خود برگزیده‌اند.

نام «هند» چه روی نقشه و چه در آوازه و استفاده، شهرتی بسیار فراتر از «بهارات» دارد. کسانی که با تغییر نام هند مخالف‌اند، حزب حاکم را متهم می‌کنند که سعی دارد با بهره‌جویی از این اقدام، تب انتخابات سال آینده را داغ کند و کلیه تقصیرها و چالش‌ها را به گردن استعمار بریتانیا بیندازد.

واقعیت انکارناپذیر این است که کشور هند در طول هزاران سال پیش از استعمار بریتانیا به نام هند مشهور بود؛ عرب‌ها، رومی‌ها و سایر مردم جهان در طول تاریخ هند را با همین نام می‌شناختند.

با این حال، هند می‌تواند مانند سریلانکا که نام قدیمی سیلان را که در گذشته عرب‌ها آن را «سرندیپ» می‌نامیدند، کنار گذاشت، نام هند را تغییر دهد. درست همان‌گونه که برمه به میانمار و پاکستان شرقی به بنگلادش تبدیل شد. کشور کنگو نیز پس از به قدرت رسیدن موبوتو سسه‌سوکو، زئیر نامیده شد، اما پس از آنکه لوران کابیلا قدرت را در دست گرفت، بار دیگر نام آن را به کنگو بازگرداند.

سرزمین روسیه هم که در زمان اتحاد جماهیر شوروی تنها اسمی از آن باقی مانده بود، پس از سقوط کمونیسم، بار دیگر روسیه نام گرفت. مصر نیز پس از اتحاد با سوریه در زمان جمال عبدالناصر و با موافقت شکری قوتلی، رئیس‌جمهوری پیشین سوریه، به جمهوری متحد عربی تغییر نام یافت و نامی را که بیش از سه هزار سال قدمت داشت، رها کرد. سه سال بعد، در سوریه کودتا رخ داد و سوریه بار دیگر نام قبلی‌اش را بازگرداند. در مصر نیز پس از گذشت ۱۰ سال، جمال عبدالناصر درگذشت و انور سادات قدرت را در دست گرفت، سپس نام باستانی مصر را بازگرداند و پروژه وحدت را به‌طور کامل رها کرد.

هرچند دادگاه عالی هند تاکنون با پیشنهاد تغییر نام این کشور موافقت نکرده، دولت هند با استفاده از روش‌های قانونی و سیاسی تصمیمی را که درباره تغییر نام کشور گرفته است، دنبال خواهد کرد. من بحث‌ها و مطالبی را که در این زمینه مطرح شده‌اند، دنبال کردم و در فرجام، به این نتیجه رسیدم که گروه‌های بسیاری از مردم هند با این تغییر نام مخالف‌اند و اصرار دارند از کشورشان همچنان با نام هند یاد شود.

مخالفان تغییر نام می‌گویند پشت این تغییرات پوپولیستی حزب حاکم بهارتیا جنتا که یکی از دو حزب بزرگ هند به شمار می‌رود، قرار دارد. در مقابل، هواداران حزب بهارتیا جنتا می‌گویند بریتانیایی‌ها این نام را برای هند گذاشتند و اکنون آن‌ها می‌خواهند از شر همه بقایای استعمار رها شوند؛ اما واقعیت چنین نیست؛ زیرا هند مانند سرزمین‌های باستانی دیگر از جمله روم، یونان، مصر و ایران بیش از دو هزار سال است که به این نام شناخته می‌شود. حتی تاجران و گردشگران عرب که قبل از ظهور اسلام و پیش از حمله مغولان به هند سفر می‌کردند، در کتاب‌ها و نوشته‌هایشان از این سرزمین پهناور که در آن زمان منبع بزرگ منسوجات، مروارید، شمشیر و ادویه بود، به نام هند و شرق سند یاد می‌کردند.

البته بهارات یکی از نام‌های قدیمی هند است، اما هرگز به اندازه نام هند معروف نیست. بریتانیایی‌ها نام تاریخی هند را حفظ کردند و جایگاه آن را در میان مستعمراتشان ارتقا دادند، سپس آن را به مرکزی تبدیل کردند که از آنجا بر سرزمین‌های بسیاری در آسیا و آفریقا حکومت می‌کردند.

به هر حال، هر نامی که هندی‌ها یا بهاراتی‌ها برای کشورشان انتخاب کنند، موردقبول جهان قرار می‌گیرد؛ به‌ویژه اینکه در حال حاضر ما در عصری زندگی می‌کنیم که از یک سو نمی‌دانیم دیگران را با چه نامی خطاب کنیم و از سوی دیگر هیچ‌کس به نظر دیگران اهمیتی نمی‌دهد.

تیم فوتبال‌آمریکایی مورد علاقه من در واشنگتن دی‌سی از زمان تاسیس آن در سال ۱۹۳۳ به نام «واشنگتن رداسکینز» یا همان «سرخ‌پوستان» یاد می‌شد، اما به دنبال تحولات اجتماعی سال ۲۰۲۰، تصمیم گرفت نام اصلی‌اش را رها کند و نام «فرماندهان» را برگزیند. این در حالی است که بومیان آمریکا در یک نظرسنجی بزرگ، اعلام کردند که «سرخ‌پوست» را یک نام تحقیرآمیز نمی‌دانند.

در این اواخر، دریچه‌ای بزرگ برای تغییر نام‌های تاریخی، هنری، جنسیتی و حتی حیوانات باز شده است. به این معنا که در فرجام ممکن است مجبور شویم بسیاری از چیزها را نه با نام واقعی آن‌‌ها بلکه با آنچه تازه نامیده می‌شوند، یاد کنیم.

برگرفته از روزنامه الشرق‌الاوسط