یک امدادگر بریتانیایی که حدود ۹ ماه در زندان طالبان بوده است، پس از آزادی می‌گوید طالبان می‌خواستند او را به یک فرد تندرو و افراطی تبدیل کنند. کوین کورنول (Kevin Cornwell)، امدادگر ۵۴ ساله بریتانیایی، برای همکاری با نهاد پناهندگان مربوط به سازمان ملل متحد، به افغانستان رفته بود. پلیس مخفی طالبان، ژانویه ۲۰۲۳، به محل اقامت کورنول در یک هتل در شهر کابل حمله و او را بازداشت کردند.

طالبان از محل اقامت کورنول یک اسلحه نیز پیدا کردند که به گفته او، برای حفظ جانش بوده است. اما طالبان با وجود اینکه کورنول برای حمل اسلحه مجوز داشت، او را بازداشت کردند.

کورنول که به‌تازگی با شبکه خبری بی‌بی‌سی مصاحبه کرده است، می‌گوید ۱۱ روز را در یک سلول انفرادی گذرانده، در حالی که از مشکل کلیه رنج می‌برده است. کورنول پس از آن به مدت سه ماه به یک سلول مشترک انتقال داده شد، جایی که هم‌سلولی‌هایش سعی داشتند تا افکار افراطی را به او القا کنند. کوین کورنول می‌گوید: «‌این سه ماه بسیار سخت بود، من متوجه شدم که سخت‌تر از این کاری نیست که تا به حال انجام داده‌ام، اما تلاش برای جلوگیری از افراطی‌شدن خودم در داخل آن سلول بسیار دشوارتر بود.» 

به گفته کورنول، او زمانی که هم‌سلولی‌هایش می‌خوابیدند، با انجام مدیتیشن (مراقبه) سعی می‌کرد از افکار افراطی که هر روز به او تلقین می‌شد رهایی یابد. سرانجام پس از سه ماه او را به یک سلول دیگر بردند، جایی که یک شهروند بریتانیایی با یک مکزیکی-آمریکایی دیگر نیز زندانی بودند. کورنول می‌گوید هیچ امیدی نداشت که از آنجا خارج شود و فکر می‌کرد برای همیشه در این زندان باقی خواهد ماند. 

این امدادگر بریتانیایی می‌افزاید که وضع جسمانی او در زندان طالبان بسیار وخیم بود و او نیاز به مراقبت‌های پزشکی داشت. اما طالبان علی‌رغم دانستن مشکلات جسمانی کورنول، او را در حبس نگاه داشتند. 

کلی کورنول، همسر کوین، نیز روز‌هایی را به یاد می‌آورد که هیچ خبری از او نداشت. کلی می‌گوید با آنکه از او خواسته شد که با هیچ رسانه‌ای مصاحبه نکند، اما نتوانست خود را قانع کند.

او می‌افزاید من فکر نمی‌کنم که اگر با رسانه‌ها صحبت نمی‌کردم و دولت را برای آزادی همسرم زیر فشار قرار نمی‌دادم، او حالا در خانه بود. همسر کورنول تنها پس از گفت‌و‌گو با رسانه‌ها توانست با همسرش تلفنی صحبت کند.

 کورنول می‌گوید در طول ۹ ماه زندان، فقط شش بار توانست با خانواده‌اش صحبت کند و هر بار زمان تماس‌ها کمتر می‌شد. او می‌گوید: «‌طالبان مرا زیر فشار قرار می‌دادند که تنها چیز‌هایی را بگویم که آنان به من دیکته می‌کردند، اما من گاهی حرف خودم را می‌گفتم و همین مسئله باعث می‌شد که دفعه بعدی زمان مکالمه کوتاه‌تر شود.» 

کورنول دهم ۱۰ اکتبر ۲۰۲۳، همراه با سه زندانی بریتانیایی دیگر، از زندان طالبان آزاد شد. وزارت خارجه بریتانیا در آن زمان با انتشار بیانیه‌ای، ضمن اعلام خبر آزادی این چهار شهروند‌، از گروه طالبان به دلیل این‌که شهروندانش در افغانستان مرتکب اعمال غیر‌قانونی شده‌اند، عذر‌خواهی کرد. 

کورنول می‌گوید من ممکن است برای کار به چندین کشور بروم، اما تصمیم دارم دیگر هرگز به افغانستان بازنگردم، زیرا بدون اینکه جرمی مرتکب شده باشم، ماه‌ها زندانی شدم. 

با اینکه گروه طالبان در یک سال گذشته، چند تن از شهروندان خارجی را آزاد کرده‌اند، اما گفته می‌شود هنوز تعدادی از شهروندان خارجی در زندان این گروه به سر می‌برند.

طالبان با گروگان گرفتن شهروندان خارجی در افغانستان، امتیاز کسب می‌کنند. آنان با آزاد کردن مارکس فریکس، شهروند آمریکایی، توانستند حاجی بشیر نورزی، یکی از بزرگ‌ترین قاچاقچیان مواد مخدر را از زندان آمریکا آزاد کنند. آنان همچنین در مذاکرات در ازای آزادی شهروندان خارجی از زندان، امتیاز‌هایی مانند آزاد‌سازی ذخایر ارزی افغانستان را درخواست کرده‌اند.