آن خنیاگر خندان که سال‌ها با صدای منحصربه‌فرد، سبک آوازی خاص و ضربات و زخمه‌هایش بر گیتار برای ایرانیان علاقه‌مند به موسیقی خاطره ساخته بود، شامگاه چهارشنبه یکم فرودین سال ۱۴۰۳«اگر» را از ترانه خاطره‌انگیز «اگه یه روز بری سفر» برداشت و به سفر ابدی رفت.

فرامرز اصلانی، خواننده، شاعر، آهنگساز و نوازنده مشهور ایرانی که در مریلند آمریکا چشم از جهان فروبست، حدود یک ماه قبل خبر داده بود که به بیماری سرطان مبتلا شده است. او که همانند بسیاری از هنرمندان مطرح ایرانی، پس از وقوع انقلاب اسلامی به خارج از کشور مهاجرت کرد، طی این بیش از چهار دهه، فعالیت‌‌های هنری‌اش را ابتدا در بریتانیا و سپس در آمریکا ادامه داد.

فرامرز اصلانی تیر ۱۳۳۳ در خیابان پاستور تهران به دنیا آمد. او دوران کودکی و نوجوانی را در محله قدیمی امیریه تهران سپری کرد و از همان دوران به لطف گرایش‌های هنری مادر و پدر و رفت‌وآمد هنرمندان به خانه‌شان، با موسیقی مانوس شد و در محضر هنرمندان شهیری همچون پرویز یاحقی، علی تجویدی و غلامحسین بنان که از دوستان خانوادگی‌شان بودند، چیزها آموخت.

اصلانی پس از پایان دوران دبیرستان به قصد ادامه تحصیل به بریتانیا رفت و در دانشگاه لندن در رشته روزنامه‌نگاری تحصیل کرد. او در تمام این سال‌ها به فعالیت در زمینه موسیقی نیز ادامه داد و در نواختن گیتار چیره‌دست شد.

هنگامی‌ که انقلاب اسلامی در ایران به وقوع پیوست، فرامرز اصلانی با یک روزنامه انگلیسی‌ در تهران که وابسته به موسسه اطلاعات بود، همکاری می‌کرد و هم‌زمان در محافل هنرمندان و اهالی موسیقی  از او به‌عنوان هنرمند جوانی که سبکی خاص و متفاوت دارد، نام می‌بردند.

مثنوی معروف حافظ شیرازی با مطلع «الا ای آهوی وحشی کجایی/ مرا با توست چندین آشنایی» که فرامرز اصلانی با سبک ویژه‌اش در دهه ۱۳۵۰ آن را اجرا کرد، این هنرمند را به شهرت عمومی رساند. او این ترانه را نخستین بار در یک مهمانی به میزبانی پری زنگنه اجرا کرد که بسیار موردتوجه قرار گرفت.

اصلانی اندکی پس از انتشار این تک‌آهنگ، آلبوم «دل‌مشغولی» را بیرون داد که حاوی ترانه آهوی وحشی و چندین ترانه دیگر بود که «اگه یه روز بری سفر» هم که سال‌ها بعد به مشهورترین و خاطره‌سازترین ترانه فرامرز اصلانی تبدیل شد، در میانشان بود. سال‌ها پس از انتشار ترانه «اگه یه روز بری سفر»، فرامرز اصلانی این ترانه را در اجرایی مشترک با داریوش اقبالی بازخوانی کرد.

فرامرز اصلانی در میان شاعران ایرانی به حافظ علاقه زیادی داشت و آلبومی هم به نام «یاد حافظ» منتشر کرد که در یکی از ترانه‌های آن، غزل معروف «یاری اندرکس نمی‌بینم» این شاعر شیرازی را خوانده بود

این هنرمند مطرح طی سال‌های اقامت در آمریکا با هنرمندان مشهوری همکاری داشت و چندین آلبوم نیز منتشر کرد که با استقبال علاقه‌مندان به سبک موسیقی او روبرو شد.

اصلانی از هنرمندانی بود که در تمام سال‌های زندگی در غربت همراه و همسو با معترضان و آزادی‌خواهان ایرانی برای آزادی ایران تلاش کرد. او سال ۱۳۸۸ پس از جان باختن ندا آقاسلطان ترانه‌ای در گرامیداشت یاد او و دیگر معترضان اجرا کرد. در جریان خیزش سراسری ۱۴۰۱ هم که پس از کشته شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد آغاز شد، کنار معترضان ایستاد و با حضور و سخنرانی در تجمع‌های اعتراضی همبستگی‌اش را با مردم ایران نشان داد و در حساب‌های کاربری‌اش در اینستاگرام و ایکس هم بارها از معترضان حمایت کرد. او در یکی از پست‌هایش در ایکس خطاب به ایرانیان خارج از کشور نوشته بود: «همبستگی ما در بیرون از ایران برای دلاورانی که رودرروی رژیم کودک‌کش خون‌خوار ایستاده‌اند، امیدبخش و دلگرمی‌آور است. بیاییم این آتش را روشن نگه داریم.»

آن خنیاگر خندان که به اخلاق خوب و ایران‌دوستی شهره بود، آرزو داشت یک روز در تخت جمشید و زیر پرچم شیر و خورشید برنامه اجرا کند؛ آرزویی که محقق نشد و به سفر همیشگی رفت تا شب کنار یار بماند و باد تا صبح، از دیار یاری بخواند که می‌رود و یار را تنها می‌گذارد.

فوت فرامرز اصلانی در نخستین روز فروردین جامعه هنری و علاقه‌مندان موسیقی را به‌شدت متاثر کرد و شماری از هنرمندان با انتشار پست‌هایی در حساب‌های کاربری‌شان با یادآوری خاطرات این هنرمند، درگذشت او را تسلیت گفتند.

داریوش اقبالی «رفتن» فرامرز اصلانی را باورنکردنی خواند و در پستی اینستاگرامی خطاب به او نوشت: «آرام و عاشقانه زیستی و آرام و عاشقانه جان سپردی، پس تو هرگز نمی‌روی، همیشگی هستی، از دیروز تا هنوز.»

سوگند عکس مشترکش با فرامرز اصلانی را در اینستاگرام منتشر کرد و ضمن اشاره به «خوبی‌های» این هنرمند، نوشت که علاوه بر هنرمند بودن «شخصیت و مهربانی» فرامرز اصلانی او را «زیباتر» کرده بود.

علیرضا عصار نیز در یک روایتگر (استوری) اینستاگرامی خطاب به فرامز اصلانی نوشت که او و هم‌نسلانش «خاطرات زیبای» خود را «مدیون فرامرز اصلانی و ترانه‌های زیبایش‌اند».