در پنتاگون
پنتاگون، مرکز فرماندهی وزارت دفاع آمریکا حدود ۳۰ هزار کارمند ارتشی و لباس شخصی و آبدارباشی دارد. ۱۳ تا آسانسور دارد با ۷ هزار و ۷۵۴ تا پنجره. (می‌خواهم عظمتش به دستتان بیاید). حالا حساب کنید که چقدر کامپیوتر و فایل و پرونده و چند تا محاسب و ارزیاب و کارشناس و کارپرداز و مشاور و مباشر و امنیتی و اطلاعاتی دارد.
شد؟ حالا این را بخوانید، از ایندیپندنت فارسی:
«پنتاگون: روشن نیست که انگیزه حکومت ایران برای توقیف کشتی‌ها چیست.»
من اگر جای رئیس پنتاگون بودم خجالت می‌کشیدم.
«یک روز بعد از آنکه ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا اعلام کرد نیروهای نظامی حکومت ایران بار دیگر جلوی حرکت یک کشتی تجاری دیگر را در آب‌های خلیج فارس گرفته‌اند، شامگاه جمعه، کالین کال، مقام ارشد پنتاگون در گفت‌وگو با خبرنگاران گفت انگیزه مقام‌های جمهوری اسلامی در توقیف کشتی‌های تجاری روشن نیست.».
آخ آخ
«خبرگزاری رویترز شامگاه جمعه هفتم ژوییه (۱۶ تیر) در گزارشی به‌نقل از کالین کال، معاون وزیر دفاع آمریکا، نوشت: «برای ما روشن نیست که چرا حکومت ایران در روزهای گذشته سعی کرده است جلوی حرکت کشتی‌های تجاری را در آب‌های خلیج فارس بگیرد.»
بابا چند دفعه؟
خیلی من غصه خوردم برای وزارت دفاع آمریکا. چطور با اینهمه کارمند و نظامی و دانشمند و دریادار و قایقران و تیمسار و ماشین نویس و سرباز وظیفه و دوربین و ذره بین و زیردریائی و احاطه‌اش بر آب‌های دنیا، طفلک انگیزه جمهوری اسلامی را از توقیف کشتی‌ها نمی‌داند؟
ما در ایران که بودیم در امیرآباد شمالی خیابان انتصاریه چهارراه «نشید»، یک بقالی کوچک بود مال آقا عبدالله. به نظر من پنتاگون می‌تواند با استفاده از عوامل نفوذی خود، یک جوری با این آقا عبدالله تماس بگبرد. اگر هم آنجا نباشد لابد وارثی کسی آنجا هست. بهرحال از شخص بقالی که آنجا هست، یا اگر نشد از هر بقال دیگری که در ایران هست، پنتاگون می‌تواند بپرسد که انگیزه حکومت ایران برای توقیف کشتی‌ها چیست. اگر پنتاگون نداند، بقال‌های ایران حتماً می‌دانند.
سال‌ها بعد باستان شناسان و تاریخ نویسان خواهند نوشت که در روزگاری که حکومت ایران بیداد و چپاول و جنایت را از حد گذرانده بود پرزیدنت آمریکا و رئیس جمهور فرانسه و نخست وزیر بریتانیا و باقی زمامداران غربی برای اجلاس فوق العاده، در زیرزمین یک ساختمان مخفی گرد می‌آمده‌اند. این ساختمان تاریخی که از لوله‌هایش به جای آب، نفت بیرون می‌زده، در کمرکش کوچه علی چپ قرار داشته و مرکز رسیدگی سران غربی به اوضاع ایران بوده است.
دایرکت عبدالحمید
«صفحه رسمی پایگاه اطلاع‌رسانی حضرت شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید، امام‌جمعه اهل‌سنت زاهدان» - «توجه: دایرکت چک نمی‌شود.»
سری زدم به اینستاگرام رسمی جناب مولوی عبدالحمید که حرف‌هایش این روزها تحسین برانگیز و دلگرمی بخش است. با کمال تأسف دیدم که بالایش نوشته‌اند «دایرکت چک نمی‌شود.» یعنی پیام‌های خصوصی که مستقیم برای ایشان می‌رسد بررسی نمی‌شود. - «دایرکت» مال خود اینستاگرام است اما «چک» مال مولوی عبدالحمید است. شاید عربی باشد. (مگر عرب‌ها -چ- دارند؟). بهر حال فارسی شکر است.
همین. افسوس خوردم که دایرکت ها چک نمی‌شود. طفلک مقام معظم رهبری که اینهمه دایرکت برای مولوی عبدالحمید فرستاده: آقا ما نوکرتیم کوتاه بیا. د.کاری نکن باز بلوچ‌کشی راه بندازم. میام کلانتری می‌گیرم میندازم گردن توها. قربونت برم شیعه و سنی فرعه قضیه است. اصل اینست که ما هردومان مسلمانیم. اگر با هم متحد نباشیم اعلامیه حقوق بشر را بهمون می‌چپانند تا ته: اته ایسم آزاد. بی خدائی آزاد. مذهب اختیاری. سقط جنین آزاد... ببین عبدل جان، مسلمان مسلمان را آنفالو نمی‌کند. آبروی مرا بردی ولی کیان اسلام را بر باد نده.
***
