گروه طالبان طی دو سال گذشته چندین شهروند خارجی را در افغانستان بازداشت کردهاند. برخی از این شهروندان خارجی برای گردش و بازدید از افغانستان تحت تسلط طالبان به این کشور رفته بودند. برخی دیگر نیز، به‌عنوان گزارشگر یا کارمند نهادهای امدادرسان وارد افغانستان شده بودند. اما تعدادی از این افراد به بهانه‌های مختلف به دست طالبان بازداشت شده‌اند.
یکی از این افراد رایان کوربت، شهروند ۴۰ ساله آمریکایی، است که از ۱۵ ماه پیش به این سو، در اسارت طالبان به‌سر برده است. به گزارش وال‌استریت ژورنال، رایان کوربت در تابستان ۲۰۲۲، درست یک سال پس از سلطه طالبان بر افغانستان، به این کشور رفت و همراه با یک همکار آلمانی خود روانه شهر شبرغان در شمال غربی افغانستان شد.
هنوز زمان زیادی از حضور این دو نفر در این شهر نگذشته بود که طالبان آن‌ها را بازداشت کردند. طالبان کوربت را به تبلیغ مسیحیت متهم کردهاند، اتهامی که خانواده کوربت آن را رد کردهاند. از ماه سپتامبر به این سو، وزارت امور خارجه آمریکا برای آزادی کوربت تلاش کرده است. یک فرستاده این وزارت‌خانه به افغانستان رفته و با طالبان در مورد کوربت صحبت کرده است. اما تا به حال، تغییری در وضعیت کوربت ایجاد نشده است.
تعدادی از شهروندان آمریکایی که به تازگی از زندان طالبان آزاد شده‌اند می‌گویند که کوربت در ۱۵ ماه گذشته در سلول انفرادی طالبان در زندان ریاست عمومی امنیت طالبان به‌سر برده و وضعیت سلامتی او روزبه‌روز در حال وخیم‌تر شدن است.
نگرانی مقام‌های وزارت امور خارجه آمریکا این است که طالبان در ازای آزادی کوربت، درخواست‌هایی را ارائه کنند که برای آمریکا عملی کردن آن‌ها امکان‌پذیر نباشد. به‌طور کلی، طالبان از سال‌ها پیش به این سو از حربه گروگان‌گیری و دریافت امتیاز از این طریق به خوبی استفاده کردهاند.
در سال ۲۰۱۵، گروه طالبان در ازای آزادی گروهبان برگدال، یک افسر پایین‌رتبه آمریکایی، پنج فرمانده ارشد خود را از گوانتانامو آزاد کردند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
مایکل کوگلمن، مدیر موسسه آسیای جنوبی در مرکز ویلسون، گفت: «طالبان از آمریکایی‌های به‌اسارت گرفته‌شده به‌عنوان یک ابزار فشار و یک حربه خوب برای چانه‌زنی استفاده می‌کنند. آنان در مقابل چیزی که به آمریکا می‌دهند، خیلی بیشتر را از این کشور به دست می‌آورند.»
در سال‌های اخیر، دیپلماسی گروگان‌گیری، به یک دردسر بزرگ برای آمریکا تبدیل شده است. نه تنها طالبان که ایران، روسیه و ونزوئلا نیز از این شیوه استفاده کرده و با بازداشت شهروندان آمریکایی، در قبال آزادی آنان، پول و امتیاز به دست آورده‌اند. به گفته یک مقام ارشد دولت بایدن، آمریکا در دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن، تاکنون، ۳۷ شهروند آمریکایی بازداشت‌شده در گوشه و کنار جهان را آزاد کرده است.
با این حال، به گفته این مقام ارشد دولت بایدن، طالبان چیزی را از آمریکا می‌خواهند که برای این کشور مقدور نیست. آنان خواستار آزادی محمد رحیم الافغانی، یک شهروند افغان‌اند که از سال ۲۰۰۸ در زندان گوانتانامو در بازداشت به‌سر برده است.
طالبان در زمان دولت ترامپ و بعدا در جریان مذاکره برای آزادی یک شهروند آمریکایی دیگر در پاییز سال گذشته، نیز خواهان رهایی محمد رحیم شده بودند.
اما دولت آمریکا می‌گوید محمد رحیم تهدید جدی برای امنیت ایالات متحده است و آزادی او نیازمند بازبینی هیئت بررسی دوره زندانش است که آن‌ها پیش از این، بارها درخواست آزادی او را رد کردهاند.
کوربت تنها زندانی آمریکایی در نزد طالبان نیست. زندانی‌های آمریکایی آزاد‌شده می‌گویند که تعدادی از شهروندان آمریکا در زندان‌های این گروه به‌سر می‌برند. وزارت خارجه آمریکا از ارائه آمار دقیق آمریکایی‌هایی که در زندان‌های طالبان به‌سر می‌برند، خودداری کرده است.
طالبان با استفاده از دیپلماسی گروگان‌گیری، تا به حال، توانسته‌اند امتیازهای خوبی از دولت آمریکا بگیرند. در ماه سپتامبر سال گذشته، طالبان در ازای آزادسازی مارک فریکس، مهندس عمران آمریکایی، حاجی بشیر نوروزی، یکی از بزرگ‌ترین قاچاقچیان مواد مخدر، را از زندان آزاد کردند. حاجی بشیر در آمریکا به حبس ابد محکوم شده بود.
طالبان از این طریق، شیوه امتیازگیری را آموخته‌اند. طالبان مسلما نیم‌نگاهی به استفاده از این روش در جمهوری اسلامی نیز داشته‌اند. جمهوری اسلامی نیز با استفاده از دیپلماسی گروگان‌گیری شهروندان کشورهای غربی، تاکنون توانسته امتیازهای بزرگی را از دولت های غربی بگیرد.
با این حال، طالبان در نظر دارند که در کنار آزادسازی چهره‌های وابسته به این گروه از زندان‌های کشورهای غربی، در رابطه با کسب مشروعیت جهانی نیز چانه‌زنی کنند. این گروه می‌خواهد تا در قبال آزادسازی شهروندان آمریکایی، این کشور را وادار کند تا رژیم طالبان را به‌عنوان یک دولت مستقل به‌رسمیت بشناسد. هرچند مقام‌های آمریکایی گفته‌اند که در گفت‌وگوها برای آزادی گروگان‌های آمریکایی، برخی خطوط قرمز هم وجود دارد.
