در کابینه جو بایدن، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا، سه نام اصلی برای مردم افغانستان آشنا است؛ جان کری ۷۶ ساله، وزیر خارجه پیشین که سمت نمایندگی ویژه رئیس‌جمهور در امور تغییرات اقلیمی را برعهده گرفته است، آنتونی بلینکن ۵۸ساله که وزیر خارجه جدید پیشنهاد شده است و جیک سالیوان ۴۳ساله که به عنوان مشاور امنیت ملی آقای بایدن برگزیده شده ‌است.

این سه مقام ارشد که چشم و گوش رئیس‌جمهور جدید آمریکا در سیاست خارجی خواهند بود، افغانستان را می‌شناسند و به دنبال پایان ماموریت ناتمام آمریکا در این کشور خواهند بود.

جان کری

آقای کری در بیست سال درگیری آمریکا در افغانستان نقش پررنگی در تعیین مسیر حرکت این کشور داشت. او چه در مقام رئیس کمیته روابط خارجی سنا و چه در منصب وزیر خارجه از تاثیرگذارترین چهره‌های خارجی در افغانستان بود. آقای کری در دو انتخابات جنجالی ۲۰۰۹ و ۲۰۱۴ یک بار حامد کرزی را به رفتن به دور دوم انتخابات وادار کرد و بار دیگر اشرف غنی و عبدالله عبدالله را به پذیرفتن حکومت وحدت ملی متعهد ساخت.

از او به عنوان معمار دولت وحدت ملی افغانستان و از حامیان سرسخت پشتیبانی مالی و نظامی آمریکا از دولت این کشور یاد می‌شود. اما آنتونی بلینکن و جیک سالیوان نیز در مقام معاونت پیشین وزارت خارجه با افغانستان سر و کار مستقیم داشتند.

آنتونی بلینکن

آقای بلینکن خواهان نقش پررنگ آمریکا در تحولات منطقه‌ای است. او زمانی‌که معاون وزارت خارجه در دولت اوباما بود، برخلاف رئیس کنونی‌اش طرفدار مداخله فعال واشنگتن در جنگ سوریه بود و از مداخله نظامی در لیبی حمایت می‌کرد و از جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ پشتیبانی کرده بود. او معتقد است که دیپلماسی باید همگام با قدرت بازدارندگی دنبال شود و زور جزء جداناپذیر دیپلماسی موثر است.

اما از سوی دیگر، او به ائتلاف‌سازی و کار مشترک نیز باور دارد. آقای بلینکن می‌گوید مشکل بزرگی که ما به عنوان یک کشور یا یک سیاره با آن مواجه هستیم، صرف نظر از این که تغییرات اقلیمی است یا همه‌گیری ویروس یا گسترش تسلیحات هسته‌ای این است هیچ یکی از این مشکلات راه حل یک‌جانبه ندارد و حتی آمریکا با تمام قدرتش نمی‌تواند به تنهایی از عهده آن برآید.

او طرفدار تقویت ناتو و متحدان آمریکا است و برای ماموریت‌های مشترک آمریکا در جهان اهمیت قائل است.

از همین رو آنتونی بلینکن در همین ماه سپتامبر گذشته از دیدگاه روشن خود در مورد ماموریت‌های نظامی درازمدت آمریکا در جنگ‌هایی که قابل پیروزی نیست سخن گفته بود.

او گفت از سیاست بایدن حمایت می‌کند که استقرار سنگین نیروهای آمریکایی باید در مناطق جنگ‌زده بدون این که راهبرد روشنی وجود داشته باشد، پایان یابد اما این خروج باید مسؤولانه باشد.

او گفت: «بایدن خیلی به شرایط استقرار نیروهای آمریکایی توجه دارد. منافع ملی حیاتی یا تعهد به پیمان با متحدان باید مد نظر گرفته شود. ما باید یک راهبردی که به صراحت تعریف شده باشد و پایان جنگ را پیش‌بینی کند، داشته باشیم و حمایت مردم آمریکا از طریق کنگره را نیز به دست آوریم.»

مهم‌تر از آن، او طرفدار حفظ بخشی از نیروهای آمریکایی در افغانستان است. او می‌گوید: «باید بین حضور دائمی و پایان جنگی بی‌پایان و حفظ نیروهای ویژه آمریکا برای حمایت از دوستان محلی این کشور فرق قائل شد.»

جیک سالیوان

جیک سالیوان نیز در مقام معاونت وزارت خارجه آمریکا در دوره اوباما در سیاستگذاری این کشور در قبال افغانستان فعال بوده است. او از نزدیک با هیلاری کلینتون و ریچارد هولبروک، فرستاده ویژه پیشین آمریکا برای افغانستان کار کرده است.

این دیپلمات جوان در آن سال‌ها طرفدار مذاکره با طالبان بود. اما تفاوتی که با دیدگاه ترامپ و اداره او در مورد روند صلح افغانستان دارد این است که می‌خواست گفت‌وگو با طالبان بدون قید و شرط نباشد. او ابتدا خواهان قطع رابطه طالبان با القاعده پیش از شروع مذاکرات آمریکا بود. اما اکنون این مساله به بعد از توافق طالبان موکول شده است.

جیک سالیوان، آنتونی بلینکن، میشل فلوری که برای وزارت دفاع مطرح است و دیگر سیاستگذاران خارجی درباره نقش زلمی خلیل‌زاد، فرستاده ویژه کنونی آمریکا برای افغانستان نیز گفت‌وگو کرده‌اند. آن‌ها تاکنون تصمیم نگرفته‌اند که خلیل‌زاد بماند یا برود و یا روند مذاکرات باید چه مسیری را طی کند. اما بدون شک خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، روند صلح و پایان جنگ در این کشور از مسائل مهم صد روز اول جو بایدن خواهد بود.