اگر پل پوگبا می‌توانست راه خود را انتخاب کند، به زودی ژانویه به یوونتوس برمی‌گشت. در واقع، اگر دست او بود احتمالا هیچ وقت آن تیم را ترک نمی‌کرد.

تنها دلیلی که او را مجبور به ترک یوونتوس در سال ۲۰۱۶ کرد، ۹۰ میلیون پوندی بود که یوونتوس برای اتخاذ تمهیدات انقلابی خود در مرحله بعدی بدان نیاز داشت. منابعی که با پوگبا آشنا هستند، همواره گفته‌اند که او هرگز مایل به برگشتن به منچستر یونایتد (که ریشه بسیاری از مشکلات فعلی تیم است) نبود.

پیشتر، در تابستان ۲۰۱۶، ترجیح این هافبک برای باشگاه بعدی خود به ترتیب بارسلونا، رئال مادرید، پاریس سن ژرمن، منچستر یونایتد، و در لحظه آخر، منچستر سیتی بود. جالب خواهد بود تصور کنیم که اگر این بازیگر با باشگاه دیگری قرارداد بسته بود، حرفه پوگبا به چه نحوی ترسیم می‌شد . کسانی هستند، هم افرادی که این بازیکن را می‌شناسند و هم افراد نزدیک به منچستر سیتی، که باور دارند پپ گواردیولا می‌توانست از این بازیکن، ستاره‌ای نزدیک به کوین دی بروین بسازد.

برخی در تیم منچستر یونایتد استدلال می‌کنند که چنین فرضی فقط خیال‌بافی است. آنها به واقعیتی ملموس‌تر اشاره می‌کنند: پوگبا ستاره‌ای ۲۷ ساله است که تازه به اوج بازی حرفه‌ای خود رسیده است؛ بازیکنی که بعد از امضای قرارداد با منچستر یونایتد، قرار بود بازیکن متحول کننده این باشگاه اولدترافورد شود و نمادی باشد از دوره‌ای جدید در این تیم. با این حال، اگر او همین امروز تیم را ترک کند، مایه ناامیدی خاصی نخواهد شد.

در حال حاضر او به ندرت در ترکیب اصلی آغازین تیم قرار می‌گیرد.

بعضی از شخصیت‌های تاثیرگذار اکنون احساس می‌کنند که خروج او شاید بهترین تصمیم برای باشگاه باشد. پوگبا هم که از تصمیم خود باخبر است.

منابعی که از این وضعیت آگاه هستند، می‌گویند او نمی‌دانست مینو رایولا قرار است روز دوشنبه چه چیزی بگوید، اما آن اظهارنظر دستیارش زیاد آزارش نداد. این گونه نیست که آن‌ها بدون هماهنگی و درک متقابل از یکدیگر عمل کنند.

بعضی هم احساس می‌کنند که وضعیت در حال حاضر آنقدر بد است و پوگبا چنان خواهان ترک تیم است که دیگر حتی به فکر اذیت و آزار منچستر یونایتد هم نیست.

در یک سوی ماجرا، بعد از حذف از لیگ قهرمانان، می‌توان درک کرد که چرا یک بازیکن نمی‌خواهد بهترین سال‌های خود در اولدترافورد را هدر دهد. وعده‌های تحقق نیافته بسیاری وجود دارد. امکان رقابت برای کسب جوایز اصلی، به ویژه در مورد لیگ قهرمانان، همواره شرطی برای مذاکرات قراردادهای سودآور جدید است. تیم پوگبا نمی‌تواند درک کند که چرا تیمی باید ۹۰ میلیون یورو برای یک بازیکن پرداخت کند، ولی تیم خود را پیرامون او نچیند.

در سوی دیگر، استدلال منطقی دیگری هم هست، مبنی بر آن که پوگبا هم کار خاصی برای اثر گذاشتن بر این وضعیت انجام نداده است، و نیز اصلا ثابت نکرده است که ارزش آن را دارد که در محور و مرکز تیم قرار گیرد.

این نگرش‌ها نشان می‌دهد که دو طرف چقدر از هم دور هستند. همین باعث می‌شود که شاهد باشیم دستیار یک بازیکن، کارفرمای او را نادیده بگیرد؛ چنان که رایولا انجام داد، و آن رویکرد اصلا باعث آزار خود بازیکن نشود.

یکی از منابع آگاه گفت: «وضعیت این قدر بد شده است.»

بعضی از افراد آگاه معتقدند که مصاحبه رایولا بد تعبیر و تفسیر شده است. آن‌ها می‌گویند که آن مصاحبه صرفا پیامی به باشگاه‌های خریدار بود مبنی بر آن که پوگبا برای امضای قرارداد در دسترس است و هر چه زودتر این کار انجام شود، بهتر است. آن مصاحبه اصلا بنای «فشار» به منچستر یونایتد نداشت، چرا که آن‌ها پیش از این نیز از وضعیت باخبر بودند.

مشکل، هم برای باشگاه و هم برای این بازیکن، این است که رایولا شاید «خیلی از بازار خرید و فروش جلو باشد.»

اکثر باشگاه‌های بزرگ، به ویژه دو باشگاه بزرگ اسپانیا و یوونتوس، به خاطر شیوع کووید-۱۹ با مشکلات مالی بزرگی مواجه هستند. بارسلونا با او قرارداد می‌بست، ولی این باشگاه پول کافی برای این خرید ندارد. رئال مادرید از تمایل خود خبر داده است، اما تنها به خاطر زین‌الدین زیدان، که گفته می‌شود تنها مقام ارشد این باشگاه است که پوگبا را می‌خواهد. پاریس سن ژرمن هم در حال بررسی وضعیت است، اما این یوونتوس است که تاکنون با فاصله بسیار از سایر رقبا، در خرید او قطعی‌تر است.

آنها پوگبا را اکنون می‌خواهند و می‌دانند که در وضعیت کنونی، مبادله دو بازیکن احتمالا بهترین گزینه ممکن برای انجام آن است.

این تیم مقیم تورین کاملا مایل است چنین مبادله‌ای را در ۱ ژانویه انجام دهد. علی‌رغم تمام بحثی که درباره پوگبا در انگلستان در جریان است، اثری از چنان بحثی در ایتالیا نیست. پوگبا هنوز بازیکنی است که ظرفیت بردن توپ طلا را دارد و دقیقا همان ستاره‌ای است که یوونتوس می‌تواند تیم و آینده خود را پیرامون او بچیند.

به این مسئله هم اشاره شده است که در حال حاضر بازیکنی دیگر دقیقا همین وضعیت را در یوونتوس دارد که اد وودوارد، که نایب دبیر اجرایی منچستر یونایتد از مدت‌ها پیش او را می‌خواهد: کریستیانو رونالدو.

یوونتوس هم  کاملا با ایده تبادل او با پوگبا مخالف نیست. رونالدو ابربازیکن است، اما به همین دلیل نیز تاثیر شدیدی بر کل باشگاه دارد. تامین تعهدات مالی این بازیکن بدان معنا است که یوونتوس قادر نخواهد بود به بازسازی تیم خود دست ببرد که شدیدا به آن نیاز دارد، و نحوه بازی او بدین مفهوم است که این تیم نمی‌تواند بازی تیمی بیشتری را که بازی محبوب ماریزیو ساری و آندریا پیرلو است، به کار گیرد.

پائولو دیبالا گزینه دیگری است که یوونتوس مایل است آن را پیگیر شود؛ به ویژه که وضعیت او در تورین دقیقا مشابه وضعیت پوگبا در منچستر یونایتد است. در مجموع، عملکرد او رضایت ‌بخش نیست. اما مشکل اینجاست که دیبالا هرگز مایل به پیوستن به منچستر یونایتد نبوده است و منچستر یونایتد هم در حال حاضر واقعا به او نیازی ندارد.

مدیریت اولدترافورد نیز در گذشته به تبادل بازیکنان علاقه‌مند نبوده است، اما ایده مبادله با رونالدو ماجرا را کمی جذاب‌تر می‌کند. منابع آگاه می‌گویند که چنین مبادله‌ای ممکن است، اما هواداران هم نباید دچار خیال‌بافی شوند. در حال حاضر در همان بن‌بستی به سر می‌بریم که مدت‌ها است درگیرش بوده‌ایم. 

بعضی از افراد نزدیک به تیم گواردیولا اظهار داشته‌اند که شروع آهسته آغاز فصل این تیم در واقع به علت تغییر وضعیت جسمی بازیکنان بوده است تا بتوانند در ادامه فصلی طاقت‌فرسا، عملکرد بهتری داشته باشند.

منچستر یونایتد در بازی‌های رودرروی اخیر خود مقابل منچستر سیتی برتری داشته است، اما در بازی روز شنبه شاید به چیزی بیشتری نیاز داشته باشد. دو بازی گذشته ثابت کرده‌اند که پوگبا هنوز چیزی برای ارائه دارد. او نتیجه بازی را در برابر وست‌هام یونایتد و بعد در برابر لایپزیگ تغییر داد. به هیچ وجه نمی‌توان مهارت و استعداد این هافبک را انکار کرد.

با توجه به همه نکات مذکور، این مسائه برای سولشر هم یک دوراهی ایجاد کرده است. واقعا نمی‌توان در این مورد با مربی منچستر یونایتد کمی همدلی نکرد، چرا که او نیز این مشکل را (از گذشته) به ارث برده است.

این مسئله همچنین باعث اثرگذاری بر موارد دیگر هم خواهد شد. تاب دین هندرسون از روی نیمکت نشستن به سر آمده است؛ به ویژه که چلسی هم او را می‌خواهد، و اکنون بحث این هم پیش آمده که او از داوید دخیا دروازه‌بان مطمئن‌تری است. موضوع این است که درست مانند پوگبا، این دروازه‌بان اسپانیایی یکی از پردرآمدترین بازیکنان باشگاه است. چندان منطقی به نظر نمی‌رسد که کسی را که حقوقش هفته‌ای ۵۰۰ هزار پوند است، روی نیمکت نشاند.

موقعیت سولشر که جای خود را تثبیت کرده است، با حذف در لیگ قهرمانان تغییر نخواهد کرد. جای سولشر امن است. منچستر یونایتد بالا نخواهد رفت، مگر آن که ورود به لیگ قهرمانان برای تیم ناممکن باشد. اما هنوز احساس می‌شود که فرصت کسب عنوان قهرمانی در لیگ‌های دیگر در فصل جاری برای تیم وجود دارد. مدیریت باشگاه از درصد پیروزی‌های سولشر راضی است و در مجموع احساس می‌شود که تیم او می‌تواند جوایز اصلی فصل جاری را از آن خود کند.

تیم پوگبا اما چنین اطمینان خاطری ندارد، و این تنها زمینه‌ای نیست که در آن اختلاف نظر وجود دارد.