مطابق پژوهشی جدید، والدین بریتانیایی برای تامین مخارج دانشگاه فرزندان خود به شغل دوم و همچنین کار کردن در تعطیلات روی آورده و ناچار از صرف‌نظر کردن از خرید‌های گران‌قیمت مانند خرید ماشین شده‌اند.
بیش از یک چهارم خانواده‌های موضوع پژوهش سازمان نظرسنجی «یوگاو» گفته‌اند مجبور شده یا بنا دارند مخارج مربوط به نوسازی خانه، خرید کار، و سفر رفتن را محدود کنند تا بتوانند از پس مخارج دانشگاه فرزندشان برآیند.
در پژوهش گروه «ویچ» شش درصد از والدین گفته‌اند برای تامین مخارج تحصیلات عالی فرزندان خود مجبور به پیدا کردن شغل دوم شده‌اند.
این نظرسنجی که از بیش از ۸۰۰ خانواده دارای فرزند دانشجو یا در شرف دانشجو شدن انجام گرفته به این نتیجه رسیده است که دو از هر سه خانواده از درآمد ماهیانه خود برای پرداخت هزینه‌های دانشگاه استفاده کرده یا خواهد کرد و یک چهارم خانواده‌ها نیز به حساب‌های پس‌انداز خویش دست برده‌اند.
بیش از هشت از هر ۱۰ خانواده (۸۴ درصد) اذعان داشته‌اند که از فرزند خود در دوران دانشجویی حمایت مالی کرده و بیش از نیمی از ایشان گفته‌اند هزینه‌های پرداختی بیش از هزینه‌های مورد انتظار آنان بوده است.
طبق نظرسنجی، میانگین هزینه‌های پرداختی این خانواده‌ها ۳۶۰ پوند در ماه بوده است.
هزینه‌های پرداخت‌شده توسط والدین شامل هزینه‌های زندگی از جمله اجاره، قبض‌های آب و برق و غذا (۵۶ درصد)، لوازم التحریر و کتب درسی (۳۷ درصد)، تفریح و گردش (۲۸ درصد) و شهریه (۱۰ درصد) می‌باشد.
یکی از این والدین که اکنون سه فرزند دانشجو دارد می‌گوید: «تمام درآمد من صرف تامین فرزندانم می‌شود و ما برای حمایت از آنها از بسیاری از موارد و مخارج خود صرف‌نظر کرده‌ایم».
در نظرسنجی دیگری از تقریبا ۴ هزار دانشجو که توسط سازمان جوانان ویچ صورت گرفت، حدود چهار نفر از هر ۱۰ دانشجو (۴۴ درصد) گفتند بیش از چیزی که انتظار داشتند خرج اجاره کرده‌اند.
تقریبا همین حدود (۴۳ درصد) هم هزینه‌های شهریه و کتب درسی را بیش از چیزی که انتظار داشتند عنوان کرده‌اند.
گرث شاو، دبیر واحد مالی ویچ می‌گوید: «فرستادن فرزندان به دانشگاه دستاوردی بزرگ و هیجان‌انگیز برای هر خانواده است ولی از طرف دیگر تعهد مالی بزرگی نیز برای آنان خواهد بود. پس والدین باید همواره هشیار باشند که مقادیری بسیار بیشتر از شهریه و اجاره را برای هزینه تحصیلات فرزندان خویش کنار گذارند».
جاستین رابرتز، مدیر شبکه «مامزنت» می‌گوید: «بعضی از والدین به ما گفته‌اند که برای تامین هزینه فرزندانشان مجبور به کار در تعطیلات، صرف‌نظر کردن از خرید ماشین و اقلام جدید و همین‌طور دست بردن به حساب‌های پس‌انداز و بازنشستگی‌شان شده‌اند. گرچه هدف همه این والدین کمک به فرزندان خویش است، استفاده از حساب‌های پس‌انداز و بازنشستگی هزینه‌ای سنگین به نظر می‌رسد».
تمام این پژوهش‌ها و نظرسنجی‌ها بعد از هشدار اتحادیه ملی دانشجویان در ماه مارس رخ داد که اخطار می‌داد دانشجویان متعلق به طبقه متوسط مجبور به توسل به وام‌های پربهره هستند تا بتوانند از پس هزینه اجباری تحصیل و مخارج سفرهای علمی که پیش از آمدن به دانشگاه هیچ تصوری از آن نداشتند، برآیند.
شکیرا مارتین، رییس اتحادیه ملی دانشجویان می‌گوید دانشجویان مجبور هستند در شغل‌های متعدد مشغول به کار شوند تا از پس مخارج تحصیل خویش برآیند، و حتی بعضی از دانشجویان مجبور به روی آوردن به کارهای جنسی و تن دادن به وام‌هایی با بهره‌های سرسام‌آور شده‌اند.
در ماه می، بعد از انتشار گزارشی دولتی که نشان می‌داد ترس از وام‌های دانشجویی باعث اجتناب نوجوانان قشرهای فقیر جامعه از ثبت‌نام در دانشگاه شده است، ترزا می، نخست‌وزیر انگلستان، گفت که هزینه‌های دانشجویان باید محدود به ۷۵۰۰ پوند در سال شود.
این گزارش که به دستور خود نخست‌وزیر در سال گذشته شکل گرفته بود همچنین پیشنهاد ارائه بورس‌های دانشجویی برای دانشجویان خانواده‌های کم‌درآمد را داد که چهار سال قبل توسط جورج اوزبورن متوقف شده بود.
یکی از سخنگویان اتحادیه دانشگاه‌های انگلستان گفته است: «سازمان‌های آموزشی و دولت باید تا حد امکان در این زمینه شفاف بوده و جزئیات هزینه‌ها و فواید ثبت‌نام در دانشگاه را به شهروندان منتقل کنند. گرچه هزینه بالای تحصیلات عالی مانع از ثبت‌نام جوانان در دانشگاه نشده، دانشجویان نگران تامین هزینه‌های خویش در دوران دانشجویی بوده و این نظرسنجی هم نشان می‌دهد که نگرانی ایشان چیزی ورای نگرانی تنها برای شهریه است».
او می‌افزاید: «دانشگاه‌ها طیف مختلفی از کمک‌های مالی را به دانشجویان پیشنهاد می‌دهند و ما آن دسته از دانشجویانی که در مضیقه مالی هستند را به شدت تشویق می‌کنیم که از چنین خدماتی در دانشگاه خود بهره گرفته و در صورت نیاز برای دریافت کمک به دفتر این ادارات مراجعه کنند».
© The Independent
