نیویورکی‌ها این روزها با مشکل تازه‌ای روبه‌رو شده‌اند. در ماه گذشته دست‌کم پنج مورد حمله سنجاب‌ها به رهگذران در این شهر گزارش شده است.
به گفته رسانه‌های محلی، ساکنان پارک رگو در کوئینز، شرق نیویورک، از حمله سنجاب‌ها در ماه‌های گذشته شکایت داشتند و یک زن نیز در اثر یکی از این حمله‌ها آسیب سطحی دید.
مقامات نیویورک به ساکنان توصیه کردند برای مدیریت این مشکل، با مؤسسات کنترل حیوانات تماس بگیرند. همچنین با انتشار بیانیه‌ای به ساکنان این مناطق اطمینان دادند «سنجاب‌ها و جوندگان کوچک دیگر به‌ندرت ناقل بیماری هاری هستند.»
طبق آمارهای بهداشتی در آمریکا، در طی سال جاری در منطقه نیویورک آزمایش هاری مثبت نداشته‌اند.
مسئولین پارک‌های نیویورک به ساکنان هشدار دادند که از غذا دادن به سنجاب‌ها خودداری کنند، زیرا این امر باعث می‌شود آنها به تماس با انسان عادت کنند.
علاقه‌مندان به کمک به سنجاب‌ها می‌توانند دانه‌های خوراکی بو داده نشده را در محل زندگی آنها زیر برگ یا در کنار درختان پنهان کنند.
این‌که سنجاب‌ها در نیویورک، واشنگتن و سایر نقاط آمریکا جزئی از زندگی شهری هستند حداقل تا حدی از پیش طراحی‌شده است.
ساکنان قرن نوزدهمی این مناطق سنجاب‌ها را به‌عنوان یکی از ویژگی‌های خوشایند زندگی مدرن شهری پذیرا شدند. برخلاف موش‌ها و سایر جوندگان کوچک که با کشتارهای دسته‌جمعی، تله گذاری و سم‌پاشی از بین برده شدند، سنجاب‌ها به‌عنوان حیوانات کوچ بامزه موردعلاقه و احترام بودند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
آمریکایی‌ها هرسال ۲۱ ژانویه را به‌عنوان روز قدردانی از سنجاب‌ها جشن می‌گیرد.
اما این بخش خوش تنها شامل سنجاب شد. درحالی‌که حلقه‌های پیش رو و پشت سر زنجیره غذایی سنجاب این شانس را نداشتند که در این محیط زندگی جدید در کنار انسان‌ها بمانند.
در غیاب پرندگان شکاری چون جغد و شاهین که از سنجاب‌ها تغذیه می‌کنند جمعیت آنها به‌سرعت زیاد شد و به علت تخریب زیستگاه‌های طبیعی، تعداد زیادی از گرسنگی می‌میرند. در پاییز امسال مقامات حفاظت منابع طبیعی، گزارش‌های زیادی از مشاهده انبوه سنجاب‌های مرده در اطراف اتوبان شرقی-غربی I-80 دریافت کردند.
تنها ۲۰ درصد از سنجاب‌های قرمز آمریکایی تا یک‌سالگی زنده می‌مانند. امید به زندگی در آنها ۲٫۳ سال و حداکثر طول عمرشان هشت سال است.
