امرالله صالح، معاون اول ریاست جمهوری افغانستان می‌گوید که تلاش دارند به شهروندان فقیر این کشور که در مناطق تحت تسلط طالبان زندگی می‌کنند، کمک کند.

آقای صالح، این پیام‌ را در صفحه فیس‌بوکش نوشت: «من با بدورا لاینز نماینده خاص سرمنشی سازمان ملل متحد (یوناما)، در کابل دیدار داشتم، مسائل مختلف از جمله چگونگی رسید‌گی و کمک به مردم فقیر در ساحات زیر کنترل طالب مورد بحث قرار گرفت. ما از ماه‌ها به این‌سو با ملل متحد برنامه ریختیم که چگونه بتوانیم به مردم مظلوم و اسیر در ساحات طالبان کمک بشردوستانه برسانیم.»

آقای صالح گفت: «چالش همیشگی در این مبحث این است که چگونه مطمئن شویم که طالبان از کمک‌های بشری برای تقویت جنگ و ترور استفاده نمی‌کنند.»

به گفته او: «این برنامه کمکی زیر نام رسید‌گی به ساحات سخت‌رس تحت کار است و پس از تکمیل شدن آن مردم را در جریان قرار خواهیم داد.»

معاون اول رئیس جمهوری افغانستان تاکید کرد: «شرط‌هایی که ما به دلیل شفافیت و دسترسی مستقیم به شهروندان گذاشته‌ایم، قرار است در یک تفاهم تکنیکی مشخص گردد. به امید روزی که هیچ دهکده ما در اسارت گروه جهل و وحشت قرار نداشته باشد.»

بارها است که گروه طالبان از طرف دولت افغانستان به ویژه معاونت اول این کشور متهم می‌شود در رابطه با کسانی‌که زیر سلطه این گروه زندگی دارند و با مشکلات بزرگ دست و پنجه نرم می‌کنند و طالبان نیز با این مردم رفتار درستی ندارد و از آنان به نام حشر و زکات جزیه می‌گیرد که این وضعیت مردم این مناطق را خسته کرده است. شماری از این مردم از منطقه فرار کرده‌اند اما شماری دیگر نمی‌توانند خانه و کاشانه‌شان را ترک کنند.

سمسور ننگیالی، ساکن کابل در این مورد چنین می‌گوید: «بلی دقیق است کسانی که زیر سایه طالبان زندگی دارند از آزادی اساسی و ابرار نظر محروم‌اند و نمی‌توانند که خواسته‌های برحق‌شان را مطرح کنند و یا این که در برابر ظلم و بی‌عدالتی که علیه‌شان جریان دارد شکایت کنند. آنان مجبورند که خاموش بنشینند و ظلم و فشار را تحمل کنند. از این که دولت ما تصمیم گرفته است که برای آنان کمک بشردوستانه‌ بفرستد خرسندم، اما متوجه باشند که کمک‌ها برای کسانی برسد که نیازمند هستند و تحت ظلم و فشار قرار دارند.»

فهیم صادق، نیز ساکن کابل است، او می‌گوید: «من خود خبر دارم در روستاهایی که طالبان تسلط دارند از مردم به نام‌های مختلف جزیه می‌گیرند. می‌گویند یا پول بدهید یا یکی از بستگان‌تان را به صفوف طالبان بفرستید تا با دولت بجنگند. شماری از خویشاوندان ما در استان قندوز زندگی می‌کنند که منطقه بزرگی از آن تحت کنترل طالبان است. آنان با چنین مشکلاتی که گفتم مواجه‌اند، اما سال‌هاست که تحمل می‌کنند، اگر بگویم اکنون عادت نیز کردند بی‌راه نیست. آرزو دارم که روزی صلح در کشور ما تامین شود و همه در یک فضای برادرانه و برابرانه زندگی کنند و هیچ زورگو و قلدری وجود نداشته باشد، همه در برابر قانون یکسان باشند و عمل کنند.»