معرفی کارتهای شناسایی واکسن دیجیتال کاری از نظر فنی آسان و سریع است که میتواند به بازگشایی اقتصاد کمک کند. («مسیری به سمت دنیای عادی یا تولد کشوری دو طبقه؟ بالا گرفتن مناظرات با افزایش احتمال ظهور کارتهای شناسایی واکسن»، ۲۳ ژانویه).
قطعا این امر کشوری دو طبقه خواهد ساخت شامل افرادی که واکسن را تزریق کردهاند و کسانی که آن را دریافت نکردهاند، و میتوان گفت این موضوعی مورد انتخاب برای هر فردی است که نگران است.
با این حال، با نظامی که در حال حاضر پیشنهاد شده، در میان جماعت واکسنزده هم دو طبقه به وجود خواهد آمد؛ جماعتی که میتوانند گوشی هوشمند خریداری کنند و مهارت کار کردن با فناوری تشخیص چهره را دارند و کسانی که چنین امکانی ندارند. اما این مورد دیگر موضوع خواست و اراده افراد نیست.
دبورا اورت - منچستر
نارساییهای متعدد
نقصهای متعددی درباره ایده کارت شناسایی یا گذرنامه واکسن وجود دارد که نمیشود تمام آنها را فهرست کرد. من در اینجا بر دو مورد متمرکز خواهم شد.
اولا، منطق موجود برای صدور چنین مدارکی در اصل اساسی خود معیوب است. اگر من واکسن زده باشم، کسی که واکسن نزده باشد هیچ خطری برای من ندارد، آنها عمدتا صرفا خطری برای خودشان خواهند بود. و اگر من واکسن نزده باشم و درباره آن دروغ بگویم هم به عمدتا فقط خود را به مخاطره میاندازم.
اگر واکسن زدن چنان که پیشبینی میشود موثر باشد، آنهایی که واکسن زدهاند همینک نیز مدرک خود را به شکل تزریقی در بازوی خود دارند. اگر چنین مدرکی فقط برای دوران انتقالی لازم باشد، آنگاه یک تکه کاغذ که به گونهای مناسب مهر و تایید شده باشد، میتواند به این نیاز پاسخ دهد.
ثانیا، چرا ما بر استفاده از برنامکی روی گوشیهای هوشمند اصرار داریم، وقتی از تجربه پرآشوب برنامک سابق میدانیم که تمام افراد به گوشی هوشمند دسترسی ندارند و حتی اگر داشته باشند، نرمافزار آن برای تمام گوشیها نوشته نشده است. تمام ما هر سال نمیرویم آخرین نسخه گوشیهای عرضه شده را خریداری کنیم. پاسخ تمام مشکلات ساخت یک برنامک نیست. شاید وزرای ما فکر میکنند استفاده از این فناوری آنان را مترقی جلوه میدهد.
لورا داوسون -هارپندن
در مرز آشوب
چرا وقتی یک بیماری عالمگیر اکثر دنیا را تحت تاثیر قرار داده، هنوز افراد بسیاری آزادانه اجازه مسافرت دارند؟ صحنه ورود مسافران به فرودگاه هیترو با این آدمهایی که میتوانند به راحتی سوار وسائط حمل و نقل عمومی شوند و به مقاصد خود بروند، شدیدا نگرانکننده است.
جز افرادی که به خانه و کاشانه خود برمیگردند، چرا کس دیگری میخواهد از کشوری دیدار کند که تحت قوانین قرنطینه است و چنین نرخ بالایی از شیوع کووید دارد؟
کلیر کاسون - فرانسه
دیپلماسی واکسن هند
هند شروع به صدور واکسنهای تولید داخلی خود به تعدادی از کشورها، از جمله برزیل، مراکش و آفریقای جنوبی به عنوان هدایایی رایگان یا محمولههایی تجاری کرده است. معلوم نیست کدام یک از دو واکسن، یعنی کوویشیلد یا کوواکسن، صادر میشوند. کوواکسن هنوز مرحله سوم آزمایشها را به اتمام نرسانده است. نتایج آن آزمایشها در ماه مارس آماده خواهد شد.
هند در هشت روز اول تزریق واکسن ۱.۵۸۲ میلیون نفر را واکسینه کرده است که یعنی تزریق روزانه واکسن به حدود ۱۹۸ هزار نفر. جمعیت هند ۱.۴ میلیارد نفر است و حتی اگر ما اوج واکسینه کردن را به روزی ۱ میلیون نفر برسانیم، هند به ۱۴۰۰ روز یا حدود ۳.۸ سال نیاز خواهد داشت تا همه را واکسینه کند. هند تا کنون به ۰.۱۱۴ درصد جمعیت کشور واکسن زده است، در مقایسه با ۹.۳ درصد در بریتانیا، ۳۷.۳۱ درصد در اسرائیل، ۵.۷۵ درصد در ایالات متحده و ۱.۰۴ درصد در چین. در نتیجه ما هنوز راه درازی برای پیمودن داریم.
هند نیازی ندارد که وارد بازی نمایشی «دیپلماسی واکسن» شود. ما به کارمندان نظام بهداشتی و ماموران پلیس واکسن زدهایم. اکنون نوبت رسیدگی به شهروندان مسن، زاغهنشینان، روستاییان، کشاورزان، و جوانانی است که در اقتصاد کشور مشغول هستند. آنها افرادی هستند که مالیات پرداختهاند و هزینه تولید واکسن را فراهم میکنند.
کشورهای غربی آنقدر واکسن سفارش دادهاند که میتوانند شهروندان خود را سه تا چهار بار واکسینه کنند. هند اما دُزهایی کافی برای حتی یک بار واکسینه کردن کل کشور ندارد، اما به دنبال این است که تشویق اندکی از جامعه جهانی دریافت کند.
راجندرا آنجا - بمبئی، هند
شنا با خوشحالی
وقتی جیکوب ریس ماگ میگوید ماهیهای بریتانیایی هم به خاطر برگزیت «خوشحالتر» هستند، آشکارا نشان میدهد در چه دنیای خیالی کودکانهای زندگی میکند.
با این حال، او همیشه درست میگفت که بریتانیا ماهیهای خود را پس گرفته است و این ماهیها همین جا خواهند ماند، چون دیگر بسیاری از آنها را به خاطر قوانین مسخرهای که توسط سایر کارآموزان سیاسی در کابینه تدوین شده بودند، به خارج از کشور صادر نخواهیم کرد.
مت مینشال - بریتانی، فرانسه
© The Independent