با افزایش بمب‌گذاری‌های کورکورانه افراد ناشناس در کابل و دیگر شهرهای افغانستان، مقام‌های ارشد دولت افغانستان هشدار داده‌اند که اوضاع در پایتخت عادی نیست. آنها از مردم برای تامین امنیت کمک خواسته‌‌اند.

در هفته‌های گذشته با به بن‌بست خوردن روند مذاکرات و بازنگری آمریکا در برنامه خود برای تمدید حضور سربازانش در این کشور، روزانه تا چهار مین‌گذاری مغناطیسی در پایتخت انجام می‌شود. این روش تازه‌ طالبان، ترس و وحشت دیگری را در دل مردم به وجود آورده‌است.

امرالله صالح، معاون اول ریاست جمهوری که مدیریت امنیتی شهر کابل را به دست گرفته است، می‌گوید:‌ «کابل زیر تهاجم جهل و وحشت طالبانی قرار دارد و برای مهار آن نیاز به همکاری هر یک از شهریان کابل است. ترورهای هدفمند و شهری برای طالب سرخط ایجاد می‌کند نه جایگاه اجتماعی و به‌خاطر این سرخط و جلب توجه، طالب از هیچ وحشی‌گری دریغ نمی‌کند. او در اختیار خودش نیست. طالب هر روز در این خشونت حد اوسط سه برابر نیروهای دولتی تلفات را متقبل می‌گردد، ولی ما از نشر ارقام اجساد ابا می ورزیم.»

آقای صالح توضیح نداده است که روزانه چند جنگجوی طالبان کشته می‌شوند، اما براساس آمارها تعداد تلفات آنها به بیش از ۱۰۰ نفر در روز می‌رسد.

گفته می‌شود شورشیان طالبان بیش از ۶۰ هزار جنگجو دارند، اما هزاران شهروند افغان و پاکستانی نیز در مدارس مذهبی پاکستان درس می‌خوانند که مورد شستشوی مغزی قرار می‌گیرند.

آقای صالح همچنین می‌افزاید: «ذخیره جذب طالب در داخل افغانستان به حداقل رسیده است و اکنون بزرگ‌ترین عقبه جذب آنها مدارس پاکستان است. وقتی حرف از مدارس می‌زنم هدفم چند باب مدرسه نیست. در پاکستان نزدیک به سی هزار مدرسه کوچک و بزرگ وجود دارد. این مدارس در نظام امنیتی پاکستان ارزان‌ترین وسیله بی‌ثباتی منطقه به شمار می‌رود و هر بار که اهل این مدارس در جرایم تروریستی گیر می‌افتند، دولت پاکستان از استقلالیت و روحیه باغی‌گری آنها حرف می‌زند و اقدام نمی‌کند.»

هرچند طالبان هر نوع دست داشتن در این حملات را که اهداف مشخصی ندارند و بیشتر غیرنظامیان را هدف می‌گیرد، رد کرده‌اند، اما مقام‌ها افرادی را بازداشت کرده‌اند که در جریان انتقال مین مغناطیسی یا بمبگذاری بوده‌اند و اعتراف کرده‌اند که به گروه طالبان وابسته‌اند.

ناتوانی دولت در جلوگیری از حملات بمبگذاری، موج انتقادها را متوجه مدیران امنیتی کشور نیز کرده است.

آقای صالح در پاسخ به این انتقادها می‌گوید: «روزهای تلخ را تجربه می‌کنیم. این روز ها شکل‌دهنده و سازنده‌اند. اراده جمعی ما به آزمایش گرفته شده است. مردم حق دارند از ناکامی‌های ما بپرسند و انتقاد نمایند. اما این انتقادها بیشتر به روحیه‌ای مطرح می‌شود که گویا کشور آرام است و دولت از روی تنبلی کاری نمی‌کند. اگر بپذیریم که جنگ و نآرامی به‌خاطر امتیازطلبی نامشروع شدت گرفته است، دشمن تلاش برای شکستن روحیه جمعی ما دارد و مسئولیت هر فرد است که به‌خاطر خود و محله خود در کنار نیروهای فداکار و واقعا سر به کف ملت ایستاده شود. در آن صورت، وضعیت زودتر تغییر خواهد کرد.»

طالبان در یک موضع‌گیری تندتر اعلام کرده است که در راستای براندازی دولت اشرف غنی کار می‌کند و می‌خواهد ملا هبت‌الله آخوندزاده را جایگزین رئیس جمهوری کند.

از سوی دیگر، جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، در نخستین اظهاراتش درباره جنگ افغانستان، در پنتاگون گفت که ضرب‌الاجل خروج سربازان آمریکایی از این کشور تا اول ماه مه برایش مهم نیست. دولت دونالد ترامپ در توافقنامه صلح قطر با طالبان متعهد شده بود که اگر تمام شرایط برآورده شود، تمام نیروهای خارجی تا اول ماه مه سال ۲۰۲۱ افغانستان را ترک خواهند کرد. اما به نظر می‌رسد این معادله در حال تغییر است و افغانستان آهسته آهسته برای فصل بهاری جنگ آماده می‌شود.