رویای گام نهادن بر سطح مریخ

باید اعتراف کنم که من آنقدر پیر هستم که تماشای قدم گذاشتن انسان بر روی ماه را به یاد بیاورم. در دوره راهنمایی، آن واقعه یکی از درس‌های ما بود. از آن زمان به این سو، من با اشتیاق همه مأموریت‌های فضایی را دنبال کرده‌ام و امیدوارانه، و حتی با اطمینان، انتظار داشتم که تا قبل از ۱۹۹۰ انسان بر روی سیاره مریخ پا بگذارد. افسوس که مسابقه فضایی به دلیل تصمیم شوروی به محدود کردن برنامه فضایی‌اش، کُند و سپس متوقف شد.

اگرچه طی چند دهه اخیر دستاوردهای بسیاری حاصل شده است، اما هیچ چیز مثل خیال فرود آمدن بر روی مریخ برای من جذابیت نداشته است. تماشای تصاویر منتشر شده از مریخ و خواندن چندین مقاله عالی طی چند روز گذشته، واقعاً الهام‌بخش بوده است. بیایید امیدوار باشیم که رویای من از یک مأموریت فضایی سرنشین‌دار به مریخ، به زودی محقق شود.

با این حال، جز اشتیاق و هراس و وحشت نسبت به موفقیت، یک فکر نگران‌کننده در ذهنم خطور کرد: چه مدت طول می‌کشد که ما گرفتار منکران فرود انسان بر روی مریخ شویم؟ 

رابرت بوستون - کینگشیل، کنت

این چیز جدیدی نیست

گذرنامه واکسیناسیون چیز جدیدی نیست. من یکی از آن‌ها را در سال ۱۹۶۷ برای آبله داشتم تا اجازه ورود به ایالات متحده را به من بدهد.

واکسیناسیون در داخل و همکاری بین‌المللی برای جلوگیری از شیوع ویروس مهم است و بده‌بستان‌های داخلی حزب محافظه‌کار یا سایر ملاحظات سیاسی نباید بر تلا‌ش‌ها برای توقف همه‌گیری اولویت یابد. من هیچ مخالفتی با گذرنامه‌ واکسن ندارم.

ریچارد متیوز - آدرس محفوظ

نیرویی برای گسترش سعادت در جهان؟

دولت ما ادعا می‌کند که وقتی مازاد سفارش واکسن کرونا را در اختیار دیگر کشورها قرار می‌دهد، «نیرویی برای گسترش سعادت در جهان» است. اما این کار مثل این است که چند سکه ته جیب‌مان را صدقه دهیم.

به عنوان رئیس هفت کشور توسعه یافته جهان (جی ۷) و نیز کنفرانس ملل متحد برای تغییرات آب‌وهوایی  (کاپ ۲۶) به دنبال این هستیم که «نیرویی برای گسترش سعادت در جهان» باشیم. آقای وزیر خزانه‌داری قرار است با پول واکسن مازادی که به دیگران می‌دهیم، کدام برنامه را تأمین مالی کند؟ آیا او بدون تصویب مجلس اینک در حال کاهش بودجه کمک‌های خارجی نیست؟

کریستوفر هال - بانبری

مهمانی بعد از پایان قرنطینه 

با توجه به چشم‌‌انداز پایان قرنطینه، اکنون بیش از پیش به فکر بیرون رفتن و مهمانی گرفتن افتاده‌ایم. معضل من این است که برای اولین مهمانی پس از قرنطینه چه لباسی به تن کنم؟ شاید باید به دیدار بوریس جانسون بروم که که ماه‌ها است به آرایشگاه نرفته است. اما آیا کت و شلوار بپوشیم یا کاپشن؟

جف فوروارد - استرلینگ

مسخره

اوبر همیشه اصرار داشته است که فقط یک اپلیکیشن است و یک شرکت حمل و نقل نیست و رانندگان اوبر کارگر‌ آنها نیستند، بلکه کارفرمای خودشان هستند. همین هم باعث شده است که رانندگان اوبر از قوانین استخدام بی‌بهره باشند. اوضاع مسخره‌ای است.

حالا دیوان عالی کشور اعلام کرده است که رانندگان اوبر در حکم کارمندان اوبر هستند و حداقل حقوق و دستمزد تعطیلات مشمول آنها می‌شود. اوبر سال‌ها از فناوری جدید برای بهره‌کشی از رانندگان خود استفاده کرده است، اما اکنون مجبور است مدل کسب و کار خود را تغییر دهد و با رانندگان خود مانند انسان رفتار کند.

دیوید هیت - آدرس محفوظ