کابوس‌های زن دگرباش اوگاندایی که ازبریتانیا اخراج شد

یک زن دگرباش اوگاندایی پناهجو که به شکل غیرقانونی از بریتانیا اخراج شده بود، می‌گوید که چگونه مورد تجاوز گروهی قرار گرفت و از شش سال پیش که به کشورش برگردانده شد با یک ترس همیشگی زندگی کرده است.

در همین ماه ژوئیه دادگاه عالی بریتانیا به دولت دستور داد تا برای بازگرداندن زن ۲۶ساله‌ای که پس از درخواست پناهندگی به‌شکل غیرقانونی ازبریتانیا اخراج شده بود اقدام کند. این دستور ویژه ممکن است درِ جدیدی به روی هزاران مورد مشابه که با این چالش روبرو هستند باز کند.

این زن دگرباش که ملیت اوگاندایی دارد، قرار است روز دوشنبه به بریتانیا برگردد. همچنین قرار است درباره ضربه روحی ناشی از بارداری و داشتن فرزندی که حالا چهار ماهه است، و  آزار و اذیت جنسی که وی از آن رنج برده صحبت کند.

این زن، که به دلایل قانونی فقط با عنوان «پی اِن» از او نام برده می‌شود، در سال ۲۰۱۱وارد بریتانیا شد و بر اساس اینکه همجنس‌گرا بوده است و در معرض خطر محکومیت در اوگاندا قرار دارد درخواست پناهندگی کرده بود. اما درخواست وی به دلیل اینکه وزارت کشور بریتانیا به این باور نرسیده بود که او دگرباش است، رد شده بود و  در سال ۲۰۱۳به کشورش برگردانده شد.

پی اِن یکی از هزاران پناهجویی است که پرونده‌ مهاجرتی آنان تحت سیستم «روش سریع» مورد بررسی قرار گرفته بود. این سیستم در سال ۲۰۰۵آغاز شد و در سال ۲۰۱۵پس از اینکه دادگاه عالی حکم بر «ناعادلانه بودن ساختاری» این سیستم داد، متوقف شد.

در اوایل همین ماه، یک قاضی دادگاه عالی حکم ناعادلانه بودن تصمیم دولت مبنی بر رد کردن درخواست پناهندگی این زن را صادر کرد، چون پناهجو زمان کافی برای تهیه مدارک اثبات ادعایش را نداشته است. پرونده این زن اولین پرونده موفق فرجام خواهی است که به یک متقاضی اجازه بازگشت به بریتانیا را می‌دهد.

قاضی دستور داده است تا پی اِن به بریتانیا بازگردانده شود، اما وزارت کشور بریتانیا می‌خواهد به این تصمیم اعتراض کند. این بدان معنی است که در صورت موفقیت وزارت کشور در اعتراض به رای قاضی، این زن ممکن است مجدداً به اوگاندا برگشت داده شود.

پی اِن ۲۶ساله، در گفتگو با ایندیپندنت، گفته است در چند سال گذشته با ترس از آشکار شدن جنسیت خود زندگی می‌کرده است، تا جایی که وقتی سال گذشته قربانی یک تجاوز گروهی شده بود، از ترس آشکار شدن هویت جنسی خود به پلیس نیز گزارش نداده بود. فرزند پسر ۴ماهه  پی اِن، نتیجه تجاوز گروهی است که او قربانی آن بوده است.

وی گفت:«یک شب خوابیده بودم، آنها آمدند و محکم به در زدند، همه چیز را دزدیدند و به من تجاوز کردند. در اتاقم تنها بودم. نمی‌توانستم به پلیس خبر بدهم چون نمی‌خواستم بفهمند چه گرایش جنسی دارم… برای همین از آنجا نقل مکان کردم».

این زن گفته است: «چون نمی‌دانستم که آیا قادر خواهم بود با مسئله تجاوز و بارداری کنار بیایم، از دکتر خواستم تا جنینم را سقط کند، اما دکتر به من گفت که اگر این کار را انجام دهم ممکن است جانم را از دست بدهم. حالا تنها افرادی را که در زندگی دارم فرزندم و افرادی هستند که در بریتانیا به من کمک می‌کنند».

پی اِن گفت وقتی ۱۷ساله بود، پس از اینکه توسط مردمی که در اوگاندا پی به رابطه او با یک زن برده بودند و او را تهدید کرده بودند، به بریتانیا فرار کرد. او گفت این فرار منجر به کشته شدن مادر بزرگ‌اش شد، که با او بزرگ شده بود.

پی اِن گفته است:« پیش از اینکه به بریتانیا بیایم در اوگاندا با مادر بزرگم زندگی می‌کردم، همه از گرایش جنسی من با خبر بودند، به همین جهت من و دختری که با او بودم را اذیت می‌کردند. بعد که فرار کردم چون از وضعیت من مطلع بودند مادر بزرگم را کشتند. او به خاطر هویت جنسی من کشته شد».

زن دگرباش اوگاندایی گفته است: «من هنوز از این آدم‌ها می‌ترسم. اگر در اوگاندا باشم می‌توانند من را پیدا کنند، حتی یک روز داشتم به سمت یک فروشگاه می‌رفتم و شنیدم کسی اسم من را صدا زد، خیلی ترسیدم».

پی اِن گفت به دنبال مرگ مادر بزرگش، هیچ راهی جز ترک کشور برای او باقی نمانده بود. زنی که با او در رابطه بود، بعدها مجبور شد با یک مرد ازدواج کند، و همان زن به او کمک کرد تا گذرنامه بگیرد و با یک ویزای توریستی به بریتانیا سفر کند.

هنگام ورود به بریتانیا، جایی برای خود پیدا کرد و به عنوان یک آرایشگر شروع به کار کرد. اما بیش از مدت زمان قانونی ویزای خود در بریتانیا اقامت کرد و پس از سه سال، توسط ماموران اداره مهاجرت دستگیر شد.

پی اِن گفت:« وقتی برای بار اول به بریتانیا رسیدم، حتی مطمئن نبودم که آنجا نیز راحت باشم، اما فهمیدم که هیچ کس قصد کشتن و یا دستگیری من را ندارد، پس می‌توانستم خودم باشم. خوشحال بودم چون همه چیز را در اوگاندا گذاشته بودم، هیچ کس قصد آزار یا کشتن من را نداشت و  احساس کردم که حالا می‌توانم راحت باشم. دوستانی داشتم، آرایش موهای آنها هدیه من به آنها بود و این به من کمک کرد تا در آنجا برای خودم دوست پیدا کنم و به این شکل برای زندگی پول در می‌آوردم».

زن ۲۶ساله اوگاندایی گفته است: «وقتی فهمیدم که باید به کشورم برگردم شوکه شدم. وقتی آمدند تا من را به زندان ببرند سعی کردم برایشان توضیح بدهم که چرا نمی‌توانم به اوگاندا برگردم. از من پرسیدند چرا وقتی به بریتانیا رسیدم درخواست پناهندگی ندادم. جواب دادم که وقتی رسیدم اینجا نمی‌دانستم کجا هستم، تا وقتی که آمدند و دستگیرم کردند نمی‌دانستم که می‌توانم درخواست پناهندگی کنم».

پی اِن در ادامه گفتگو با ایندیپندنت گفته است: « آنچه برایم اتفاق افتاده بود را به آنها گفتم، اما گفتند که دروغ می‌گویم. چه کسی می‌تواند در این مورد دروغ بگوید؟ به آنها گفتم اگر کشورم جنسیت من را قبول داشت، چرا باید به بریتانیا می‌آمدم؟ برای من واقعاً ناراحت کننده بود چون می‌خواستم که من را بفهمند. ترسیده بودم و نمی‌دانم چرا این کار را کردند. من مجرم نیستم».

وقتی پی اِن را به اوگاندا بازگرداندند، در ابتدا برای چند ماه با دوست دختر سابقش زندگی کرد، اما وضعیت پیچیده‌تر شد چون آن زن با یک مرد ازدواج کرده بود و چند فرزند داشتند. او باید از آنجا می‌رفت، و از ترس شناخته شدن و بازداشت به خاطر جنسیت خود، زندگی بی ثباتی داشت و در مکان‌های متفاوتی زندگی می‌کرد.

پی اِن می‌گوید: «نمی‌توانستم در یک مکان بمانم، در یک جا ماندن امن نیست. بیش از ۱۰بار نقل مکان کردم. زیاد نمی‌توانستم بیرون بروم. بیشتر اوقات باید در خانه می‌ماندم، هر وقت که برای خرید غذا باید بیرون می‌رفتم، مجبور می‌شدم از مسیر‌های ترسناک بروم. نمی‌خواستم مردم مرا ببینند. حس می‌کردم خودم را پنهان می‌کنم. بودن در کشوری که از جنسیت شما حمایت نمی‌کند… سخت است».

از وقتی پی اِن در اوگاندا بوده است، توسط گروه کنشگران بریتانیایی (جنبش عدالت) مورد حمایت قرار گرفته است. برای ادامه زندگی برایش پول تهیه می‌کردند. همچنین توسط بنیاد خیریه اقلیت‌های جنسیتی اوگاندا، کمک‌های احساسی و عاطفی به او شده است.

داگلاس ماوادری، مامور سابق امنیت و حفاظت در بنیاد خیریه اقلیت‌های جنسیتی اوگاندا گفته است: «در زمان اخراج، پی اِن در وضعیت سلامتی خوبی نبود. او هیچ خانواده‌ای نداشت که بتواند به او کمک کند و  به ما و مردم بریتانیا برای هر نوع کمکی اتکا کرده بود».

ماوادری گفته است: «او حقیقتاً زندگی مشقت باری داشته است. والدین‌اش درگذشته‌اند و از آن زمان، هیچ فرد بزرگسالی در زندگی برای مراقبت از او حضور نداشته است. هنگامی که جوان بوده تنها عمویش او را مورد آزار جنسی قرار داده بود، که یکی از دلایلی است که باعث تنفر او از مردان و شاید تغییر رفتار او با مردان شده است. افراد جامعه دگرباش همچنان در اوگاندا مورد آزار و اذیت و محاکمه قرار می‌گیرند. ما به ثبت موارد آزار و اذیت در خانواده‌ها و جوامع ادامه می‌دهیم. تبعید خانوادگی، اخراج از مدرسه، تمسخر توسط دوستان و ساکنان محل زندگی از نمونه‌های آزار و اذیت هستند».

کَرِن دویل، هماهنگ کننده ملی جنبش عدالت گفت:«پی اِن برای آزادی و امنیت به عنوان یک همجنس‌گرای زن به بریتانیا آمد… اما به جای برخورداری از حمایت و درک شرایطش، در دام سیستم (روش سریع) افتاد که بر پایه عدم باور و انکار بنا شده بود. از لحظه‌ بازداشت برایش تصمیم گرفته بودند. هیچ مدرکی برای اثبات جنسیت او کافی نبود، هیچ فرصتی به او داده نشد تا مدرکی که شرایط او را ثابت کند تهیه کند و هیچیک از مدارک پزشکی که ثابت می‌کرد او قربانی شکنجه بوده است مد نظر قرار نگرفت».

کرن دوویل گفته است: «در نتیجه، وی اخراج شد و تقریباً به مدت شش سال در اوگاندا به عنوان یک همجنس‌گرای جوان، بدون هیچگونه حمایتی با کابوس زندگی کرد».

خانم دویل اضافه کرده است:« پی اِن تنها موردی است که شخصی به علت روند ناعادلانه فرجام‌خواهی برگشت داده می‌شود و می‌دانیم که او تنها کسی نیست که به صورت ناعادلانه اخراج شده است.

هزاران پناهجو که تحت تاثیر یک روند ناعادلانه قرار گرفتند در حال حاضر احتمالاً در ترس زندگی می‌کنند، زندانی شده‌اند و یا به قتل رسیده‌اند. وزارت کشور مسئول سر و سامان دادن به این بی‌عدالتی است. آنها بایستی به صورت عمومی برای کشورهایی که افراد را به آنجا باز می‌گردانند فرصت فرجام خواهی بدهند، و برای آنهایی که تحت سیستم روش سریع اخراج شده‌اند مشاوره قانونی قرار دهد.»

یک سخنگوی دولت بریتانیا گفته است: « نمی‌توان درباره پرونده‌ای که در مراحل قانونی قرار دارد اظهار نظر کرد.»

https://www.independent.co.uk/news