نخستین فرمان‌های بی‌سیم به یک کامپیوتر به‌گونه‌ای بی‌سابقه در افراد مبتلا به فلج به مرحله عمل گذاشته شده است.

پژوهشگران دانشگاه براون می‌گویند این سیستم می‌تواند سیگنال های مغز را در «سطح تک سلول های عصبی و گستره کامل برودبند» منتقل کند.

آزمایش بالینی این سیستم که به «برِین گِیت» موسوم است شامل یک فرستنده کوچک است که به قشر حرکتی مغز فرد متصل می‌شود.

نشریه مهندسی پزشکی «آی ای ای ای ترَنزاَکشِن آن بیومدیکال انجینیِرینگ» گزارش داده که شرکت کنندگان در این آزمایش که مبتلا به فلج اعضا هستند از این سیستم برای کنترل یک رایانه لوحی استفاده کرده‌اند.

این افراد توانسته‌اند با توسل به این سیستم به همان توانایی‌های سرعت تایپ و کلیک‌هایی دست یابند که با سیستم‌های سیم‌دار قادر به انجام آن بودند.

جان سیمِرال، استادیار علوم مهندسی در دانشگاه براون می‌گوید:«ما نشان داده‌ایم که عملکرد این سیستم بی‌سیم با سیستم‌های سیم‌کشی شده که در سطحی عالی تلقی می‌شده‌اند، برابر است. سیگنال‌های ضبط شده و با همان کیفیت فرستاده می‌شود که به معنای آن است که ما می‌توانیم از همان آلگوریتمی برای رمزگشایی استفاده کنیم که در دستگاه‌های سیم‌دار استفاده می‌شود. تنها تفاوت آن این است که فرد دیگر به آنکه با سیم به دستگاهی متصل باشد نیازی ندارد که امکانات بسیاری را در استفاده از آن به‌وجود می‌آورد.»

این تازه ترین گام در زمینه پیشرفت های سریع در فناوری اتصال رشته های عصبی است که توجه امثال ایلان ماسک و فیسبوک را جلب کرده است.

ایلان ماسک اخیرا افشا کرد که پروژه جدید او، «نیورالینک» هم اکنون یک تراشه بدون سیم را در مغز یک میمون جاسازی کرده است که در نتیجه آن میمون می‌تواند بازی‌های کامپیوتری انجام دهد. 

دو فرد که در این آزمایش شرکت کرده‌اند، ۳۵ و ۶۳ ساله بوده و در اثر لطمه به ستون فقراتشان فلج شده‌اند. آنها قادر بوده‌اند بدون وقفه به مدت ۲۴ ساعت در خانه و نه در محیط آزمایشگاه از این سیستم بدون سیم استفاده کنند. 

آسانی کاربرد این سیستم به معنای آن است که کسانی که از افراد معلول مراقبت می‌کنند، می‌توانند در شرایط همه‌گیری که ملاقات در خانه را منع می‌کند، این اتصال‌های بدون سیم را برقرار سازند.

لی هاچبرگ، استاد فناوری دانشگاه براون و ناظر بر آزمایش های بالینی «برین گیت» می‌گوید:«با این سیستم ما می‌توانیم فعالیت مغز را در خانه و در دوره‌های طولانی مدت و به گونه‌ای که پیشتر ممکن نبود، دنبال کنیم. این امر به ما امکان می‌دهد آلگوریتم‌ها را به گونه‌ای رمزگشایی کنیم که توانایی ارتباط و حرکت افلیج‌ها را به‌گونه‌ای قابل اتکا، بدون مانع، راحت و مستقیم احیاء کند.»