به نظر می‌رسد تصمیم جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، در مورد خروج نیروهای این کشور از افغانستان تا دهم سپتامبر، به سادگی قابل تغییر نباشد. آقای بایدن با این‌که تعدادی از مشاوران نظامی و ژنرال‌های این کشور در مورد پیامدهای منفی خروج عجولانه از افغانستان به او هشدار داده‌اند، با این حال مصمم است که همچنان بر طولانی‌ترین جنگ این کشور در خارج از آمریکا نقطه پایان بگذارد و مدیریت جنگ را کاملا به خود افغان‌ها بسپارد.

با این حال دغدغه اثرات خروج آمریکا از افغانستان به عنوان نگرانی‌های ادامه‌دار مقام‌های آمریکایی، همچنان مطرح است. یکی از این دغدغه‌ها سرنوشت زنان و دختران افغان پس از خروج آمریکا از این کشور است. روند صلح تاکید بیش‌ازحدی است برای رسیدن به یک نتیجه در راستای ختم جنگ و آتش‌بس که در کنار ورود طالبان به بدنه دولت و احتمال تغییر در قانون اساسی و دیگر قوانین از مسائل اساسی روند صلح افغانستان است. اما در این تغییروتحول، امکان از دست رفتن دستاوردهای بیست سال گذشته زنان افغان سبب نگرانی مقام‌های آمریکایی شده است.

آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا به تازگی در گفت‌‌وگو با شبکه سی‌بی‌اس آمریکا گفته است که آنان با وجود خروج از افغانستان، همچنان به حمایت و آموزش نیروهای امنیتی افغانستان ادامه می‌دهند و مراقب خواهند بود که حقوق زنان در روند صلح پایمال نشود. او به این شبکه خبری گفته است که اگر طالبان می‌خواهند که نزد جامعه جهانی پذیرفته باشند و منفور نباشند، باید به حقوق زنان و دختران احترام بگذارند، در غیر این صورت آمریکا همه تلاشش را خواهد کرد تا طالبان را وادار به تغییر دیدگاهش کند.

هم زمان با آن جیک سالیوان، مشاور شورای امنیت آمریکا، در صحبت با شبکه فاکس گفته است که کمک‌های بشردوستانه آمریکا برای حفظ حقوق زنان در افغانستان است. او گفته است که آمریکا با حمایت نیروهای امنیتی افغانستان، نخواهد گذاشت تا طالبان دوباره در این کشور قدرت بگیرند.

جدا از اظهارنظرهای مقام‌های آمریکایی در مورد حفظ حقوق زنان در روند صلح، این مساله به بحثی طولانی و پیچیده در خود افغانستان نیز تبدیل شده است. فعالان حقوق زن با توجه به شواهد موجود از مسیری که روند صلح می‌پیماید، شاکی هستند. آنان می‌گویند که خود را در آینه روند صلح افغانستان به شکلی واضح نمی‌بینند. هرچند در تیم مذاکره‌کننده دولت افغانستان در قطر تعدادی از زنان حضور دارند اما همیشه مساله قربانی شدن حقوق زنان در پای مصلحت صلح، به عنوان یک نگرانی عمده برای فعالان این عرصه مطرح بوده است.

چند روز قبل نشستی با حضور صد زن فعال در عرصه حقوق زنان در شهر کابل دایر شد. آنها نیز مانند یک جمع عظیم، نگران از دست رفتن ارزش‌های حقوق زنان‌اند. به باور آنان، زنان هیچ نقشی در جنگ نداشته‌اند اما بیش از هر قشر دیگری از جنگ آسیب دیده‌اند. بنابراین باید دیدگاه‌های زنان در روند صلح مطرح و نهادینه شود.

دولت افغانستان نیز بارها از خط قرمز خود در روند صلح خبر داده است. قانون اساسی، دموکراسی و آزادی بیان و همچنان حقوق زنان به عنوان خطوط قرمز دولت افغانستان مطرح شده است. اما با تمام این اوضاع، در جامعه مردسالار افغانستان که سالیان سال، زن تنها متعلق به اندرون خانه بوده است امکان معامله روی این حقوق بیشتر از هر چیز دیگری قابل پیش‌بینی است. به همین دلیل نگرش جامعه جهانی، سازمان ملل متحد و به خصوص اتحادیه اروپا در رابطه به حفظ ارزش‌های حقوق زنان در روند صلح باید به عنوان یک اصل تغییرناپذیر مطرح باشد.

طالبان این اواخر تلاش دارند که چهره منزه‌تر و تکامل‌یافته‌تری از خود به نمایش بگذارند. آنان در تبلیغات خود مدارس دخترانه را نشان می‌دهند که در مناطق تحت سلطه آنان فعال هستند و دختران در حال درس خواندنند. اما در واقعیت گروه طالبان هیچ‌گونه تغییری در دیدگاه‌های خود ایجاد نکرده‌اند. آنان همچنان باور دارند که زنان در افغانستان نباید بیرون از چارچوب خانه، هیچ فعالیت دیگری داشته باشند و این نگرش قهقرایی در میان طالبان هنوز هم عوض نشده است.