داستان موفقیت مالک شرکت علی‌بابا، به‌عنوان یکی از بزرگترین شرکت‌های چینی می‌تواند نشان دهنده تغییرات وسیع اقتصادی در کل چین باشد.

او که در یک شهر کوچک در استان ژجیانگ بزرگ شده بود، از همان ابتدا نشان داد که می‌تواند رهبر خوبی باشد و در رأس هر کلاسی در مدرسه قرار بگیرد.

وی به‌عنوان دانشجوی یکی از بهترین دانشگاه‌های چین، به خوبی می‌دانست که غول‌های فناوری به ندرت حاضرند کسی را بدون سابقه کار استخدام کنند؛ بنابراین او برای کارآموزی در شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی مانند «تنسنت» و «بایت دنس» و در رقابت با سایر داوطلبان، تلاش بسیاری کرد. وی نهایتاً پس از فارغ‌التحصیلی و پیش از اینکه پیشنهاد کاری دریافت کند، در چهار دور مصاحبه و یک آزمون کتبی شرکت کرد.

شرکت علی‌بابا امروز به یکی از بزرگترین شرکت‌های چینی تبدیل شده است. شرکتی که سیستم استخدام و مدیریت منابع انسانی آن مورد انتقاد قرار دارد.

به نوشته فایننشیال تایمز، مدل «بازنده» یکی از ویژگی‌های سیستم رتبه‌بندی علی‌بابا است. کارگران حقوق پایه دریافت می‌کنند و در پایان سال مالی، تقریباً هر کس پاداش سنگینی دریافت می‌کند. بازندگان – کسانی هستند که از نظر مدیریت در رده‌های پایین قرار دارند و صرف‌نظر از میزان بهره‌وری که دارند، پاداش بسیار کم یا حتی هیچ چیزی دریافت نمی‌کنند. اغلب آنها این موضوع را به عنوان نشانه ای برای ترک شغل در نظر می‌گیرند.

سپس، افراد تازه استخدام شده درباره واقعیتی که با آن مواجه هستند بحث کردند. وقتی رهبر گروه به آنها گفت این طرح به رشد آنها کمک می‌کند، آنها این کار را «احمقانه و ریاکارانه» دانستند.
 یکی از اعضای علی‌بابا در این مورد می‌گوید: «افراد با استعداد می‌توانند در یک محیط رقابتی رشد کنند، در حالی که افراد عادی در شرایط همکاری متقابل بهتر هستند. من ابتدا فکر می‌کردم که از نوع اول هستم، اما بعداً فهمیدم که با مدل دوم راحت‌تر هستم.»

بقیه هم ابتدا به‌سختی برای رسیدن به او جنگیده بودند، اما وقتی که دیگر «طاقت نیاوردند»، ساکت شدند و به کار خود ادامه دادند.

رتبه‌بندی اجباری فقط یکی از نقاط چالش برانگیز است که در شرکت‌های بزرگ فناوری چین استفاده می‌شود. گزارش‌هایی که در مورد سوءاستفاده و مصدومیت در حین کار منتشر شده، همچنان موضوع بحث‌های داغ در سراسر کشور است. دسامبر گذشته، مرگ دو کارمند جوان در یکی از شرکت‌های رقیب علی‌بابا، به آتش ماجرا دمید. یکی در راه بازگشت از محل کار به خانه ابتدا بی‌هوش شد و سپس درگذشت. فرد دیگری نیز خودکشی کرد.

این موضوع شرکت‌های چینی را تحت فشار شدیدی قرار داده است. به‌طوری که آنها سعی دارند افکارعمومی بین‌المللی را قانع کنند.

مدت‌ها است که ساعات کار زیاد به مشخصه اصلی کار در حوزه فناوری چین تبدیل شده است و صاحبان شرکت‌های معروف مانند «جک‌ما»ی علی‌بابا، یکی از ثروتمندترین و معروف‌ترین شرکت‌های این حوزه، منادی آن هستند. در سال ۲۰۱۹، «ما» با معرفی نظام کاری ۹۹۶، یعنی کار کردن از ۹ صبح تا ۹ شب از دوشنبه تا شنبه، انتقاد عده‌ای را برانگیخت که می‌گفتند بدین ترتیب جوانان دیگر نه ازدواج می‌کنند و نه فرزندآوری.

مشکل اصلی در چین رقابت سخت بر سر دسترسی به منابع محدود است. وضعیت در شرکت‌های فناوری چینی مانند رمان «شهرهای مستحکم» است. تا وقتی بیرون از آن هستید می‌خواهید وارد شوید. اما پس از آنکه وارد شدید، تلاش می‌کنید تا فرار کنید.

اما پس از یک دهه رشد اقتصادی انفجاری، شکافی عظیم بین نسل‌ها به وجود آمده است. در حالی که کارگران مسن از نظر مالی و فرهنگی در این شرایط سهم دارند، بسیاری از کسانی که پس از سال ۱۹۹۵ متولد شده‌اند از این روند راضی نیستند. 

نسل جدید خواهان پایان کار طولانی و سیستم کاری رقابتی است. به طور خلاصه، آنها خواهان پایان دادن به هر آنچه پیشینیان ضروری می‌دانستند، هستند.