به‌رغم نظرسازی‌های سفارشی که میزان مشارکت را در روزهای باقی مانده به رای‌گیری هر روز بالا می‌برند (ایسپا از ۳۶ درصد در ۵ خرداد به ۴۲ درصد در ۲۳ خرداد، با آن که هیچ اتفاقی نیفتاده و مناظره‌ها تاثیر چندانی نداشت) و تا حد ۵۶ درصد اعلام کردهاند (نظرسنجی موسسه تازه‌تاسیس کیو با ادعای انجام نظرسنجی در ۲۴ خرداد ۱۴۰۰)، رهبر نظام جمهوری اسلامی ایران بدین نکته واقف است که میزان مشارکت در این دوره از بیعت، رکوردی برای تحریمی‌ها خواهد بود. از این رو، خود وی یک‌تنه در ۲۶ خرداد به میدان آمد تا مخاطبان را به مشارکت ترغیب کند.
سخنان وی نکته تازه‌ای نداشت. او به تکرار همان سخنان قبلی مبنی بر سلامت، رقابتی و آزاد بودن بیعت ۱۴۰۰ پرداخت، به رجزخوانی در باب داشتن انتخابات در ایران در برابر دیگر کشورهای منطقه پرداخت (در حالی که دیگر کشوری در منطقه نیست که سطحی از انتخابات نداشته باشد) و این که تنها دشمنان می‌خواهند مشارکت پایین باشد و برای شکست «دشمن»، باید همه در پای صندوق‌های رای حاضر شوند.
وقتی رهبران تمامیت‌خواه و یکه‌تازی مثل علی خامنه‌ای به میدان می‌آیند چون دیگران را حذف کنند و به همه یک‌تنه پاسخ دهند، سخنانشان به مناظره یک‌نفره تبدیل می‌شود. علی خامنه‌ای در این مناظره یک‌نفره، با چهار گروه مناظره بدون حضور طرف مقابل می‌کند:
۱- کسانی که با قاطعیت بیعت با نظام و نامزدهایش را تحریم می‌کنند،
۲- جماعت معروف به اصلاح‌طلب که این بار اعلام کردهاند نامزد ندارند، اما مردم را به مشارکت دعوت می‌کنند (آنها با تناقض‌گویی البته مشکلی ندارند ،مگر این که خواستار رای سفید شده باشند که با فتوای خامنه‌ای حرام اعلام شده است)،
۳- رانت‌خواران ورزشی و هنری (چهره‌های محبوب و مشهور) که بر سر سفره نظام نشسته‌اند و در این ماجرا اکثرا سکوت پیشه کردهاند،
۴- اقشار گسترده‌ای از مردم که از وعده‌های نامزدها دلزده و خسته‌اند و می‌دانند که تغییر کارگزاران خامنه‌ای، به تغییر وضعیت و سیاست‌ها نمی‌انجامد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
تحریمی‌ها
خامنه‌ای سخنی برای تحریمی‌ها نداشت، جز آن که به آنها برچسب عامل دشمن بزند. تعداد این‌ها آنقدر در کشور زیاد است که عامل دشمن بودن ده‌ها میلیون نفر در ایران، مایه ننگ و شرمساری حکومت مستقر باید باشد. خامنه‌ای حتی به یکی ازپرسش‌ها و دغدغه‌های تحریمی‌ها، یعنی نظارت استصوابی، بی‌حاصل بودن رای به بد در برابر بدتر، ولایت مطلقه، و حلقه بسته مدیران فاسد نظام اشاره نکرد و پاسخی به این سوالات مقدر نداد.
جماعت مشهور به «اصلاح‌طلبان»
خامنه‌ای به اصلاح‌طلبان این پیام روشن و تلویحی (با ذکر«تحلیل‌های غلط بعضی‌ها در داخل») را داد که اگر اطلاعیه ندهند و مردم را به مشارکت دعوت نکنند، هویج‌های آنان کم خواهد شد و چماق‌های بیشتری بر سرشان فرود خواهد آمد. خامنه‌ای پیش از این نیز نیروهای سیاسی‌ای را که طابق‌النعل بالنعل از مواضع وی پیروی نمی‌کنند، «بی‌بصیرت» خوانده و برای آنها دردسر (مثل ممنوع‌الخروجی یا پرونده‌سازی و زندان) درست کرده است. آن بخش از اصلاح‌طلبان در داخل و خارج که منافعی در ایران دارند و از سقوط رژیم ضرر می‌کنند، حتی پیش از این سخنان خامنه‌ای به میدان آمدند و مردم را به رای به همتی یا رای دادن دعوت کردند (خاتمی، سروش، کروبی، کرباسچی). البته خامنه‌ای می‌داند که اصلاح‌طلبان رای قابل‌توجهی ندارند، اما حتی افزایش ۳ تا ۵درصدی آرا، رای به «نظام» را از ۱۵ به ۱۸ تا ۲۰ درصد می‌رساند.
البته از جمع ۴۶ نفره جبهه إصلاحات، ۲۳ نفر این موضوع را درک کردند که دعوت به رای دادن به همتی، شلیک به خود است، چون شورای نگهبان همتی را تایید کرد تا این جبهه با اعلام وی حدود ۳تا ۵ درصد رای بیاورد، و این تا سال‌ها به چماقی علیه آنان تبدیل شود. برای ۲۳ نفری که خواهان نامزدی همتی از سوی جبهه بودند، دیگر وزنه ۳ تا ۵ درصدی اهمیتی ندارد. موضوع کلیدی برای آنها حفظ اعتماد «نظام» است.
چهره‌های مشهور و محبوب
خامنه‌ای از چهره‌های مشهور و محبوب «نمک ناشناس» که بر سفره نشسته‌اند و در زمان بیعت سکوت می‌کنند، مستقیما سخنی نگفت، اما به تلویح به آنها این پیام را داد که اگر مشارکت نکنند، فشارها بیشتر می‌شود و رانت‌های آنها کاهش خواهد یافت. خامنه‌ای می‌داند که ارعاب علیه این گروه کاری نمی‌کند، چون آنها اصولا خطری برای نظام نیستند تا با ارعاب از آن پیش‌گیری شود. در این دوره، غیر از لشکرکشی بسیجیانی که تحت هر عنوانی فهرست‌های چندصد یا چندهزار نفری (تحت عنوان هنرمند) درست می‌کنند، تنها پاچه‌خوارانی مثل داریوش ارجمند و بهنوش بختیاری تا کنون مردم را به مشارکت دعوت کردهاند. تعداد ورزشکاران مشهوری (مانند طارمی) که به تبلیغ مشارکت پرداخته‌اند، به تعداد انگشتان دو دست نمی‌رسد.
مردم کوچه و بازار
علی خامنه‌ای در برابر این گروه همیشه بر سه موضوع تاکید می‌کند تا آنها را به مشارکت در برنامه‌های رژیم تشویق کند:
۱- تحریک عرق ملی و برشمردن بیعت به عنوان یک وظیفه ملی: «ما ملتی قوی هستیم»،
۲- تحریک احساسات مذهبی و برشمردن مشارکت به عنوان یک وظیفه دینی،
۳- این که مشکلات با رای دادن به نامزدهای نظام حل می‌شوند.
اگر طرف مناظره حضور داشت، به خامنه‌ای می‌گفت بخشی از ما ۴۲ سال است که در برنامه‌های نظام شرکت می‌کنیم و هر روز وضعیت بدتر شده است. تا کجا باید به اسلامگراها فرصت داد و نقطه پایانی بر این دل بستن به بهبود اوضاع کجاست؟
البته خامنه‌ای حتی برای تشویق مردم به مشارکت نیز به آنها توهین می‌کند. از نظر او، انتقادات مردم به فساد ساختاری، اتلاف، رانت‌خواری و جان‌گشایی رژیم «گلایه» است. گویی مردم وضعیت مناسبی دارند و فقط دارند از کم بودن تعداد یخ در نوشیدنی‌شان گلایه می‌کنند، یا دارند از این که سماق زیادی روی چلوکباب سلطانی‌شان ریخته شده به گارسون گلایه می‌کنند. همچنین، معنای «گلایه» این است که طرف مقابل معصوم است و هیچ نقشی نداشته و جز دوستی و مهربانی قصدی نداشته است. خواسته‌های مردم از نظر مقامات جمهوری اسلامی ایران گلایه است و نه شکایت از نقض حقوق و ناکارآمدی و فساد و خشونت و قصابیت نظام.
بهنوش بختیاری برای تشویق مردم به مشارکت، همین «گلایه» را با لفاظی روشن‌تر بیان کرد. او به مخاطبان خود پیام داد که کمتر «نق» بزنند و بیایند به نامزد موردنظر نظام که کاری جز صدور احکام اعدام و زندان برای مخالفان و روزنامه‌نگاران نداشته است، رای دهند.از نظر او، دادخواهی مادران و پدرانی که فرزندانشان در آبان ۹۸ کشته شده‌اند یا اموالشان از سوی قوه قضاییه مصادره شده یا در خیابان از بسیجیان کتک خورده‌اند یا از ترس زندان رفتن زادگاهشان را رها کرده و مهاجرت کردهاند، «نق زدن» است.
