تلسکوپ فضایی هابل تصویری از یک کهکشان مارپیچی ثبت کرده است که در مرکز آن یک «سیاهچاله کلان‌جِرم» نهفته است. کهکشان «NGC 3254» یک «کهکشان سیفرت*» است؛ یعنی مجموعه‌ای از سیارات و ستارگان که با هسته‌های بسیار فعال خود شناسایی می‌شوند و تقریبا در فاصله ۱۱۸میلیون سال نوری از زمین واقع شده است.
تصویر ثبت شده تلسکوپ فضایی هابل با استفاده از هر دو نور مرئی و فروسرخ، نشان می‌دهد که سیاهچاله واقع‌شده در مرکز این کهکشان، با نیروی گرانشی عظیم خود می تواند گاز، غبار، ستارگان، و سیارات اطراف را در فضا به سمت خود بکشد. با آن که ممکن است تصور شود که سیاهچاله‌ها با نیروی عظیم گرانشی خود هرچیزی را که به آن‌ها نزدیک شوند می‌بلعند، انباشته شدن مواد در اطراف آن‌ها، با آزاد کردن نور و گرما، میزان قابل توجهی انرژی تابشی آزاد می‌کند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
دانشمندان این تصویر را با استفاده از ترکیب نور بخش‌های متفاوت طیف الکترومغناطیسی]کنار هم گذاشته‌اند که تا حدی مانع از آن شوند که هسته پرنور، محیط اطراف را با نور شدید خود تحت تاثیر قرار دهد. دانشمندان با استفاده از «دوربین دامنه وسیع ۳ هابل» (WFC3) می‌توانند تصاویر عالم را در نورهای ماوراء بنفش، مرئی، و «فروسرخ نزدیک» ثبت کنند.
این پدیده کهکشانی نسبتا متداول نیست. زیرا «کهکشان‌های سیفرت» تنها ده درصد از کهکشان‌های شناخته‌شده جهان هستی را تشکیل می‌دهند.
تلسکوپ فضایی هابل سرگذشت هیجان‌انگیزی داشته است. هرچند، اخیرا ناسا مجبور شد در پی وقوع یک مشکل رایانه‌ای، آن را خاموش و روشن کند و همه تجهیزات علمی آن را روی حالت تنظیمات حالت امن غیرفعال قرار دهد. چرا که رایانه اصلی، دیگر سیگنال «کیپ الایو» (نوعی روش مرسوم و پذیرفته شده برای ایجاد ارتباط بین بخش‌هایی از فضاپیما و رایانه‌های اصلی آن) دریافت نکرد .
تلسکوپ فضایی هابل قرار است به زودی با تلسکوپ فضایی «جیمز وب» جایگزین شود که ناسا آن را در روز ۳۱ اکتبر ۲۰۲۱ (۹ آبان ۱۴۰۰) با موشک آریان ۵ به مدار خواهد فرستاد. «تلسکوپ فضایی جیمز وب» این فرصت را در اختیار دانشمندان قرار خواهد داد که به گذشته جهان هستی در زمانی که از عمر جهان، بین ۱۵۰ میلیون سال تا یک میلیارد سال می‌گذشته است، نگاه کنند. پیش از این، چنین کاری با تلسکوپ فضایی هابل ممکن نبود.
*سیفرت یک نوع هسته کهکشانی فعال است که اغلب در مرکز کهکشان‌های مارپیچی مشاهده می‌شود. درخشش کهکشان‌های سیفرت از اختروش‌ها کمتر است. معمولا کهکشان میزبان سیفرت‌ها با جزییات بیشتری قابل مشاهده اند.
© The Independent
