این هفته، ناگا مونچتی، مجری بیبیسی و کیتلن موران، روزنامهنگار، درباره تجربیاتشان از نصب وسیله پیشگیری از بارداری داخل رحمی سخن گفتند و خواستار ارائه داروی تسکین درد به زنانی شدند که این وسیله را استفاده میکنند.
موران روز شنبه در روزنامه تایمز، تجربه خود از استفاده وسیله پیشگیری از بارداری داخل رحمی (IUD) را اینگونه توصیف کرد که «مثل این است که رحم زخمشدهتان را داخل کیسه پلاستیکی با خود حمل کنید.»
به دنبال این مقاله، مونچتی تجربه دردناک خود با این وسیله را با رادیو ۵ پخش زنده در میان گذاشت و گفت که نصب وسیله داخل رحمی آنقدر دردناک بود که او دو بار بیهوش شد، اما هیچ آرامبخش یا بیحسکنندهای به او داده نشد.
تعداد زیادی از زنان به موران و مونچتی در شبکههای اجتماعی پاسخ دادند و از تجربیات دردناک خود هنگام نصب وسیله داخل رحمی صحبت کردند.
در ادامه، با دقت بیشتری بررسی میکنیم که این وسیله ضدبارداری چیست و آیا استفاده از آن همیشه دردناک است یا خیر.
سیمپیچ جلوگیری از بارداری [یا همان وسیله داخل رحمی] چیست؟
سیمپیچ یا وسیله داخل رحمی (آییودی، IUD) وسیله کوچکی است که به شکل حرف انگلیسی T از پلاستیک و مس ساخته شده است و برای جلوگیری از بارداری داخل رحم قرار میگیرد. وسیله داخل رحمی دو نوع است: نوع مسی و نوع هورمونی.
این وسیله در گروه داروهای ضد بارداری برگشتپذیر طولانیمدت قرار میگیرد که از جمله شامل ایمپلنت و ضد بارداری تزریقی است. اینها میتوانند بین پنج تا ۱۰ سال جلو بارداری را بگیرند.
وسیله داخل رحمی اگر درست نصب شود، بیش از ۹۹ درصد در جلوگیری از بارداری موثر است.
بنا به آمار سازمان بهداشت ملی بریتانیا، تا آوریل ۲۰۱۹، ۴۱ درصد از زنانی که با خدمات بهداشت جنسی و تولید مثل در بریتانیا تماس داشتند، از داروهای ضد بارداری برگشتپذیر طولانیمدت استفاده میکردند.
هر زمان که بخواهید میتوان وسیله داخل رحمی را برداشت و بارداری به محض خارج شدن آن امکانپذیر است. اگر تاریخ انقضاء وسیله گذشته باشد، باید آن را برداشت و جایگزین کرد.
این وسیله همچنین میتواند به عنوان پیشگیری اضطراری از بارداری نصب شود. به گفته سازمان بهداشت ملی بریتانیا، این وسیله از قرص اضطراری برای جلوگیری از بارداری پس از رابطه جنسی موثرتر است.
وسیله داخل رحمی چگونه کار میکند؟
روش کار وسیله داخل رحمی مسی این است که با آزادسازی مس در رحم باعث ضخیم شدن مخاط دهانه رحم میشود. این امر رسیدن اسپرم به تخمدان را دشوارتر و شانس زنده ماندن آن را کمتر میکند. این وسیله همچنین میتواند مانع از آن شود که تخمک بارور خود را تکثیر کند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
وسیله داخل رحمی هورمونی مانند میرنا (Mirena) حاوی مقدار کمی پروژسترون است که در رحم آزاد میشود. این همان کاری را میکند که مس انجام میدهد و از ورود اسپرم به تخمکها جلوگیری میکند.
وسیله داخل رحمی بر خلاف برخی دیگر از اشکال جلوگیری از بارداری، از جمله قرص، مانع قاعدگی نمیشود. اثربخشی این وسیله تابع این نیست که کاربر آن دچار قاعدگی است یا نیست.
آیا وسیله داخل رحمی خطراتی دارد؟
بله، هنگام استفاده از وسیله داخل رحمی چند خطر کوچک وجود دارد. ممکن است رحم بعد از نصب آن دچار عفونت شود. همچنین خطر کمی وجود دارد که ممکن است بدن شما این وسیله را به بیرون هل بدهد، یا این وسیله داخل رحم جابهجا شود.
پزشک یا پرستار میتواند به شما تعلیم دهد تا بفهمید هنوز سر جایش است یا نه.
ممکن است برای افرادی که پیشتر عفونت لگن داشتهاند، وسیله داخل رحمی تجویز نشود، زیرا احتمالا برای آنها مناسب نیست.
بنا به گفته سازمان بهداشت ملی بریتانیا، در سه تا شش ماه اول پس از نصب وسیله داخل رحمی، ممکن است دورههای قاعدگی سنگینتر، طولانیتر یا دردناکتری را تجربه کنید. همچنین ممکن است بین دورههای قاعدگی نیز خونریزی داشته باشید.
نصب وسیله داخل رحمی چقدر دردناک است؟
سازمان بهداشت ملی بریتانیا میگوید که نصب وسیله داخل رحمی ممکن است «ناخوشایند» باشد و به افراد توصیه میکند که در صورت نیاز از داروهای مسکن استفاده کنند.
زنانی که زایمان طبیعی داشتهاند، نسبت به کسانی که هرگز زایمان نداشتهاند، در هنگام قرار دادن وسیله داخل رحمی ناراحتی و درد کمتری را گزارش میکنند، زیرا کسانی که قبلا زایمان نداشتهاند، دهانه رحمشان قبلا تجربه باز شدن ندارد.
افرادی که به طور معمول در طول معاینات لگن یا قرار دادن اسپکولوم (واژینال پلاستیکی) درد زیادی دارند، ممکن است هنگام نصب وسیله داخل رحمی نیز بیشتر احساس درد کنند.
دکتر داون هارپر، پزشک عمومی و مجری تلویزیون، به بیبیسی گفت که تجربیاتی مانند آنچه مونچتی توصیف کرده است، رایج نیست.
وی گفت: «برای اغلب زنان، این وسیله کمی ناراحتکننده است. ناراحتیاش کمی شبیه درد قاعدگی است.»
وی افزود: «قطعا باید هر نوع دردی را جدی بگیریم و داروی مناسب برای تسکین آن را به افراد ارائه کنیم.»
© The Independent