بر اساس یافته‌های پژوهشی جدید، واکسن فایزر‌ـ‌بیونتک نسبت به واکسن آکسفورد‌ـ‌آسترازنکا در ابتدا مقابل گونه دلتای ویروس کرونا موثرتر است، اما این مصونیت سریع‌تر کاهش پیدا می‌کند.
دانشمندان دانشگاه آکسفورد تایید کرده‌اند که کارایی کلی این دو واکسن در مقایسه با گونه آلفا که پیش‌تر شایع بود، مقابل گونه دلتا کاهش می‌یابد و افراد واکسینه‌شده احتمال دارد ویروس را به سایرین انتقال دهند.
اما دو نوبت از این واکسن‌ها دست‌کم همان میزان مصونیتی را ایجاد می‌کند که فرد از طریق ابتلا به بیماری به دست می‌آورد، و هنوز شواهد روشنی در دست نیست که نشان دهد واکسن‌ها در جلوگیری از بستری افراد مبتلا به گونه دلتا موثر نیستند.
بر اساس این پژوهش، به نظر می‌رسد اثربخشی واکسن آسترازنکا تا سه ماه پس از تزریق نوبت دوم تغییر چندانی نمی‌کند. در مقابل، در مصونیتی که واکسن فایزر ایجاد می‌کند در همین بازه زمانی کاهشی آشکار دیده می‌شود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
به گفته پژوهشگران، یافته‌های این پژوهش، که هنوز داوری علمی نشده است، نشان می‌دهد میزان اثربخشی این دو واکسن پس از پنج ماه یکسان خواهد بود.
دکتر کوئن پوولز، پژوهشگر ارشد در دانشکده سلامت جمعیت نافیلد دانشگاه آکسفورد، گفت: «حتی با این کاهش اندک در ایمنی مقابل هرگونه ابتلا و ابتلا با بار ویروسی بالا، باید توجه داشت که اثربخشی کلی [واکسن] هنوز خیلی بالا است زیرا با میزان مصونیت بسیار بالا آغاز کردیم.»
این پژوهش، که با مشارکت اداره آمار ملی (ONS) و وزارت سلامت و مددکاری اجتماعی (DHSC) انجام شد، داده‌های نظرسنجی ابتلا به کووید‌ـ۱۹ در بازه زمانی دسامبر ۲۰۲۰ و اوت ۲۰۲۱ را بررسی کرده است.
نمونه‌‌گیری‌ها از حلق و بینی بیش از ۷۰۰ هزار شرکت‌کننده پیش و پس از ۱۷ مه ۲۰۲۱، که دلتا گونه اصلی شایع در بریتانیا شد، بررسی شده است.
بررسی‌ها نشان داد در موارد ابتلا با بار ویروسی بالا، یک ماه پس از نوبت دوم واکسن فایزر مصونیت ۹۰ درصد بیشتر از افراد واکسینه‌نشده بود، پس از دو ماه، به ۸۵ درصد و پس از سه ماه، به ۷۸ درصد کاهش یافت.
در مورد آسترازنکا، به گفته پژوهشگران، میزان مصونیت [در این بازه زمانی] ۶۷، ۶۵ و ۶۱ درصد بود.
دکتر پوولز گفت تیم پژوهشی «می‌تواند با اطمینان بگوید» که ارقام «واقعا حاکی از کاهش» در [مصونیت ایجادشده از] واکسن فایزر است، در حالی که در مورد آسترازنکا، «اختلاف‌ها با احتمال‌ها همگام است، یعنی ممکن است در میزان مصونیت ایجادشده از آسترازنکا اصلا هیچ تغییری رخ ندهد».
یافته‌ها همچنین نشان می‌دهد که میزان ویروس در افرادی که پس از نوبت دوم واکسن، به گونه دلتا مبتلا شدهاند مشابه افراد واکسینه‌نشده است.
سارا واکر، استاد آمار پزشکی در دانشگاه آکسفورد و بررس اصلی این پژوهش، گفت روشن نیست «چه میزان سرایت از افرادی صورت می‌گیرد» که پس از واکسینه کامل به گونه دلتا مبتلا شدهاند.
«اما این حقیقت که آن‌ها می‌توانند ناقل میزان بالایی از ویروس باشند نشان می‌دهد شاید [به‌رغم واکسیناسیون گسترده] افرادی که هنوز واکسینه نشده‌اند به آن اندازه که امیدوار بودیم از [سرایت] گونه دلتا مصون نیستند. این یعنی ضروری است تا حد امکان مردم واکسینه شوند‌ــ هم در بریتانیا و هم در سراسر جهان.»
هر دو دانشمند تاکید کردند که یافته‌های این پژوهش به میزان مصونیت ایجادشده در مقابل نوع حاد بیماری و بستری در بیمارستان نمی‌پردازد.
اما حاکی از آن است که بازه زمانی میان دو نوبت واکسن بر اثربخشی در جلوگیری از موارد جدید ابتلا تاثیر نمی‌گذارد و افراد جوان‌تر (۱۸ تا ۳۴ سال) نسبت به افراد گروه سنی بالاتر (۳۵ تا ۶۴ سال) پس از واکسیناسیون ایمنی بیشتری پیدا می‌کنند.
یافته‌های این پژوهش همچنین نشان می‌دهد که یک نوبت واکسن مدرنا در مقایسه با یک نوبت از سایر واکسن‌ها، اثربخشی مشابه یا بیشتری در مقابل گونه دلتا دارد، اما دانشمندان در ادامه افزودند که آن‌ها هنوز هیچ‌گونه داده‌ای در مورد نوبت دوم این واکسن ساخت آمریکا در دست ندارند.
دکتر الکساندر ادواردز، دانشیار فناوری زیست‌پزشکی در دانشگاه ردینگ، که در این پژوهش مشارکت نداشته است، گفت: «در مجموع، این پژوهش عالی است زیرا نشان می‌دهد که گرچه دلتا نسبت به گونه‌های قبلی در آلوده‌سازی افراد واکسینه‌شده موثرتر عمل می‌کند، واکسن‌ها هنوز اثربخشی چشمگیری دارند.»
«اختلاف‌هایی جزیی وجود دارد‌ــ بین انواع واکسن، و برخی تغییرها به مرور زمان‌ــ اما همگی عالی عمل می‌کنند.»
© The Independent
