کرملین مدت‌هاست بدون آنکه زحمتی به خود بدهد، به دلیل آنچه سیاست خارجی «چندبُرداری» نامیده، با دشمنان قسم‌خورده‌ای چون ایران، اسرائیل، ترکیه و کردها متحد می‌شود.

اما رویکردش در قبال افغانستان و طالبان، این حیات دوگانه دیپلماتیک را به سوی روان‌گسیختگی (اسکیزوفرنی) سوق می‌دهد.

از یک سو، روسیه هنوز به طور رسمی طالبان را یک سازمان تروریستی تلقی می‌کند که دست‌کم در طبقه‌بندی فهرست‌های نهاد امنیتی و اطلاعاتی روسیه چنین است، همان فهرست‌هایی که برای پیگرد حامیان الکسی ناوالنی، رهبر زندانی مخالف دولت روسیه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در عین حال طالبان در قالب میهمانان بلندپایه مرتب به مسکو سفر می‌کنند، سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، آنان را «افراد منطقی»‌ خوانده است و دیمیتری ژیرنوف، سفیر روسیه در افغانستان، گفته است که طالبان «تروریست‌های ديوانه نیستند». ضمير کابلوف، فرستاده کرملین، نیز گفته است که طالبان در مقایسه با «دولت عروسک خیمه‌شب‌بازی قبلی، شرکای بهتری برای مذاکره‌اند».

روز یکشنبه وقتی که قدرت‌های غربی شتابزده تلاش می‌کردند که از افغانستان خارج شوند، طالبان امنیت سفارت روسیه در کابل را تضمین کرد. روز بعد لاوروف تاکید کرد که مسکو در به رسمیت شناختن میزبان‌های جدیدش در افغانستان «عجله ندارد».

به نظر می‌رسد که مواضع متناقض روسیه در قبال طالبان نشان‌دهنده نگرانی عمیق آن کشور از تحولاتی است که متحد جدیدش (طالبان) ممکن است به بار آورد.

بدون شک پروپاگاندا از سقوط فاجعه‌بار عملیات ۲۰ ساله آمریکا در افغانستان لذت برده است.

جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا به ویژه هدف حملات بوده است و به عنوان یک گرداننده خودخواه و خبيث معرفی شده است. برنامه تلویزیونی ۶۰ دقیقه در رسانه دولتی آمریکا گفت: «عمو جو فقط نگران عمو جو بود.» این برنامه گفت:‌ «بایدن درباره شهروندان افغانستان که به هواپیما آویزان شده بودند، نمی‌توانست چیزی بگوید.»

نمایندگان نخبگان سیاسی نکات مشابهی را مطرح کردند، اما در عین حال درباره معنی تغییرات برای روسیه محتاطانه ظاهر شدند.

کنستانتین کوساچف، نایب‌رئیس پارلمان روسیه، گفت:‌ «آمریکا ادعایی برای داشتن نقش رهبری ندارد، اما این تنها خبر خوب از تمام ماجرای امروز افغانستان است.»

او گفت:‌ «به نظر می‌رسد که موضع روسیه به مراتب امیدوارکننده‌تر است و منافع تمامی طرف‌ها از جمله اتحادیه اروپا را گردهم می‌آورد، به شرط آنکه اشتباهات آمریکایی‌ها را تکرار کنند.»

آرکادی دوبنوف، کارشناس مستقل، گفت که شرط‌بندی پرخطر کرملین بر طالبان احتمالا سودهای فوری خواهد داشت، البته نه در افغانستان بلکه میان متحدان نگران روسیه در میان کشورهای جزو شوروی سابق در آسیای میانه.»

دوبنوف گفت:‌ «بدون شک می‌توان انتظار داشت که نفوذ نظامی روسیه در آن منطقه افزایش یابد. حتی با وجودی که طالبان پیشتر اقدامی نکرده است که نشان از توسعه‌طلبی در خارج از مرزهای افغانستان باشد، تقاضا از روسیه برای تضمین امنیتی در منطقه آسیای میانه وجود دارد.»

اما سویه دیگر توافق مسکو این بود که اکنون مسئولیت مستقیم افراطی‌گرایی‌های طالبان بر عهده روسیه است.

روز سه‌شنبه، ضمیر کابلوف، فرستاده کرملین، یک هویج را مقابل دولت جدید افغانستان قرار داد و به طالبان پیشنهاد کرد در صورتی که درست رفتار کند عنوان تروریست را از روی آنان بر خواهد داشت. او گفت:‌ «در حال حاضر طالبان شایسته رفتار کرده‌ است. ما بر اساس کردارشان آنان را قضاوت خواهیم کرد.»

خطری که برای مسکو وجود دارد این است که هر اقدامی در آینده با یک پست در رسانه‌های اجتماعی چهره روسیه را خدشه‌دار خواهد کرد.

دوبنوف می‌گوید:‌ «در نهایت، ویدئوهایی از به دار آویختن و قطع کردن دست افراد بیرون خواهد آمد و آن زمان به روسیه یادآوری خواهد شد که چگونه پیشتر به همه گفته بود که این‌ها (طالبان) افرادی‌اند که می‌شود با آن‌ها کار کرد.»