سه هزار پزشک در مدت یک سال برای مهاجرت به خارج از کشور درخواست داده‌اند. در دوران همه‌گیری کرونا، کادر درمان در ایران علاوه بر تحمل فشار ناشی از شیوع بیماری، مشکلات دیگری همچون دستمزدهای پایین، کشیک‌های طولانی، مرگ‌ومیر همکاران و فشار‌های روانی را نیز بر دوش کشیدند. پس از خبرهایی که درباره خودکشی سریالی رزیدنت‌ها و کادر درمان منتشر شد، حالا رئیس سازمان نظام پزشکی از افزایش میل به مهاجرت پزشکان خبر داده است. 

پزشکان در یکی از نخستین اقدام‌های خود برای مهاجرت باید در درخواست خود را در سازمان نظام پزشکی ثبت کنند و بعد از گذراندن مراحل قانونی، به درخواست آنان رسیدگی می‌شود و می‌توانند مدرکی به نام «گود استندینگ» یا همان رضایت‌نامه کاری را بگیرند. 

به گفته محمدرضا ظفرقندی، رئیس سازمان نظام پزشکی، در یک‌ سال منتهی به تابستان ۱۴۰۰، میزان درخواست برای دریافت مدرک «گوداستندینگ»، افزایش یافته است؛ تا جایی  که سه هزار نفر درخواست خود را ثبت کرده‌اند. پیش‌تر علی تاجرنیا، مشاور او در سازمان نظام پزشکی، اعلام کرده بود که در مدت ۱۰ ماه پس از شیوع ویروس کرونا، سه هزار پزشک به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند.

آماری که تاجرنیا و محمدرضا ظفرقندی ارائه کرده‌اند، فقط آن دسته از پزشکانی را شامل می‌شود که برای دریافت رضایت‌نامه کاری اقدام کرده‌اند؛ این در حالی است که تعداد زیادی از پزشکان نیز تصمیم به مهاجرت دارند اما هنوز مراحل قانونی را آغاز نکرده‌اند و برخی دیگر نیز اصولا به روند دریافت مدرک گود استندینگ از سازمان نظام پزشکی وارد نمی‌شوند.

ظفرقندی مهاجرت پزشکان و متخصصان جوان به خارج از کشور را «بزرگ‌ترین خسارت» دانسته و به روزنامه شرق گفته است: «وقتی فارغ‌التحصیلان و به‌خصوص جوانان این جامعه می‌بینند در جای دیگر ارزش بیشتری برایشان قائل می‌شوند، به آنجا مهاجرت می‌کنند.» 

کادر درمان ایران در دوران همه‌گیری کرونا رنج فزاینده‌ای را تحمل کرد که معجونی از فشار کار، استرس، پایین بودن دستمزد، مدیریت اشتباه و نبود امنیت شغلی بود. این وضعیت در میان آنان بحرانی را ایجاد کرد که یک سوی آن خودکشی کادر درمان بود و سوی دیگرش مهاجرت متخصصان به خارج از کشور را رقم زد. 

در ماه‌های گذشته خبرهایی درباره خودکشی رزیدنت‌ها، اینترن‌ها و کادر درمان و گرایش برخی از آنان به مواد مخدر منتشر شده است که بیش از هر چیز نشان می‌‌دهد که در دوران همه‌گیری کرونا، کادر درمان فشار زیادی را متحمل شده‌اند. 

چندی پیش علیرضا صداقت، مدیر بخش‌ مراقبت‌های ویژه بیمارستان امام رضا مشهد، «استهلاک روحی و روانی» درمانگران را از ابتلا به کرونا بدتر دانست و به خبرگزاری ایسنا گفت که درگیری‌های روحی آنان ممکن است به بیماری‌های بسیار جدی روحی و روانی منجر شود. به گفته او، افزایش میل به خودکشی میان درمانگران و کاهش امید به زندگی نگران‌کننده است.  

شرایطی که جمهوری اسلامی در دوران همه‌گیری کرونا برای درمانگران و متخصصان ایجاد کرد، باعث شد برخی از آنان تصمیم بگیرند تخصص خود را به کشوری دیگر ببرند و خود را از وضعیت فعلی نجات دهند. 

علی تاجرنیا، مشاور رئیس سازمان نظام پزشکی که در زمستان ۱۳۹۹ از مهاجرت سه هزار پزشک در مدت ۱۰ ماه پس از شیوع همه‌گیری کرونا خبر داده، گفته بود: «همه کسانی که مهاجرت می‌کنند، رسما به ما اعلام نمی‌کنند که قصد مهاجرت داریم.» به گفته او، فقط در یک ایالت اُنتاریو  کانادا نزدیک به ۴۰۰ دندانپزشک ایرانی مشغول به کارند. چنانچه تاجرنیا نیز تایید کرده است، آمارهایی که سازمان نظام پزشکی از مهاجرت پزشکان اعلام می‌کند، فقط آن دسته از متخصصان را شامل می‌شود که برای دریافت رضایت‌نامه کاری به سازمان نظام پزشکی مراجعه می‌کنند.