در سال‌های اخیر محبوبیت و کاربرد ارزهای دیجیتال به شکلی حیرت‌انگیز در حال افزایش است و از همین رو سرویس‌های صرافی‌ آنلاین متعددی به‌منظور خریدوفروش آن‌ها راه‌اندازی شده‌اند. در این بین، امنیت سکوی ارائه‌دهنده اهمیت زیادی دارد؛ در نتیجه فعالان حوزه رمزارز باید در انتخاب صرافی و کیف پول مجازی خود دقتی دوچندان به خرج دهند. تا به امروز برای بسیاری از افراد فعال در این حوزه استفاده از «بایننس» به دلیل تنوع ارزهای موجود، امنیت حداکثری و فراهم آوردن دو سطح فعالیت برای کاربران مبتدی (BASIC) و حرفه‌ای (ADVANCE) از جمله ویژگی‌هایی بوده که باعث شده است این سکو عرصه را برای همه کسانی که مایل‌اند به بازار رمزارزها قدم بگذارند، ایده‌آل کند.

بایننس برای تامین امنیت کاربران از استاندارد «سی‌سی‌اس‌اس» (CCSS) برای محافظت از حساب‌ها بهره می‌برد. همچنین برای ارتقای امنیت بعد از ثبت‌نام، از کاربران درخواست می‌کند احراز هویت دومرحله‌ای (FA2) را برای حساب خود فعال کنند. احراز هویت دومرحله‌ای یک لایه امنیتی قوی برای محافظت از حساب‌های کاربری است که هنگام ورود به حساب، برداشت یا انتقال ارز، کاربر علاوه بر رمز عبور، به وارد کردن رمز یک‌بار مصرف ارسال شده به شماره موبایل یا ایمیل ملزم است.

بایننس را در سال ۲۰۱۷ «چانگ پنگ ژائو» که با نام مستعار «CZ» شناخته می‌شود، در کشور چین تاسیس کرد و به سرعت توانست لقب بزرگ‌ترین صرافی ارز دیجیتال دنیا را از آن خود کند. پیشرفت بایننس به حدی بود که در ژانویه سال ۲۰۱۸، کمتر از یک سال پس از تاسیس، به دلیل تعداد زیاد کاربران علاقه‌مند به ساخت حساب کاربری، برای مدتی مجبور شد ثبت‌نام را متوقف کند و کاربران جدید را نپذیرد تا بتواند برای این ترافیک راه‌حلی بیابد.

این صرافی در اطلاعیه‌ای به تاریخ ۳۰ مرداد ۱۴۰۰ اعلام کرده است که در راستای تطبیق با مقررات جهانی، تمام کاربران باید با ارائه مدارک تا سطح «متوسط» احراز هویت شوند. این نوع احراز هویت نیازمند ارسال مدارک شناسایی است که با توجه به تحریم ایران، این امکان از کاربران که اکثر آن‌ها احراز هویت نشده‌اند، گرفته خواهد شد و ناچار خواهند بود بستر دیگری را برای ادامه معاملات خود انتخاب کنند.

با آنکه تا به امروز استفاده از بایننس به دلیل وجود تحریم‌های آمریکا، برای کاربران ایرانی ممنوع بوده است و از مدتی قبل نام ایران را در لیست تحریمی خود در میان کشورهایی چون کره شمالی، سوریه، عراق، کوبا، نپال، بنگلادش، پاکستان، اکوادور، بولیوی و لوکزامبورگ قرار داده بود، کاربران با روش‌هایی از قبیل استفاده از وی‌پی‌ان و وی‌پی‌اس (سرور مجازی خصوصی) برای افشا نشدن هویت واقعی خود از این سرویس استفاده می‌کردند که بایننس در صورت تشخیص ایرانی بودن کاربر، حساب و دارایی وی را مسدود می‌کرد و کاربران از طریق ارتباط با بخش پشتیبانی، تماس تلفنی و ارائه تصویری از پاسپورت، در نهایت مجوز یک بار برداشت دارایی و خروج از سرویس را دریافت می‌کردند.

در خرداد ۱۴۰۰، شرکت Cipher Trace با تحلیل داده و راهکارهای مبتنی بر پردازش آن اعلام کرد بیش از ۷۲ هزار آدرس آ‌ی‌پی منحصربه فرد در ایران به بیش از ۴.۵ میلیون آدرس کیف پول بیت کوین متصل است و بیشتر این آدرس‌ها در مبادلاتی بزرگ نقش داشته‌اند که این به معنی نقض تحریم‌های وضع شده است.

در هفته اول مرداد۱۴۰۰، بایننس اعلام کرد که برای تشویق کاربران به احراز هویت مشتری (KYC)، در حال کاهش سقف برداشت روزانه از دو بیت کوین به شش صدم بیت کوین است. این محدودیت برای حساب‌های کاربری پیش از این اطلاعیه است که مراحل اولیه تایید هویت (تایید ایمیل و شماره تلفن) را به پایان رسانده‌اند و مدارک هویتی خود را ارائه نکرده‌اند. اما کاربران جدید ملزم به احراز هویت‌اند و تایید هویت اولیه فقط با ایمیل و شماره تلفن ممکن نخواهد بود.

نظر به آنکه بایننس در ماه‌های گذشته با هشدارهایی از کشورهای مختلف از جمله بریتانیا و ژاپن روبه‌رو شد که نگران پولشویی با استفاده از رمزارزها بودند، صرافی رمزارز بایننس اعلام کرد در جهت مقابله با پولشویی، تمام کاربران باید تا تاریخ ۲۸ آبان ۱۴۰۰احراز هویت شوند. این فشارها باعث شدند قوانین بایننس تغییر کند تا بر کاربران نظارت بیشتری داشته باشد و بتواند رابطه خود با رگولاتورها در کشورهای مختلف را حفظ کند.

می‌توان پیش‌بینی کرد که در آینده‌ای نه چندان دور بسیاری از صرافی‌ها به اجرای قوانین مربوط به مقابله با پولشویی ملزم خواهند شد و در این میان کاربران ایرانی‌اند که قربانی سیاست‌های حکومتی نپیوستن به «اف‌ای‌تی‌اف» (FATF) خواهند شد؛ در حالی که هر روز بازارهای ارز دیجیتال در حال سازگاری خود با قوانین بین‌المللی‌اند. علاوه بر این، به دلیل سیاست‌های کلان جمهوری اسلامی ایران در حوزه سیاست و اقتصاد، کاربران ایرانی روزبه‌روز بیشتر از مشارکت در عرصه بین‌المللی دور می‌مانند. 

بازار داغ صرافی‌های نامعتبر و انواع دام‌های مالی که خود را در ظاهر فعالان حوزه رمزارز معرفی می‌کنند نیز هم به منافع مالی کاربران ناآگاه  ضربه جبران‌ناپذیری وارد می‌کنند و هم در مقیاسی بزرگ‌تر  بدبینی افکار عمومی به معاملات بازار رمزارز را سبب می‌شوند که به‌نوبه خود محروم ماندن جامعه ایران از پتانسیل مالی سرشار و منافع تکنولوژیک طولانی‌مدت استفاده از رمزارزها را در پی خواهد داشت. اگر دولت ایران کمک به نیروهای نیابتی خود در منطقه را به منافع اقتصادی مردم ایران برتری نمی‌داد و به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم می‌پیوست، آنگاه هم کاربران ایرانی هم می‌توانستند در بازارهای بین‌المللی حضور داشته باشند و رقبای جعلی داخلی هم نمی‌توانستند از این موقعیت نابهنجار به نفع خود استفاده کنند.