طی چند ماه گذشته، نامزد شدن دموکراتها برای کسب مقام ریاست جمهوری آمریکا، ، همه جا حس شده است؛ همانطور که حضور سگ، گربه، طوطی و دیگر حیوانات خانهگی آنها در کارزارهای انتخاباتیشان محسوس بود. تعداد بیش از حد نامزدها در انتخابات مقدماتی دموکراتها (که تازه با کنار رفتن چند نفرشان به ۲۰ نفر رسیده) به شکلی مشابه باعث تأسف و نگرانی رای دهندگان و کارشناسان شده است. دلیل آن ساده است؛ گویی نشانهای از غرور یا عزت نفس در این سیاستمداران دیده نمیشود. گرچه بیشتر رایدهندگان چیزی درباره آنها نشنیدهاند، حتی با بخت اندک پیروزی، همچنان در رقابتهای مقدماتی حزب حضور دارند. خیلیها میخواهند حزب دموکرات به سرعت شخصی را پیدا کند تا او را برابر ترامپ قرار دهند و تا پیش از نوامبر ۲۰۲۰، پشت نامزد خود متحد شوند.
نگرانی در چشمانداز یک رقابت مقدماتی طولانی، با احتمال آسیبدیدن و بروز اختلاف در حزب دموکرات، قابل فهم است. جای زخم شکست در سال ۲۰۱۶، به خاطر رقابت بین هیلاری کلینتون و برنی سندرز، همچنان به طور گستردهای وجود دارد؛ چون همچنان هر یک از طرفین، دیگری را بابت شکست تکان دهنده کلینتون از ترامپ، سرزنش میکند.
اما بهرغم تعداد زیاد نامزدها، رقابتهای مقدماتی حزب دموکرات، نسبت به دوره پیشین، از سلامت بیشتری برخوردار است. هدف نهایی دموکراتها، به وضوح، شکست ترامپ است. آنها برای اولین بار از سال ۲۰۰۷، به وسیله هرج و مرج راهانداختهشده توسط ترامپ و آتشی که پوتین به درون حزب افکنده، زندگی با یک جمهوریخواه در کاخ سفید را تجربه کردند.
در حال حاضر زمین رقابت دموکراتها بسیار وسیع به نظر میرسد، اما اساسا این رقابت یک رقابت سه نفره است. نظرسنجیای که این هفته دانشگاه مونموث منتشر کرده نشان میدهد که میزان محبوبیت برنی سندرز و الیزابت وارن بین رایدهندگان دموکرات، برای هر یک،۲۰درصد است و جو بایدن با یک امتیاز کمتر، یعنی ۱۹درصد، در رده بعدی ایستاده. از زمانی که نظرسنجیها برای انتخابات ۲۰۲۰ شروع شده، این اولین بار است که جو بایدن (که نامزد مورد علاقه اکثریت قریب به اتفاق رای دهندگان دموکرات بود) در نظرسنجیها عقب افتاده و سناتور کامیلا هریس، که به تلاشهای مکرر خود در کارزار انتخاباتیاش ادامه میدهد، با ۸ درصد در رده چهارم ایستاده است.
هفته گذشته، من یک آگهی درگذشت غیر رسمی درباره کارزار انتخاباتی کامیلا هریس نوشتم. بدون وجود یک نوع زلزله سیاسی یا رسوایی از جانب سه نفر رده بالا، هریس برای شکست دادن رقیبان خود با مشکل مواجه خواهد شد. از آنجا که رایدهندگان، دور کاندیدایی گرد هم میآیند که شانس واقعی پیروزی را دارد، فرصت سندرز، وارن یا بایدن برای تبدیل شدن به نامزد اصلی، به طور طبیعی افزایش مییابد.
فردی که علاقه وافری به کاهش محبوبیت هریس در نظرسنجیها دارد، الیزابت وارن است. در ماه ژوئیه، یک نظرسنجی درباره نامزدهای ریاست جمهوری از حزب دموکرات نشان داد که ۳۸ درصد از طرفداران هریس، الیزابت وارن را به عنوان انتخاب دوم خود برگزیدهاند.
این هفته، نظرسنجی مشابه دیگری را هیل هریس انجام داده که نشان میدهد ۲۰ درصد از رایدهندگان دموکرات (که در حال حاضر از معاون رییس جمهور سابق، جو بایدن حمایت میکنند) الیزابت وارن را به عنوان گزینه دوم خود انتخاب کردهاند. این، یک افزایش ۱۲امتیازی نسبت به نظرسنجیاست که در ماه مِی انجام گرفته بود.
شاید به طرز حیرتانگیزی، برنی سندرز، سناتور مستقل ایالت ورمانت (که نامزدی خود ر در یک بستر«سوسیال دموکراتیک» اعلام کرده) همچنان به عنوان دومین گزینه انتخابی، میان ۳۵ درصد از طرفداران بایدن، شناخته میشود. به عبارت دیگر، حمایت از برنی سندرز در میان طرفداران بایدن، از ماه می، هشت درصد افزایش یافته، و از آمار الیزابت وارن، ۱۵درصد پیشی گرفته است. این یک رابطه دوطرفه است: ۴۶ درصد از طرفداران سندرز، جو بایدن را به عنوان گزینه دوم خود انتخاب کردهاند؛ این ممکن است در تضاد با آمار قبلی به نظر آید، اما واقعیت دارد.
دلایلی که مردم انتخاب میکنند تا به کاندیدای مشخصی رای دهند متفاوت است. باعث تعجب است که در مقایسه با ۲۲ درصد از طرفداران برنی سندرز که وارن را (متحدی که به طور انکارناپذیری از نظر سیاسی همسویی بیشتری با سناتور ایالت ورمانت دارد) به عنوان گزینه دوم خود در نظر دارند، تقریباً نیمی از طرفداران سندرز، جو بایدن را به عنوان گزینه دوم خود در نظر گرفتهاند. اما شاید انتخاب اسم بایدن یا سندرز، طبق این طرز فکر بوده که آنها در بهترین موقعیت برای مقابله با ترامپ قرار دارند (چون پشت همه این نظرسنجیها، نتیجه انتخابات سراسری قرار دارد)، باعث کشیده شدن طرفداران سندرز و بایدن به سوی یکدیگر شده است. به طور کلی، یک نظرسنجی تازه دیگر آشکار کرده که ۶۵ درصد از رایدهندگان دموکرات، به شکستدادن ترامپ بیش از هر سیاست دیگری اهمیت میدهند.
جدا از سه نامزد اول، که فعلاً در مجموع ۶۰ درصد آرای نظرسنجیها را به خود اختصاص دادهاند، هنوز ۴۰ درصد دیگر رایهایی وجود دارد که میتواند باعث پیروزی نهایی شود. گیرکردن بایدن و سندرز روی گزینه دوم یکدیگر ممکن است برگشتناپذیر به نظر آید؛ اما وارن، حامیان خود را میان پایگاه طرفداران بایدن، افزایش میدهد. بنابراین، همچنان همهچیز برای بازی فراهم است.
بین سه نفر رده بالا، سناتور ماساچوست (الیزابت وارن) از اینکه میبیند علاوه بر داشتن حمایت قدرتمند طرفداران هریس، انتخاب دوم طرفداران بتو اورورک و پیت بوتیگیگ نیز هست، دلگرم میشود. این نامزدها به احتمال زیاد از دور رقابتها خارج خواهند شد، و الیزابت وارن امیدوار است که با آوردن طرفداران آنها به داخل اردوگاه خود، از رای آنها سود ببرد.
وجه تمایز مهم در اینجا این است که در رقابت سه نفره، که به نظر برای چند ماه ادامه خواهد داشت، فردی که در نهایت برنده اصلی نامزدی حزب میشود، مورد علاقه همه رایدهندهگان نخواهد بود، اما نفر دوم، نامزد مورد قبول اغلب مردم خواهد بود. لذا، نکتهای که در نظرسنجیها باید با دقت به آن توجه کرد این است که رایدهندگان چه کسی را به عنوان گزینه دوم خود میخواهند، نه اینکه گزینه اول آنها چه کسی است.
برای جلوگیری از بروز اختلاف، همانند رقابتهای مقدماتی ۲۰۱۶، رقابت سه نفره برای دموکراتها یک موهبت است. با بودن برنی سندرز در یک سمت و جو بایدن در سمت دیگر، فقط باید ببینیم آیا کارزار وارن شکوفا خواهد شد، یا در حمایت از یکی از آن دو طرف، از بین خواهد رفت. فقط زمان این مسئله را مشخص خواهد کرد.
در نهایت، نامزد دموکراتی که پیروز شود، ممکن است مورد علاقه همه نباشد، اما نامزدی خواهد بود که اغلب دموکراتها میتوانند با او زندگی کنند. او این فرصت را مییابد تا تفکر خود را برابر جناحهای متعدد حزب، با مخالفت و رقابت چند قطبی کمتری نسبت به آنچه در ۲۰۱۶ دیدیم، آزمایش کند. اگر صدمه به حزب را کنار بگذاریم، این دوره مقدماتی، شکل دهنده آن چیزیست که دموکراتها دقیقاً نیاز دارند.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent