مصائب لمپارد در استمفورد بریج

استمفورد بریج با فرانک لمپارد همدردی می‌کند. لمپارد ۴۱ ساله نه تنها در چلسی قهرمان به حساب می‌آید، بلکه هواداران هم می‌دانند که چه کار سختی پیش رو دارد. بازی‌های دیگری هم مثل مساوی ۲-۲ با شفیلد یونایتد پیش خواهد آمد. روزهای بسیار بدتری هم پیش خواهد آمد.

شنبه روز بدی بود. چلسی در پایان نیمه اول دو گل جلو بود و باید به‌سادگی پیروز می‌شد، ولی در دقایق اول و آخر نیمه دوم، دو گل خورد. در این فاصله، تیم کریس وایلدر بهتر بازی کرد.

لمپارد حضوری نیرومند در استمفورد بریج دارد، ولی تیمش از وزن کافی برخوردار نیست. ممنوعیت نقل و انتقال چلسی باعث شد این تیم از مایه لازم برای رقابت در صدر لیگ برتر محروم بماند. چلسی فاقد توان جسمی است، و این در بازی با شفیلد آشکار بود.

در ابتدا به نظر نمی‌آمد که برای شکست دادن شفیلد که تازه به لیگ برتر صعود کرده، قدرت و پختگی لازم  باشد. دو اشتباه وحشتناک، برتری را به چلسی بخشید. تمی آبراهام از این دو اشتباه گل ساخت. این بازیکن ۲۱ ساله دارد نشانه‌هایی بروز می‌دهد که شایستگی رهبری خط حمله‌ای در این سطح را دارد. از شروع بازی دفاع شفیلد را آزار داد، خطوطش را به هم ریخت، دریبل‌های جالب اما بی‌ثمر زد و هر وقت فرصتی شد، شوت کرد. اما گل‌هایی که زد هدیه حریف بود. در گل اول، سانتر‌سزار آزپیلیکوئتا را با ضربه سر نسبتا بی‌خطری به سمت دروازه فرستاد، اما دین هندرسن زیر فشار کریستین پولیسیچ نتوانست توپ را جمع کند. آبراهام توپ سرگردان را وارد دروازه کرد.

گل دوم از دید تیم مهمان، بیشتر به شوخی می‌ماند. جان ایگن و جک اوکانل در تلاش برای ردگیری یک پاس معمولی رو به جلو، با هم قاطی کردند. توپ به آبراهام رسید و او هم از درون محوطه جریمه توپ را وارد دروازه کرد.

در واقع امر، چلسی نمایش متقاعد کننده‌ای نداشت. پولیسیچ نتوانست جای خالی تهدید و خلاقیت ادن ازار را – که به رئال مادرید رفته – پر کند. میسن مانت که زیر مربی‌گری لمپارد در تیم دربی کانتی بسیار ستایش شده بود، در رسیدن به توپ و حضور در بازی دچار مشکل بود. این هر دو بازیکن برای رسیدن به سطح بازیکنان تراز اول نیاز به زمان دارند، ولی هیچ‌یک برای تحمیل خود بر چنین بازی‌هایی آماده به نظر نمی‌رسند. 

خط میانی چلسی هم به همین اندازه کم ‌اثر بود. جورجینیو نمایش بسیار ضعیفی داشت – مانند کل کارنامه‌اش در این تیم – و راس بارکلی و متیو کوواچیچ بیشتر اوقات در حاشیه بودند. وقتی که انگولو کانته از مصدومیت رها شود، خط میانی چلسی بهتر خواهد شد، ولی این بازیکن فرانسوی نوش‌داروی گرفتاری‌های چلسی نیست.

وایلدر بین دو نیمه بازیکنانش را سرزنش کرد ولی حتا پیش از آن هم، حوالی دقیقه سی‌ام بازی، لحظه مشخصی بود که انگار بازیکنان شفیلد به هم نگاه‌هایی می‌کردند که انگار می‌گفت: «صبر کن ببینم، این چلسی همچنین تیم بزرگی نیست». هر چه روحیه تیم مهمان بالا می‌رفت، اعتماد به نفس چلسی فروکش می‌کرد.

اندا استیونز آن قدر جسارت پیدا کرد که از جناح چپ دریبل بزند و توپ را برای کالم رابینسون سانتر کند. این مهاجم درست پیش از گل دوم چلسی، ضربه سری را به بیرون زده بود، ولی این بار اشتباه نکرد، بدنش را باز کرد و توپ را روانه دروازه کرد.

رابینسون دائما تهدیدی برای چلسی بود، کورت زوما را به هر طرف می‌کشاند و مدافعان میانی را در نزدیکی تیر دورازه عذاب می‌داد. زوما تمام تلاشش را کرد، اما به نظر می‌آمد اعتماد به نفس کافی ندارد. در دقایق آخر بازی، تعجبی نداشت که زوما سانتر رابینسون را وارد دورازه خودی کرد، چون بیشتر اوقات در پرش برای رسیدن به توپ، کسری از ثانیه تاخیر داشت.

با توجه به جوانی تیم – این جوان‌ترین یازده نفر اولیه چلسی در تاریخ لیگ برتر است – همیشه این خطر وجود داشت که کم‌تجربگی عاملی در ناتوانی از مدیریت بازی باشد. لمپارد این نظر را رد کرد و گفت: «موضوع فقط بازیکن‌های جوان نیست. به عهده همه ماست که مسئله را حل کنیم».

مربی چلسی درست می‌گوید. وقتی چلسی پیش افتاد، نتوانست سلطه خود را بر بازی در هر سطحی تحمیل کند. تعویض‌های لمپارد جای سوال داشت. بیلی گیلمور شاید آینده درخشانی پیش رو داشته ‌باشد، ولی فرستادن یک بازیکن ۱۸ ساله برای تحکیم خط میانی در فاصله ۶ دقیقه به پایان بازی، به نظر اشتباه می‌آمد، همین طور هم بیرون کشیدن ابراهام. بله، تیم انرژی لازم داشت، ولی از آن مهم‌تر کنترل بازی بود.

شفیلد، باز و ماجراجویانه بازی می‌کرد. شاید در مقابل تیمی قوی‌تر، این رویکرد ساده‌لوحانه به نظر آید. تیم‌هایی که لمپارد برایشان بازی کرده‌بود به ‌آسانی می‌توانستند شاگردان وایلدر را شکست بدهند. ولی روز شنبه، شفیلد در نیمه دوم تقریبا به هیچ زحمتی نیفتاد و پس از این تجربه، با خودباوری بیشتری نسبت به عملکردش در لیگ برتر، به تعطیلی بازی‌های بین‌المللی خواهد رفت.

لمپارد بازیکنان بااستعدادی در اختیار دارد، اما کم ‌تجربه و فاقد تمرکز است. این تیم در دوران رشد خود زجر زیادی خواهد کشید. استمفورد بریج در ماه‌های پیش رو باید صبور باشد. مربی باید تضمین کند که خودباوری در تیم به اندازه خودباوری میان هواداران نیرومند است.

https://www.independent.co.uk