گزارش موسسه مهندسی و فناوری (IET) حاکی از آن است که مردم در بریتانیا فقط با عادت عکس‌گرفتن‌شان که به طور متوسط پنج عکس پُست شده آنلاین توسط هر شخص است، ردپای کربنی معادل مساحت یک سر بریتانیا تا سر دیگرش تولید می‌کنند.

فقط یک‌چهارم پاسخ‌دهندگان به نظرسنجی آی‌ایی‌تی (IET) گفتند که عکس‌های اضافی را که می‌گیرند پاک می‌کنند، و این بدان معناست که  از ۹۰۰ عکسی که در سال گرفته می‌شود، فقط عکس‌های ناخواسته‌ای که در ذخیره می‌ماندند می‌توانند سالانه باعث پخش ۱۰.۶ کیلوگرم دی‌اکسید کربن شوند.

هر واحد بایت برای فراهم کردن مقدار انرژی لازم برای به کار انداختن سِروِرها و انتقال داده‌ها میان دستگاه تلفن کاربر و مرکز، به نیرویی نیاز دارد تا سیستم را به راه اندازد و سرد بماند.

اینترنت و سیستم‌هایی که از آن پشتیبانی می‌کنند، به اندازه صنعت هواپیمایی گاز گلخانه‌ای تولید می‌کنند، و انتظار می‌رود که این میزان تا سال ۲۰۲۵ دو برابر شود.

موسسه مهندسی و فناوری (IET) نشان می‌دهد که یک ساعت فیلم‌برداری و متعاقب آن ۴۰ ساعت در هفته تماشای ویدیوهای آنلاین توسط بریتانیایی‌ها، ردپای کربنی برابر با تقریبا ۵۵ گرم دی‌اکسید کربن تولید می‌کند.

کریس کارت رایت، رئیس پانل دیجیتال موسسه مهندسی و فناوری، در بیانیه‌ای گفت: «تا کنون بیشتر جنجال‌ها در مورد انتشار کربن بر شرکت‌های بزرگ مانند صنعت هوایی، حمل‌ونقل، و صنایع غذایی، یا راه‌حل‌های پرهزینه و مختل‌کننده مانند صفحه‌های خورشیدی، تولید در مقیاس کوچک، ذخیره انرژی با استفاده از مخزن ذخیره نیرو، و پمپ‌های حرارتی متمرکز بوده است. اما داستان اینجا تمام نمی‌شود.»

او گفت: «ما در زندگی‌مان، که بیشتر از هر زمان دیگری به ارتباطات وابسته است، حالا دیگر مدام به داده‌هایی تکیه می‌کنیم که با هزینه پنهانی کربن همراه است.»

کریس کارت رایت افزود: «تعجبی ندارد که بیشتر ما متوجه نیستیم که استفاده از ذخیره‌سازی اَبری به این معناست که مراکز داده‌های مصرف‌کننده عظیم انرژی مورد نیاز خواهد بود.»

او گفت: «امروزه بیشترین میزان داده‌ها در دنیا در دو سال اخیر تولید شده است؛ روندی که نشانی از کاهش در آن دیده نمی‌شود. به همین دلیل است که همه ما مسئولیم عادت‌هایمان را تغییر دهیم. پاک کردن عکس‌ها و ای‌میل‌های اضافی، محدود کردن استفاده از گزینه "فرستادن به همه"، خاموش کردن پخش خودکار در پادکست‌ها، نت‌فلیکس، یا آمازون پرایم، و حتی یک روز بدون فیلم‌برداری، همه و همه تغییرهای کوچکی‌اند که افراد می‌توانند به راحتی در روش خود بدهند تا شیوه زندگی آنلاین پایدارتری ایجاد شود.»

تأثیری که داده‌ها بر محیط زیست می‌گذارد به طور کاملا مستند در دسترس است، و خیلی از شرکت‌های فناوری به دنبال تغییر هستند. اپل تسهیلاتش را بر پایه انرژی تجدید‌شونده پایه‌گذاری کرده است و گوگل بزرگ‌ترین خریدار انرژی تجدید شونده است.

از طرف دیگر، الگوهای تجاری این شرکت‌های عظیم بر خرید فناوری جدید توسط مشتریان و گرفتن عکس‌ها و فیلم‌های بیشتر تکیه دارد که مشوق همه این‌ها، شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک، توییتر، و تیک‌تاک هستند.

با این حال نباید تأثیر صنایع دیگر بر شرایط آب‌وهوایی را دست‌کم گرفت. بر اساس آمار یک سازمان غیرانتفاعی آلمانی، ۲۰ شرکت بزرگی که فراورده‌های گوشتی و لبنی تولید می‌کنند، مسئول انتشار در مجموع ۹۳۲میلیون تن معادل دی‌اکسید کربن هستند. این میزان بیشتر از برون‌داد‌های خاص صنایع مخصوص آلمان، فرانسه، یا بریتانیاست.

در سال ۲۰۱۸، گزارش‌ها حاکی از آن بود که فقط ۱۰۰ شرکت، شامل اکسون مُبیل، شِل، بی‌پی، و شورون مسئول بیش از ۷۰درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای در ۳۰ سال گذشته بوده‌اند.