ادعای رویارویی با ناو آمریکایی، اعلام زمان مذاکرات هسته‌ای، آتش زدن پرچم آمریکا در مراسم ۱۳ آبان و مبالغه در ظرفیت‌های هسته‌ای.

روش سنتی جمهوری ایران برای ورود به مذاکره با غرب. مجموعه‌ای از جنجال و تنش مدیریت‌شده که در بحبوحه آن خبر بزرگ اعلام می‌شود.

بهروز کمالوندی، سخنگوی سازمان انرژی اتمی در آستانه ازسرگیری مذاکرات با غرب، ذخایر اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی ایران را ۲۵ کیلوگرم و ذخیره اورانیوم ۲۰ درصدی را ۲۱۰ کیلوگرم اعلام کرد. افزایشی بیش از دو برابری برای ذخیره اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی که در گزارش شهریورماه آژانس حجم آن ۱۰ کیلوگرم اعلام شده بود.

سخنگوی سازمان انرژی اتمی گفت: «مجلس از ما ۱۲۰ کیلو اورانیوم ۲۰ درصد خواسته بود در حالی که الان از ۲۱۰ کیلو عبور کردیم. ۲۵ کیلو ۶۰ درصد تولید کردیم که به استثنای کشورهای دارای سلاح هسته‌ای، هیچ کشوری قادر به تولید آن نیست.» هرچند اظهارات کمالوندی در آستانه مذاکرات هسته‌ای بیشتر مبالغه در ظرفیت‌ها و توانمندی‌های هسته‌ای به‌نظر می‌رسد، کارشناسان بارها هشدار داده‌اند که غنی‌سازی ۶۰ درصدی با اهداف مورد ادعای ایران در بهره‌برداری از انرژی صلح آمیز هسته‌ای همخوانی ندارد.

قبل از اظهارات کمالوندی، سپاه مدعی درگیری با نیروی دریایی آمریکا در آب‌های منطقه شده بود. ادعای که واشینگتن آن را تکذیب کرد.

تهران می‌کوشد بازگشت به مذاکرات وین بدون آنکه تحریمی برچیده یا تضمینی ارایه شده باشد را با افزایش دوز آمریکاستیزی و غنی‌سازی پوشش دهد.

نشست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در پیش است و وعده توافق با غرب لازمه جلوگیری از اجماعی که می‌تواند به تصویب قطعنامه علیه ایران منجر شود.

تهران تاریخ بازگشت به مذاکرات را هشتم آذرماه‌، پس از نشست شورای حکام  اعلام کرده است. هرچند فرانسه ادعا کرده که هنوز می‌تواند با همکاری شرکای‌اش از این نشست برای اقدام علیه ایران استفاده کند، به نظر نمی‌رسد که حتی خود فرانسه هم این تهدید را باور کرده باشد.

تیم جدید مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران تا کنون یک بار توانسته خطر تصویب قطعنامه را رفع کند و به احتمال زیاد با توجه به زمان‌بندی مذاکرات، بار دیگر موفق خواهد شد.

اما این موفقیت‌ها فراتر از دفع تهدید‌های فوری و عبور از پیچ‌های حساس نخواهد بود. سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از هرگونه استراتژی که به مهارت‌های تعامل با غرب به ویژه آمریکا مربوط باشد، تهی است. این ضعف در موضع‌گیری‌هایی مقامات وزارت خارجه، از حسین امیرعبداللهیان تا علی باقری کنی، معاون او نمایان است. به ویژه در جایی که امیرعبداللهیان می‌گوید مذاکره بیشتر نیازی نیست و علی باقری کنی از جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا می‌خواهد با یک چرخش قلم و لغو تحریم‌ها؛ خودی نشان دهد.

در طرف مقابل، آمریکا و متحدان اروپایی‌اش هم به ضعف شناخت هویت جمهوری اسلامی ایران دچارند. دولت بایدن امیدوار است با مقامات عالی جمهوری اسلامی به توافقی نیم‌بند برسد تا دست‌کم در دوره ریاست‌جمهوری او گریز هسته‌ای اتفاق نیفتد. اروپا نیز همچنان روی معامله با تهران حساب می‌کند و امیدوار است مقامات دولت بایدن مانند زمانی که در دولت اوباما مشغول کار بودند، کار توافق با ایران را تمام کنند.

مذاکرات وین درحالی از سرگرفته می‌شود که امید به اینکه منافعی برای مردم ایران داشته باشد، کمتر از هر زمان دیگری است.