روز جمعه، هزاران تظاهرکننده جوان در خیابانهای گلاسگو راهپیمایی کردند و از سران کشورهای جهان که در نشست آبوهوایی سازمان ملل شرکت کردهاند خواستند برای جلوگیری از تغییرات آبوهوایی فورا اقدام کنند.
در یک هفته اخیر، نشست گلاسگو سخنرانیها و تعهدهای سران درباره کنار گذاشتن مصرف زغالسنگ، کاهش انتشار گاز متان و مقابله با جنگلزدایی را شاهد بود اما کنشگران و گروههای فعال از این وعدهها ناراضیاند؛ وعدههایی که بسیاری از آنها ضمانت اجرایی ندارند، بزرگترین کشورهای آلاینده محیط زیست را شامل نمیشوند یا زمان اجرای آنها دهها سال بعد است.
به گزارش رویترز، ونسا ناکاته که در تظاهرات جمعه شرکت داشت، درباره وضعیت زیست محیطی کشورش اوگاندا گفت: «ما وسط فاجعهای هستیم که هر روز دارد اتفاق میافتد. نمیتوانیم درباره نابرابری آبوهوایی سکوت کنیم.»
برخی راهپیمایان و کنشگران که برای جمعیت صحبت کردند، تغییرات ریشهای در وضع موجود را خواستار شدند.
یکی از سخنرانان گفت: «این پیامی از زنان بومی آمازون است. بگذارید نفت در دل زمین بماند. دست از حفاری بکشید. برای همه ما بهتر است؛ برای ما بومیان و برای همه دنیا.»
گرتا تونبرگ، فعال محیط زیست سوئدی، هم گفت که به نظر میرسد سران کشورهای پیشرفته میکوشند جلو تغییر اساسی را بگیرند. او گفت: «آنان فعالانه در تلاشاند تا گریزگاهها و چارچوبهایی به وجود آورند که به سود خودشان باشد و مثل قبل، از این نابودی سود ببرند. ما به کاهش فوری و سالانه گازهای گلخانهای به میزانی بیسابقه نیاز داریم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در داخل محل برگزاری نشست کاپ۲۶ نیز این فعالان مدنی بودند که به جای سران سیاسی حرف میزدند.
الگور، معاون سابق رئیسجمهوری آمریکا که در سال ۲۰۰۷ به دلیل فعالیت آگاهیبخش درباره تغیرات آبوهوایی مشترکا جایزه صلح نوبل را برنده شد، گفت: «ما نباید اینجا اعلام پیروزی کنیم. میدانیم که پیشرفتی به دست آمده است اما هنوز از هدفهایی که باید به آنها برسیم، فاصله زیادی داریم.»
الوک شارما، رئیس نشست کاپ۲۶، هشدار داد که زمان زیادی نمانده و هنوز مسائل زیادی باقی مانده است.
اینها در حالی است که بودجه عظیم پیشنهادی جو بایدن برای مبارزه با تغییرات آبوهوایی در کنگره آمریکا با مخالفت جمهوریخواهان روبهرو شده است.
پلاکاردها و شعارهای تظاهراتکنندگان گلاسگو نشان از آن داشت که کاسه صبر جوانان دارد لبریز میشود. کودکی یک تابلو در دست داشت که روی آن نوشته شده بود: «هوای زمین دارد عوض میشود. چرا ما عوض نمیشویم؟»