یک عضو تیم تحقیق گروه دادستانی دادگاه مردمی و بین‌المللی رسیدگی به جنایات آبان ۹۸، در این زمینه که شاهدها چهره خود را در تصاویر می‌پوشاندند، گفت: «این افراد پیش از حضور در دادگاه احراز هویت شده‌اند و قبلا مستندات آن‌ها به رویت قضات رسیده است.»
پیش‌تر این سوال مطرح شده بود که چرا برخی از شاهدان با چهره پوشیده در دادگاه حضور می‌یابند و چطور این افراد مورد اعتماد قضات قرار می‌گیرند. به همین دلیل، این سوال را از یک عضو تیم تحقیق گروه دادستانی دادگاه آبان تریبونال پرسیدم.
شیما مهرانی در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی، با بیان این که «حتی نحوه پوشاندن چهره شاهدان در دادگاه نیز از سوی تیم دادستانی مشخص شده است تا امنیت آن‌ها تامین شود»، افزود که کلیه مدارک و مستندات جنایات آبان ۹۸ در اختیار قضات است و آنان آن اسناد را مطالعه و بررسی می‌کنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او در ادامه ضمن تشکر از اعتماد خانواده‌های بازماندگان قربانیان جنایت آبان، گفت که طی چند روز برگزاری دادگاه، بسیاری از شاهدان از داخل ایران تماس گرفتند و خواهان حضور در دادگاه شدند. اما با توجه به محدودیت وقت، امکان افزودن روزهای بیشتر به دادگاه فراهم نبود. با این حال، کلیه اسناد جدیدی که طی این روزها به دست دادگاه رسیده است، پس از راستی‌آزمایی در اختیار قضات قرار خواهد گرفت. به همین دلیل، ممکن است صدور رای با کمی تاخیر مواجه شود.
الهام صائودی، از بنیان‌گذاران سازمان عدالت برای لیبی، نورشبانی کاجاسونگانا، سازمان‌دهنده دادگاه مردمی اندونزی، کارلا فرستمن، از اعضای کنوانسیون علیه شکنجه، زک یاکوب، قاضی سابق دادگاه قانون اساسی آفریقای جنوبی، و کالین روهان، کارشناس قضایی جنایت علیه بشریت، هیئت قضات این دادگاه را تشکیل می‌دهند. همه این افراد در حوزه روابط بین‌الملل و حقوق بشر فعالیت و تخصص دارند. قرار است حکم دادگاه بین‌المللی مردمی آبان، اوایل سال آینده میلادی صادر شود.
اعتراض‌های مردمی سال ۱۳۹۸ در ایران در روز ۲۴ آبان و در پی سه برابر شدن ناگهانی قیمت بنزین آغاز شد، اما نیروهای امنیتی به دستور مقام‌های جمهوری اسلامی ایران، با برخوردهای خشونت‌آمیز و شلیک مستقیم گلوله، مردم را سرکوب کردند، به گونه‌ای که در طول پنج روز، نزدیک به ۱۵۰۰ نفر که برخی از آنان کودک بودند، با شلیک ماموران حکومتی کشته شدند. گزارش‌های حقوق بشری حاکی از آن است که هزاران نفر نیز مجروح و دستگیر شده‌اند.
در اردیبهشت ۱۳۹۹، در حالی که شش ماه از اعتراض‌های آبان گذشته بود، سازمان عفو بین‌الملل جزئیات مرگ ۳۰۴ نفر از قربانیان را که در فاصله روزهای ۲۴ تا ۲۸ آبان کشته شده بودند، منتشر کرد.
روز ۲۵ آبان ۱۳۹۸، در حالی که اعتراض‌ها به بیش از ۲۹ استان ایران گسترش یافته بود، جمهوری اسلامی ایران با هدف سرکوب مردم و قطع دسترسی آنان به جامعه جهانی و رسانه‌های خارجی، اینترنت را قطع کرد.
