اگر به‌عنوان یک مادر نخواهید یا نتوانید نوزاد را با شیر خودتان تغذیه کنید همیشه تنها انتخاب شیر خشک نیست. امکان خرید شیر مادر ممکن است تا چند دهه یا حتی چند سال دیگر به گزینه در دسترس و معمولی تبدیل شود اگر بتوانیم برای نگرانی‌های اخلاقی این تجارت رو به رشد راه حلی پیدا کنیم.

پیام «شیر مادر بهترین است» طی چند دهه اخیر تقاضا برای شیر مادر را افزایش داده و والدین و مراقبان نوزادان و کسانی را که به هر دلیلی امکان تغذیه نوزاد با شیر مادر بیولوژیکی را ندارند به خرید شیر مادر سوق داده است.

حتی افراد بیمار و ناخوش، بدن‌سازان و «پاک‌خواران» نیز به صف متقاضیان سیر مادر که زمانی محدود به بانک‌های شیر و اشتراک‌گذاری پایاپای بود، پیوسته‌اند.

مادران شیرده بارها به این مورد برخورد کرده‌اند که شیر خودشان برای نوزادشان مناسب، کافی یا سودمند نیست. مادرانی که دارو استفاده می‌کنند نمی‌توانند نوزادشان را با شیر خودشان تغذیه کنند و نوزادانی هم هستند که در کنار مادر بیولوژیکی خودشان نیستند.

اغلب بیمارستان‌های مربوط به نوزادان و زایشگاه‌ها مادران را به اهدای شیر برای نوزادان نیازمند تشویق می‌کنند.

محصولات شیر مادر اغلب به‌عنوان تغذیه‌ای ایمن‌تر، وگان، بهتر برای سیستم ایمنی بدن و رشد نوزاد به بازار عرضه می‌شوند. گاهی در مورد محصولات جایگزینی، آن‌ها در بازاریابی به‌عنوان محصولاتی اخلاقی‌تر از شیر خشک به بازار عرضه می‌شوند.

سارا استیل  دانشیار ارشد تحقیقات، بهداشت عمومی در کمبریج که با مرکز تحقیقات کاربردی کمبریج در زمینه قاچاق انسان همکاری دارد با بررسی شرکت هایی که در تجارت در تجارت شیر مادر دست دارند درباره مشکلات اخلاقی این تجارت تحقیق کرده است.

در انگلستان یک شرکت فرآوری شیر مادر، به گفته خودش، شش بطری ۵۰ میلی‌لیتری را به قیمت ۴۵ پوند یا ۶۲ دلار تولید کرده و به فروش می‌رساند. فروش شیر مادر اکنون یک تجارت سودآور است.

تحقیقات نشان می‌دهد فروش غیررسمی شیر برای مصرف‌کننده، چه نوزاد و چه بزرگ‌سال، خطراتی دارد، چرا که شیر می‌تواند ویروس‌ها و باکتری‌ها را منتقل کند و می‌تواند آلوده شود. شرکت‌های رسمی‌ با استفاده از نگرانی‌های مصرف‌کنندگان درباره سلامتی و ایمنی برای بازاریابی، خود را به‌عنوان جایگزین بهتری برای بازار غیررسمی معرفی می‌کنند، زیرا آن‌ها شیر را آزمایش و پردازش می‌کنند تا خطر ابتلا به بیماری‌های ناشی از لبنیات برای مصرف‌کننده را کاهش دهند.

بزرگ‌تر شدن این بازار و رشد صنعت شیر مادر نگرانی‌های اخلاقی نیز به وجود می‌آورد. در سیستم سابق بانک‌های شیر، شیر مادر را در اختیار نوزاد و یا بزرگ‌سالی که بیشتر از همه به آن نیاز داشت می‌گذاشت اما در شرکت‌های انتفاعی وضع به این‌گونه نیست.

زنانی که شیر را فراهم می‌کنند «اهداکننده» نامیده می‌شوند؛ به این معنا که این مادران دستمزد دریافت نکرده و یا مبلغی را با توجه به میزان شیر اهدایی نمی‌گیرند. بر خلاف ادعای این شرکت‌ها که بخش اعظم شیر اهدایی از زنان طبقه متوسط است، تحقیقات نشان می‌دهد که بیشتر این زنان فقیر هستند که شیر خود را اهدا کرده و در قبال آن پول دریافت می‌کنند.

درحالی‌که سیستم اهدای شیر برای پیشگیری از تجاری‌سازی بدن زنان طراحی‌شده است، نگرانی‌های به‌جایی وجود دارد که اکنون درگیر کالا‌انگاری شیر تولید شده توسط زنان هستیم.

شیردوشی برای سود

برخی از زنانی برای برآوردن خواسته‌های شرکت بیش از آنچه که معمولاً انجام می‌دادند شیردوشی می‌کنند و یا شیر را از فرزندان خود دریغ می‌کنند تا بفروشند. در واقع چنین نگرانی‌هایی در مورد شیوه‌های پرداخت و قرارداد با شرکت‌های آمریکایی، کامبوج را به ممنوعیت کامل فروش شیر مادر به ایالات‌متحده در سال ۲۰۱۷ سوق داد.

این صنعت باید به تغذیه با شیر مادر و شیوه‌های مرسوم دیرینه در مورد تغذیه نوزاد در فرهنگ‌های مختلف احترام بگذارد، اما باید به این واقعیت توجه شود که شرکت‌های چندملیتی در حال حرکت به سمت این فضا هستند. سیاست‌گذاران باید در نظر بگیرند که این برای زنان و نوزادانشان چه معنایی دارد و آن‌ها را در مرکز این موضوع قرار دهند.

اهدای خون، سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌ها در اکثر کشورها تحت قوانین سفت و سختی هستند تا از استثمار افراد جلوگیری شود. به نظر می‌رسد که باید هر چه سریع‌تر یک توافقنامه بین‌المللی نیز در مورد شیر مادر را در نظر گرفته شود و به راهنمایی دولت‌ها در تهیه پیش‌نویس مقررات مربوطه کمک کند.