حفظ خونسردی در برابر ظهور ناگهانی 22 باسن عریان که با فشار به شیشه های لژ بالای تالار مجلس عوام بریتانیا چسبیده بود، نشان می داد که چه راه درازی پیموده ایم تا به این وضعیت برسیم.
شاید بتوان گفت نخستین واکنش به این صحنه "در حال حرکت آهسته" که از مجلس اعیان، نشان داده شد تقریبا استهزا گونه بود.
در پاسخ به این واقعیت که در این جا، در قلب پارلمان، در این لحظات ویژه از تاریخ کشور، 11 مرد و زن برهنه که هر کدام از آن ها باسن خود که زیر پوش آن ناپدید بوده و شعارهای اعتراض آمیز ناخوانای بر روی آن نوشته شده بود را به شیشه لژ بالا چسبانده و منظره ای از جسم مسطح و لِه شده انسانی را به نمایش گذاشتند، اِد میلیبند تنها یک حرکت ابرو از خود نشان داد.
همین سکوت و خاموشی عجیب بود که این اعتراض را موفق ساخت. هیچ سر و صدای از عقب شیشه ها شنیده نمی شد. وضعیت، آن چنان آرام بود که شباهت زیادی به صحنه های پایانی فیلم ها داشت، که فرد قهرمان در یک حرکت آهسته و هماهنگ با صدای لطیفی که از تارهای نرم ابزار موسیقی به گوش می رسد، شکیبانه جان به جان آفرین می سپارد.
آرامش این صحنه به حدی عمیق بود که گویی سراسر این حادثه در زیر آب اتفاق می افتاد. گوشت صورتی رنگ آن ها ناگهان، مانند خانواده از لاک پشت های غول پیکر که در مقابل چشم غواصان، در کمال آرامی و سو سو زنان به سوی نور خورشید حرکت می کنند، نمایان می شد.
در جریان آغاز این اعتراض، یکی از اعضای پارلمان از حزب کارگر به نام پیتر کایل سرگرم صحبت در مورد مسایل مربوط به اتحادیه گمرکی بود. شاید هم در مورد یک بازار واحد و یا در باب یک پشتوانه صحبت می کرد. دیگر چه کسی به این موضوع اهمیت می دهد. حداقل دو سال است که در این مجلس، هیچ مسئله ای سودمندی به تصویب نرسیده است. هیچ چیزی ناگفته نمانده است، هیچ زاویه خارج از ارزیابی قرار نگرفته است. هیچ موضوع مورد بحثی نمانده است مگر این که غبار دلسردی و افسرده دلی "بریگزیت" آن را فرا نگرفته باشد.
سر انجام، مجلس آرامش خود را باز یافت. اعضای شورا تلاش کردند تا روند کاری به شیوه طبیعی باز گردد.
مایک گاپس، به منظور یاد آوری به همه پرسی مشورتی سال 2016، صحبت را قطع کرده و گفت: " به نظر من اگر نتیجه ای همه پرسی چنین نمی شد باز هم این مسئله یکی از تقریبا 9 مورد برجسته در مورد "بریگزیت" بود که بایستی سه سال دیگر به صورت پیوسته در مجلس تکرار می شد.
افراد حاضر در این "انجمن نمایش باسن"، عملا هنر نمایی کردند. این همان انسانی بود که چهره نرم و خوشایند خود را به کسانی که عامل آزردگی و رنجش او بودند، نشان نداد و به آن ها پشت کرد. او به معنای کلمه خواست تا متوجه او شوند و التماس کرد تا او را نجات دهند.
این اعتراض هیچ ارتباطی با "بریگزیت" نداشت. اعتراض کنندگان از دودمان "شورشیان منقرض شده" بودند، گروهی که به هدف حمایت از محیط زیست و تغییرات آب و هوا، دست به اعتراض زده بودند.
جهان در حال سوختن است و صاحبان قدرت آن گونه سرگرم جدال های کوچک خود هستند که فرصت برای انجام کاری در این عرصه ندارند. در این جا نیز همان گونه این افراد مشغول منازعات و درگیری های کوچک بودند که مجالی برای هیچ اقدامی نداشتند.
حتی پلیس نیز به سختی خود را زحمت می داد تا جذابیت این لحظه ای آرام را برهم زند. حرکت معترضان آن قدر آرام و آهسته بود که تا ناپدید شدن آخرین باسن، هشت دقیقه طبق ساعت دیواری مجلس طول کشید. یک پلیس با اسپری کوچکی که در دست داشت دیده می شد که به سمت یکی از معترضان در حرکت است.
در اعلامیه بعدی معلوم شد که این یازده نفر با چسب های خاصی (سوپر گلو) آمده بودند و به گونه محکم خود را به شیشه چسبانده بودند. چسبی که مورد استفاده قرار گرفته بود آن چنان چسبناک و متماسک بود که رهانیدن معترضان از شیشه نیازمند یک ماده ای ویژه بود که مقامات به طرز معجزه آسای موفق به یافتن آن شدند.
به گفته ژان ژاک روسو، فیلسوف فرانسوی: گاهی اوقات، در جوامع آزاد و مؤسسات آزاد منش، بایستی مردم را مجبور به آزادی کرد. هر چند ناپیدا است که آیا نویسنده نیز همین منظور را در ذهن داشته است یا خیر؟
چند ساعت پس از آن که معترضان به طرز مؤدبانه و با همان وضعیت برهنه از ساختمان مجلس بیرون رانده شدند، یکی از نمایندگان مجلس به نام اد وایزه با یک نمایش و حرکت وحشتناک، اعطای مشروعیت واگذاری تصمیم "بریگزیت" به مردم را در همه پرسی سال 2016 به شدت مورد انتقاد قرار می داد. در این حال، افراد پلیس بار دیگر وارد تالار مجلس شدند.
طوری که شنیدم، افراد پلیس در تلاش جمع آوری شواهدی از این اعتراض همچون ثبت اندازه برجستگی های باسن و ضبط اشکال باسن های که به شیشه چسبیده بود، بودند. در این حال آقای ویزی همه ای سنگینی وزن و گرانش خود را روی این لحظات بحرانی قرار داده بود. اما افراد خسته و افسرده پلیس با خونسردی تمام و بی آن که توجهی به هیاهوی شورا داشته باشند، سعی می کردند از آثار بجا مانده باسن ها روی شیشه های تالار، عکس برداری کنند پیش از این که نماد آن ها به زدایش گراید.
درست در ساعت ده و سی دقیقه صبح، _ اگر تاریخ اهمیتی به ثبت آن بدهد _ مجلس عوام بار دیگر رأی به رد تمام رونوشت های قبلی که در مورد "بریگزیت" شده بود، داد. نه به اتحادیه گمرکی، نه به "بازار مشترک 2.0" (هر چه که باشد)، نه به یک همه پرسی دوم، نه برای لغو ماده 50، نه گذشته، نه حاضر و نه به آینده.
هنگامی که نتایج به خوانش گرفته شد، آقای نیک بولس، نماینده "بازار مشترک 2.0" از جایش بلند شد و با صدای لرزان، انصراف خود را از عضویت حزب خود اعلام کرد.
یک نمایش عالی، و لی بسیار دیر. البته می شد تا همه چیزی های که ارزش گفتن را داشت، ساعت ها پیش و در سکوت کامل، زمانی که یازده تن از شهروندان عادی، باسن های خود را به همه ی حاضران پشیمان در مجلس، نمایش دادند، گفته شود.
اندیپندنت
تاریخ نشر: دوشنبه اول آوریل 2019
نویسنده: تام پیک
برگردان متن انگلیسی به فارسی: شفیق انصاری
