یک مطالعه جدید نشان داده است که یاخته‌‌‌های سرطانی با تشکیل «شاخک‌های کوچک» و مکیدن سلول‌های ایمنی قدرت می‌گیرند. نتایج این تحقیق می‌تواند به توسعه اهداف دارویی برای این بیماری بدخیم منجر شود.

این تحقیق که در مجله «نانوتکنولوژی نیچر» (Nature Nanotechnology) منتشر شده، دریافته است یاخته‌‌‌های سرطانی با گسترش شاخک‌های بسیار ریز که به داخل یاخته‌‌‌های ایمنی می‌رسد، میتوکندری مهاجمان بالقوه خود در دستگاه ایمنی را از کار می‌اندازند.

شیلادیتیا سنگوپتا، یکی از نویسندگان این تحقیق و از مدیران مرکز مهندسی روش‌های درمانی بریگام در ایالات متحده در بیانیه‌ای گفت: «سرطان زمانی باعث مرگ می‌شود که دستگاه ایمنی سرکوب شود و سلول‌های سرطانی بتوانند متاستاز کنند. به نظر می‌رسد نانولوله‌ها می‌توانند در این دو کار به آن‌ها کمک کنند.»

دانشمندان در این تحقیق، سلول‌های سرطان پستان و یاخته‌‌‌های ایمنی همچون سلول‌های تی را با هم کشت کردند و با استفاده از روش‌های میکروسکوپی فوق‌پیشرفته دریافتند که این دو سلول از لحاظ فیزیکی از طریق شاخک‌های کوچک به عرض اکثرا بین ۱۰۰ تا هزار نانومتر، چندین هزار بار کمتر از عرض تار موی انسان، به هم متصل شده‌اند.

این محققان سپس میتوکندری یاخته‌‌‌های تی را که انرژی سلول‌ها را تامین می‌کند، با رنگ درخشانی رنگ‌آمیزی کردند. آن‌ها توانستند میتوکندری‌ به رنگ سبز روشن‌ را ببینند که از طریق نانولوله‌ها از یاخته‌‌‌های ایمنی بیرون کشیده شده است و به یاخته‌‌‌های سرطانی وارد می‌شود.

دیگر نویسنده اصلی این تحقیق، هائه لین جانگ از مرکز مهندسی روش‌های درمانی بریگام، گفت: «با حفظ دقیق شرایط کشت سلولی و مشاهده ساختارهای درون سلولی، این نانولوله‌های ظریف را دیدیم که منبع انرژی یاخته‌‌‌های ایمنی (میتوکوندری‌ها) را می‌دزدیدند.»

دکتر سنگوپتا، که یکی از بنیان‌گذاران و صاحب سهام شرکت‌های توسعه دارویی «وایوم تراپیوتیکس»  (Vyome Therapeutics)، «آکامارا تراپیوتیکس» (Akamara Therapeutics) و «اینویکتوس آنکولوژی» (Invictus Oncology) نیز هست و از شرکت‌های «فمی‌ژن» (Famygen) و «آدوامدیکا» (Advamedica) حق الزحمه می‌گیرد، افزود: «یاخته‌‌‌های سرطانی با این سازوکار کاملا جدید از دستگاه ایمنی فرار می‌کنند و همین هدف جدیدی است که ما باید به دنبالش برویم.»

خیلی جالب است. نانولوله‌ها ساختارهایی‌اند که یاخته‌‌‌ها را به هم متصل و امکان انتقال میتوکندری بین آن‌ها را فراهم می‌کنند. به نظر می‌رسد یاخته‌‌‌های سرطانی می‌توانند با «دزدیدن» میتوکندری یاخته‌‌‌های تی با استفاده از این نانولوله‌ها فعالیت سلول‌های ایمنی را کاهش دهند.

کارلوس گارزون کورال (@coral_garzon)  ۲۱ نوامبر ۲۰۲۱

محققان سپس مهارکننده‌ای از جنس نانولوله به موش‌هایی که از آن‌ها برای مطالعه سرطان ریه و پستان استفاده می‌شد، تزریق کردند.

آنان کاهش قابل توجه رشد غده را شاهد بودند و افزودند که این مهارکننده می‌تواند از ربوده شدن میتوکندری توسط یاخته‌‌‌های سرطانی جلوگیری کند.

آن‌ها نوشتند: «جلوگیری از تشکیل نانولوله‌ها انتقال میتوکندری‌ها را به میزان چشمگیری کاهش داد و از تخریب یاخته‌‌‌های ایمنی جلوگیری کرد.»

دانشمندان تحقیقات بیشتر در نمونه‌های حیوانی را خواستارند تا بتوانند مزایای درمانی بالقوه ممانعت از تشکیل این نانولوله‌ها را آزمایش کنند.

دکتر ساها افزود: «بر اساس مشاهدات ما، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد امکان ترکیب مهارکننده‌هایی از جنس نانولوله با روش‌های ایمنی‌درمانی سرطان وجود دارد و با آزمایش، می‌توان این ترکیب بررسی کرد که آیا می‌تواند نتایج را برای بیماران بهبود بخشد یا نه.»