پیمان فیروزنیا، مدیر امور زراعت سازمان جهاد کشاورزی، با بیان اینکه نمی‌توان خشکسالی‌ اصفهان را به کشت برنج نسبت داد، گفت: «میزان مصرف آب در کشت برنج، نسبت به محصولات مشابه حدود ۱۰ درصد بیشتر است و اگر در هر هکتاری که برنج کشت می‌شود دو هزار مترمکعب آب مصرف شود، درمجموع، ۴۰ هزار مترمکعب آب مصرف شده است که این عدد چندان قابل‌توجه نیست.»

پیش‌تر حسن ساسانی، مدیرعامل آب منطقه‌ای اصفهان، گفته بود که با وجود کاهش ذخیره آب زاینده‌رود به ۱۵ درصد، همچنان شاهدیم در اطراف اصفهان برنج کشت می‌شود. به گفته او، اصفهان با کمتر از ۲۴۰ میلی‌متر بارندگی، قابلیت کشت این محصول را ندارد.

مدیرعامل آب منطقه‌ای اصفهان و دیگر مقام‌های استانی، در حالی‌ خشکسالی اصفهان را به تداوم کشت برنج در این استان نسبت داده‌اند که به گفته مدیر امور زراعت سازمان جهاد کشاورزی، سطح زیر کشت برنج استان اصفهان در سال ۱۴۰۰ به ۲۳۰۰ هکتار رسیده است، در صورتی‌ که ۱۰ سال پیش سطح زیر کشت برنج در این استان حدود ۲۰ هزارهکتار بود. به گفته او، برخی کشاورزان در سال‌های اخیر به کشت محصولات دیگر روی آورده‌اند.

فیروزنیا در ادامه گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا افزود: «پست بودن این اراضی نسبت به رودخانه باعث شده است که این اراضی آب‌گیر شوند؛ از این‌رو، غیر از برنج نمی‌توان محصول دیگری در آن‌ها کاشت. واقعیت این است که آب‌بری برنج نسبت به محصولات مشابه چندان قابل‌توجه نیست.»

به گفته این مقام مسئول، در لنجان اصفهان بیشترین حجم برنج کاشته می‌شود؛ اراضی در این منطقه کوچک‌اند، ازاین‌رو کشت برنج در این منطقه تجاری نیست و بیشتر برای امرارمعاش کشاورز است. او در ادامه گفت: «به‌نوعی کشاورزی معیشتی در این بخش صورت می‌گیرد. باید بگویم میزان تولید برنج هر کشاورز در این منطقه از ۲۰ کیسه فراتر نمی‌رود.»

بر اساس اعلام فیروزنیا، سطح زیر کشت استان اصفهان در ۱۰ سال گذشته حدود ۳۵۰ هزار هکتار بود اما در سال جاری به ۲۰۰ هزار هکتار رسیده است.

گفته‌های این مقام مسئول حاکی از آن است که در ۱۰ سال گذشته حدود ۱۵۰ هزار از اراضی زیر کشت استان اصفهان از بین رفته‌اند. از بین رفتن زمین‌های زراعی بسیاری از کشاورزان استان اصفهان را در سال‌های اخیر به تنگناهای اقتصادی دچار کرد و برخی از آنان نیز اقدام به مهاجرت به دیگر شهرها کردند.

عباسعلی جمشیدی، رئیس‌ اداره مدیریت بحران و کاهش مخاطرات سازمان جهاد کشاورزی در شهریورماه به خبرگزاری ایرنا گفته بود که خشکسالی امسال (۱۴۰۰) حدود ۳۰۰۰ میلیارد تومان به بخش کشاورزی این استان خسارت وارد کرده است. به گفته او، در ۱۰ ماه منتهی به شهریور ۱۴۰۰ بسیاری از زمین‌های حاصلخیز به دلیل نبود آب رها شدند و هیچ کشتی در آن‌ها انجام نشد.

با این‌ حال، پیش‌تر اصغر محسن‌زاده کرمانی، معاون برنامه‌ریزی و امور اقتصادی جهاد کشاورزی استان اصفهان، مدعی شده بود که بخش کشاورزی در استان در سال‌های اخیر بین ۷۰ تا ۷۵ درصد منابع آب‌های سطحی و زیرزمینی را مصرف کرده است. کارشناسان محیط‌زیست و آب، همواره تاکید کرده‌اند که علاوه بر کم‌بارشی، مدیریت ناکارآمد منابع آبی نیز در بحران کمبود آب نقش مهمی‌ دارد. اما همچون رویه‌های پیشین جمهوری اسلامی ایران، خسارت ناشی از مدیریت‌های غیراصولی را مردم پرداخت می‌کنند.

در حالی‌ که کشاورزان اصفهانی پرداخت حق‌آبه خود را مطالبه کرده‌اند، سید رضا مرتضوی، استاندار اصفهان، اعلام کرده است که اولویت با آب شرب است و در صورت وجود مازاد، می‌توان آن را برای مصارف کشاورزی رها کرد. او همچنین خبر داد که میزان ذخیره آب در سد زاینده‌رود فقط برای ۱۰۰ روز کافی است. این در حالی است که برای کشاورزان اصفهانی، حق‌آبه زمین‌های زراعی نیز به‌اندازه آب شرب اولویت دارد.

انبوه شهروندان اصفهانی نیز در روزهای اخیر به کشاورزان معترض پیوستند و همراه آنان در بستر خشک زاینده‌رود دست به اعتراض زدند. سرانجام پس از روزها تحصن، شامگاه چهارشنبه ۳ آذر، گروهی از نیروهای امنیتی به آنان حمله کردند و پس از به آتش کشیدن چادرهایشان، گروهی از کشاورزان معترض را دستگیر کردند.

پس از این اتفاق، مقام‌های استانداری اصفهان مدعی شدند که آتش زدن چادرها کار «اراذل‌ و اوباش» بوده است، اما ماموران امنیتی صبح جمعه، ۵ آذر، نیز به تجمع‌کنندگان در بستر خشک زاینده‌رود حمله کردند و پاسخ مطالبه‌های کشاورزان را با شلیک گلوله و گاز اشک‌آور دادند.