با خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (برگزیت) و بحران سیاسی کنونی که در عنوان‌های خبری دیده می‌شود، توجه بسیار اندکی به آمار تازه‌ای شده که نشان میدهد پس از پنج سال کاهش، آمار خودکشی رو به فزونی گذاشته است.
آماری که دفتر ملی آمار بریتانیا هفته گذشته منتشر کرد، تصویری نگران‌کننده به دست میدهد. هر جانی که از دست برود، مصیبتی است با پیامدهای ویرانگر.
یکی از تکان‌دهنده ترین ارقام، افزایش میزان خودکشی در میان زنان و دختران جوان است که در شش سال گذشته ۸۳ درصد بالا رفته است. این میزان اکنون در بالاترین حد از آمار تاکنون ثبت شده است.
امروز، در روز جهانی پیش‌گیری از خودکشی، باید توجهی لازم و فوری به این مسئله کرد. خودکشی گریزناپذیر نیست، و بی‌نهایت ضروری است که سیاستمداران و خدمات اجتماعی به تاثیر جنسیت و تجربه‌های دختران و زنان و جوان در این روند توجه کنند.
سال گذشته در بریتانیا ۱۸۸ زن و دختر زیر ۲۵ سال جان خودشان را گرفتند. به طور متوسط یعنی هر هفته بیشتر از سه نفر. شمار کلی خودکشی‌ها از ۲۹مورد در سال پیش و ۸۲ مورد در سال ۲۰۱۲، به میزان کنونی رسیده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
هنوز مردان سه برابر بیشتر از زنان احتمال دارد از خودکشی بمیرند –رقم نگران‌کننده‌ای که نباید از آن غافل شد.اما در عین حال باید شرایطی فراهم کرد که زنان و دختران جوان فراموش نشوند.
دلایل خودکشی متعدد و پیچیده‌اند، اما تازه‌ترین آمار منتشر شده، تاییدی بر شواهد موجود در باره بحران سلامت روانی در میان زنان و دختران جوان است.
زنان و دختران جوان بیشتر احتمال دارد دچار مشکلات رایج سلامت روانی مثل اضطراب یا افسردگی شوند، و تحقیقات جدید نشان داده است که میزان آسیب زدن به خود در میان آنها رشد چشم‌گیری داشته است. حدود یک پنجم زنان ۱۶ تا ۲۴ساله به خودشان آسیب رسانده‌اند. از هر هفت زن، یکی دچار اختلال استرس پس از ضایعه (پی‌تی‌اس‌دی) است.
چند سال اخیر خوشبختانه توجه بیشتر سیاستمداران، رسانه‌ها و عموم مردم به سلامت روانی جلب شده است. اما اغلب به‌رغم تفاوت‌های روشن جنسیتی و به‌ویژه بحران حادی که دختران با آن روبرو هستند، سیاست‌گذاری و بحث در باره سلامت روانی، تجربه‌ها و چالش‌های پیش روی دختران و زنان جوان را نادیده می‌گیرد.
شواهد فزاینده نشان میدهد که این برخورد، معیوب است. هرگاه که گفتمان عمومی به نیازهای خاص دختران و زنان جوان می‌پردازد، غالباً ساده‌انگارانه است. تصویر شخص از بدن خود و فشارهای مدرسه به‌درستی به‌عنوان توضیحات ممکن برای افول سلامت روانی زنان و دختران جوان ذکر شده‌اند، اما این تمام ماجرا نیست.
نمی‌توانیم سلامت روانی دخترانمان را بهبود دهیم، مگر آن که درک کنیم که جنسیت بخشی از مسئله است، و لازم است برخی علل ریشه‌ای این افول –از قبیل خشونت، بدرفتاری، تبعیض و فقر –در نظر گرفته شود.
بیش از نیمی از زنان دچار مشکل سلامت روانی، تجربه بدرفتاری داشته‌اند و در یک چهارم این زنان، بدرفتاری درکودکیشان آغازشده است. زنان جوان بیش از همه در خطر بدرفتاری خانگی‌اند و بیش از نیمی از نوجوانان دچار نوعی از بدرفتاری در رابطه بوده‌اند. ما باید فرهنگی را که خشونت و بدرفتاری علیه دختران و زنان جوان را عادی‌سازی می‌کند به چالش بگیریم.
وقتی این مشکلات پیش می‌آید، خیلی وقت‌ها زنان و دختران به حال خودشان رها می‌شوند تا به‌تنهایی با مشکلشان برخورد کنند. وقتی هم به آنها کمک می‌شود، همیشه آن کمکی که لازم دارند در دسترس نیست. «برنامه» یا اتحاد زنان و دختران در معرض خطر، پژوهشی منتشر کرده که نشان میدهد خدمات سلامت روانی از تجهیزات کافی برای حمایت از بازماندگان صدمات روانی ندارند، و استفاده از بستن دست و پا، هنوز به شکل وحشتناکی رایج است. در اماکن درمانی، بیشتر احتمال دارد دختران به صورت دمر بسته شوند، تا پسران. استفاده از روش بستن دست و پا می‌تواند دوباره صدمه روانی بزند. افزون بر این، کمیسیون کیفیت مراقبت (سی‌کیوسی) بریتانیا سال گذشته تاکید کرد که بیمارستان‌ها می‌توانند برای زنان جای ناامنی باشند. تنها طی سه ماه ۱۱۲۰ مورد «حادثه ایمنی جنسی» برایزنان رخ داده بود.
زمان بازنگری فرا رسیده است. ما باید با عوامل اجتماعی و فرهنگی را که دختران را تا این حد آسیب‌پذیر می‌کند –از فقر و جنسیت‌گرایی تا خشونت و بدرفتاری –برخورد کنیم و در خدماتی سرمایه‌گذاری کنیم که اهمیت پرهیز از آسیب جانی در دختران و وزنان جان را مد نظر داشته باشند. سیاست‌گذاران نقشی حیاتی در تعیین جهت و بالا بردن توقعات دارند.
سال گذشته، با تشکیل کارگروه سلامت روانی زنان در وزارت بهداشت و تامین اجتماعی بریتانیا، که بر تاثیر جنسیت تاکید داشت، نشانه‌هایی از پیشرفت دیده شد. اینها فقط اولین گام‌ها در ابهام در سیاست‌گذاری جنسیتی‌اند، که پیامدهای مصیبت‌باری دارد.
جمینا الچاوسکی، مدیرعامل «اجندا»ست، سازمانی که هدفش تضمین این است که زنان و دخترانی که با بدرفتاری، فقر، سلامت روانی اندک، اعتیاد و بی‌خانمانی روبرو هستند، از حمایت و حفاظتی که لازم دارند برخوردار شوند.
اگر در این زمینه مشکلی دارید، لطفا به شماره تلفن رایگان ۱۱۶۱۲۳ «ساماریتنز» (بریتانیا و جمهوری ایرلند) زنگ بزنید یا به آدرس ایمیل بفرستید یا به وبسایت ساماریتنز [email protected] مراجعه کنید تا نزدیک ترین شعبه آن را پیدا کنید.
© The Independent
