طبق تحقیق جدیدی که صورت گرفته است، اگر تغییر کوچکی در نحوه مدیریت نیروگاه‌های خورشیدی در بریتانیا صورت گیرد، ممکن است جمعیت لانه‌گذار خرزنبورهای عسل در محوطه این نیروگاه‌ها و اطراف آن‌ها افزایش یابد.

طبق یافته‌های پژوهشگران دانشگاه لنکستر، آن دسته از نیروگاه‌های خورشیدی که شکل مرتعی دارند (و بیشترین مقدار منابع را دارند)، علاوه بر این که منبع مؤثری برای تأمین انرژی تجدیدپذیرند، چهاربرابر بیشتر از نیروگاه‌های چمنی می‌توانند جمعیت خرزنبورها را در خود جای دهند.

همچنین، طبق همین یافته‌ها، افزایش احتمالی تعداد خرزنبورها ممکن است به علت افزایش گرده‌افشانی آن‌ها برای مزارع اطراف نیز مفید باشد.

به گفته این پژوهشگران، کشاورزانی که در زمین‌هایشان یا در نزدیکی آن‌ها نیروگاه خورشیدی دارند، می‌توانند در نزدیکی این مناطقی که پر از گرده‌افشان است، محصولات نیازمند گرده‌افشانی بکارند تا از افزایش جمعیت زنبورها نهایت بهره را ببرند.

دکتر هالی بلیدز، پژوهشگر دانشگاه لنکستر، که نتایج این پژوهش را در روز ۲۳ آذر در همایش بوم‌شناسی بدون مرز ارائه خواهد کرد، می‌گوید که نیروگاه‌های خورشیدی می‌توانند «ابزاری برای حفاظت زیستی» از گونه خرزنبور، و زیستگاه‌های «ارزشمندی» برای این گونه باشند.

وی گفت: «یافته‌های ما اولین شواهد کمّی را در این مورد به دست می‌دهد که نیروگاه‌های خورشیدی می‌توانند ابزاری برای حفاظت زیستی از این گونه و افزایش جمعیت گرده‌افشان‌ها باشند. اگر این نیروگاه‌ها را طوری مدیریت کنیم که منابع مورد نیاز را تأمین کنند، می‌توانند زیستگاه ارزشمندی برای خرزنبورها باشند.»

«در بریتانیا، برخی نیروگاه‌های خورشیدی را به زیستگاه گرده‌افشان‌ها تبدیل کرده‌اند، اما در حال حاضر اطلاعات کمی در مورد اثر مثبت این دخالت‌ها در محیط‌زیست وجود دارد.»

«نتایج یافته‌های ما شواهدی در اختیار صاحبان و مدیران نیروگاه‌های خورشیدی می‌گذارد که نشان می‌دهد تأمین منابعی از گل‌ها برای خرزنبورها و تسهیل لانه‌گذاری آن‌ها می‌تواند کار سودمندی باشد.»

در حال حاضر، در بریتانیا، نیروگاه‌های خورشیدی اغلب در محوطه‌های کشاورزی قرار دارند که به‌دقت مدیریت می‌شوند. همین امر سبب می‌شود که قابلیت نیروگاه‌های خورشیدی به عنوان پناهگاه خرزنبورها افزایش یابد.

طبق گزارش انجمن بوم‌شناسی بریتانیا، مساحت اراضی مورد استفاده برای نیروگاه‌های خورشیدی نیز در بریتانیا رو به افزایش است که قابلیت استفاده از این اراضی برای کاربری‌های مفید دیگر را افزایش می‌دهد.

در حال حاضر ۱۴ هزار هکتار زمین ویژه نیروگاه‌های خورشیدی در بریتانیا وجود دارد. به گفته کارگروه تغییرهای آب‌وهوایی بریتانیا، اگر آن کشور بخواهد هدف خود برای صفر کردن انتشار کربن را محقق کند، باید ۵۴ گیگاوات دیگر به تولید برق خورشیدی بیفزاید، که به معنای تغییر کاربری ۹۰ هزار و ۳۰۰ هکتار زمین به منظور راه‌اندازی نیروگاه‌های خورشیدی است.

با توجه به آن که در حال حاضر برای انجام این تغییر هیچ‌گونه مشوق اقتصادی در بخش برق خورشیدی وجود ندارد، یک مانع موجود بر سر راه اداره نیروگاه‌های خورشیدی به روش‌های سودمند برای گرده‌افشا‌ن‌ها، تنگنای مالی است.

انجمن بوم‌شناسی بریتانیا می‌گوید که امید می‌رود با پرداخت‌هایی که از محل لایحه زراعی پسا-برگزیت برای خدمات زیست‌بومی در نظر گرفته شده است، سازوکاری برای این تغییر فراهم شود. این انجمن نگران است که چگونگی ساختارهای کسب‌وکار هم نیز مانعی در این راه باشد.

خانم بلیدز می‌گوید: «مدیریت نیروگاه‌های خورشیدی اغلب در چارچوب قراردادهایی که معمولاً مدت آن‌ها دو سال است به شرکت‌ها برون‌سپاری می‌شود. این موضوع، در کنار تغییر مکرر مالک، سبب می‌شود که وقتی نیروگاه خورشیدی یا مدیریت آن دست به دست شود، نظام مدیریت نیز دستخوش تغییر شود. وقتی بخواهیم زیستگاه‌هایی در مقیاس زمانی طولانی‌تر پدید آوریم و اداره کنیم، این وضعیت می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.»

خانم بلیدز این تحقیق را در همایش بوم‌شناسی فرامرزی ارائه می‌دهد که در آن ۱۰۰۰ بوم‌شناس گرد هم می‌آیند تا در مورد تازه‌ترین تحولات بوم‌شناسی بحث کنند.

این تحقیق هنوز منتشر نشده است و در حال حاضر تحت ارزیابی همتایان قرار دارد.