در پی تشدید بحران در افغانستان، زنان در شهرهای کابل و مزارشریف، به اعمال محدودیت‌ها بر کار و فعالیتشان که منجر به گسترش فقر در جامعه شده است، اعتراض کردند.
پنجشنبه ۲۵ آذر، شماری از زنان در شهرهای کابل و مزارشریف در پی گسترش قحطی و گرسنگی و نیز منع کار زنان اعتراض کردند. زنان در کابل اعتراضشان را با راهپیمایی و سردادن شعار «نان، کار، آزادی» آغاز کردند و سپس در مقابل دفتر سیاسی سازمان ملل در کابل تجمع کردند.
حرکت خودجوش زنان مبارز افغانستان در ادامه اعتراض‌ها به وضعیت زنان در افغانستان، این‌بار راهپیمایی اعتراضی با موضوع فقر و گرسنگی روزافزون در افغانستان برگزار کرد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
اعتراض‌کنندگان با تمرکز بر گستردگی فقر و گرسنگی در افغانستان، از سازمان‌ها و کشورهای جهان خواستند که از مردم افغانستان حمایت کنند و با اقدام فوری، جلو فاجعه بشری را بگیرند. اعتراض‌کنندگان همچنین طالبان را به بی‌کفایتی و ناتوانی در کنترل وضعیت متهم کردند و گفتند در ساختارهای دولتی، به‌جای ملاها، باید افراد تحصیل‌کرده، باتجربه و غیر‌نظامی گماشته شوند.
رشمین یک از زنان معترض در ویدیویی که برای ایندیپندنت فارسی فرستاده شده است، می‌گوید: «جایگاه ملا و عالم دینی منبر و مسجد است، پس به آنان [طالبان] پیشنهاد می‌کنیم بروند بر منبر و مردم را هدایت کنند؛ بحث اقتصاد، سیاست، کنترل ارز و روابط بین‌المللی کار متخصصان است و بهتر است کار به اهل کار سپرده شود.» خانم رشمین همچنین به جامعه جهانی هشدار می‌دهد که طالبان هرگز زنان افغانستان را نمی‌پذیرند، حتی اگر رهبران طالبان برای به‌دست آوردن مشروعیت بین‌المللی، زنان را در ساختار حکومتشان وارد کنند. به باور او، حتی اگر رهبران طالبان به خواست جهان و زنان تمکین کنند، صدها هزار جنگجوی طالبان در خیابان‌ها زنان را مورد شکنجه و آزار قرار می‌دهند و مانع کار و فعالیت آنان می‌شوند.
هم‌زمان با برگزاری تجمع اعتراضی زنان در کابل، شماری از زنان در مزارشریف نیز اعتراضشان را به خانه‌نشینی زنان اعلام کردند و گفتند، از دست رفتن شغل زنان باعث افزایش فقر و گرسنگی در خانواده‌ها شده است. این معترضان گفتند، حق کار و تحصیل زنان، یک نیاز جدی در هر جامعه است و باید حضور زنان در همه عرصه‌ها به رسمیت شناخته شود.
در همین حال، نعیمه اسدی یکی از زنان معترض در کابل به ایندیپندنت فارسی گفت، راهپیمایی اعتراضی زنان در کابل به خشونت کشیده شد و طالبان با حمله به زنان معترض، گوشی‌های همراه شماری از آنان را گرفت و نیز زنان را با اسلحه مورد ضرب و شتم قرار داد. نعیمه اسدی گفت، زنان در ادامه حرکت اعتراضی‌شان، در مقابل دفتر سازمان ملل متحد در کابل تجمع کردند، اما هیچ‌کسی از اعضای دفتر ملل متحد، برای صحبت با آنان حاضر نشدند. به گفته خانم اسدی، طالبان زنان معترض را در مقابل دفتر سازمان ملل، موردحمله قرار داد.
اعتراضات زنان به بیکاری، فقر و گرسنگی در افغانستان در حالی صورت می‌گیرد که هرروز هشدارهای تکان‌دهنده‌ای از سوی سازمان‌های بین‌المللی در مورد گسترش بحران گرسنگی در افغانستان، به گوش می‌رسد.
هم‌زمان با افزایش نگرانی‌ها از وقوع فاجعه بشری در افغانستان، اعتراضات مردم نیز به نحوه اداره و واکنش طالبان به این بحران افزایش‌یافته است. شماری از کاربران شبکه‌های اجتماعی با حمایت از اعتراضات زنان در کابل و مزارشریف، از طالبان خواسته‌اند به دلیل اینکه با نحوه اداره مملکت آشنایی ندارند، کنار بروند و امور را به افراد متخصص بسپارند. طالبان تاکنون به خواست‌های جامعه جهانی و اعتراضات مردم افغانستان، مبنی بر ایجاد دولت فراگیر و خودداری از انحصار قدرت پاسخی نداده است. اعضای طالبان اصرار دارند که به هیچ‌کسی خارج از گروهشان، در حکومت اجازه کار نمی‌دهند.
تاکید طالبان بر خودداری از ایجاد هر نوع تغییر در ساختار دولت انحصاری این گروه در حالی صورت می‌گیرد که افغانستان در حال تجربه بدترین بحران بشری جهان است. کمیته بین‌المللی نجات (IRC) در گزارش سالانه خود که دیروز چهارشنبه منتشر شد، افغانستان را در صدر فهرست کشورهای نیازمند به کمک اضطراری قرار داده است. این سازمان گفت، در صورت رسیدگی نکردن فوری درسال ۲۰۲۲ این کشور ۹۷ درصد فقر شدید را تجربه خواهد کرد و نیز بیش از ۹۰ درصد از مراکز بهداشت و درمان در این کشور تعطیل خواهند شد.
