دانشمندان می‌گویند زمین با یک حباب عظیم احاطه شده که همه ستارگان جوان نزدیک را به وجود می‌آورد و محققان بالاخره می‌توانند توضیح دهند که این حفره که تا یک هزار سال نوری امتداد یافته، چگونه تشکیل شده است.
دانشمندان می‌گویند بر اساس تحقیقاتی که می‌تواند به توضیح زادگاه اولیه ستارگان پیرامون ما کمک کند، [شکل‌گیری این حباب] از ۱۴ میلیون سال پیش آغاز شده است.
کارتین زاکر، ستاره‌شناس و متخصص تصویرسازی داده‌ها، می‌گوید: «این یک داستان پیدایش واقعی است. ما برای نخستین بار می‌توانیم توضیح دهیم که [فرایند] تشکیل تمامی ستارگان نزدیک چگونه آغاز شد.»
زاکر مدلی را طراحی کرده که نشان می‌دهد که همه ستارگان جوان و نواحی تشکیل ستاره که در نزدیکی ما قرار دارند، بر لبه یک حباب عظیم واقع شده‌اند که به نام «حباب محلی» شناخته می‌شود.
دانشمندان از دهه‌ها پیش از وجود این حفره اطلاع داشته‌اند. اما این نخستین بار است که شروع کرده‌اند دریابند منشاء این حباب چیست و این حباب واقعا چه می‌کند.
این پژوهش جدید [با عنوان] «شکل‌گیری ستارگان نزدیک به خورشید ناشی از انبساط حباب محلی است» امروز (چهارشنبه) در مجله نیچر (Nature) منتشر شد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این مطالعه نشان می‌دهد که انفجار یک ابرنواختر در ۱۴ میلیون سال پیش، زنجیره‌ای از انفجارها را به راه انداخت که گاز بین ستاره‌ای را بیرون راند. زاکر در اظهارات خود می‌گوید: «ما محاسبه کردیم که طی میلیون‌ها سال ۱۵ ابرنواختر منفجر شده‌اند تا حباب محلی که امروز می‌بینیم، تشکیل شود.»
از این انفجارها حفره یا حبابی به جا ماند که به عنوان محیطی حاصلخیز برای ایجاد ستاره‌ها عمل کرد. اینک هفت ناحیه مختلف ستاره‌زایی یا ابرهای مولکولی در لبه این حباب قرار دارند. اما این حفره هنوز با سرعت چهار مایل بر ثانیه (۶.۴ کیلومتر بر ثانیه) در حال انبساط است. زاکر می‌گوید: «این [حباب] بیشتر انرژی خود را از دست داده و از نظر سرعت به وضع تقریبا ثابتی رسیده است.»
نخستین انفجار با خورشید فاصله زیادی داشت اما در دوران پس از آن -تقریبا پنج میلیون سال پیش- خورشید ما ناگهان در میان حباب جابه‌جا شد و اینک در میانه آن واقع شده است.
این به معنای آن است که اکنون می‌توانیم لبه این حفره را که اطراف ما را احاطه کرده است، مشاهده کنیم و شکل‌گیری ستاره‌ها در لبه‌های آن را ببینیم.
دانشمندان می‌گویند احتمال اینکه ما درست وسط چنین حبابی باشیم کم است؛ مگر اینکه این حباب‌ها در سراسر کهکشان راه شیری معمول و رایج باشند. در عین حال دانشمندان امیدوارند که برای درک موقعیت‌های مکانی و شکل‌های سایر حباب‌ها تحقیقات بیشتری انجام دهند و دریابند این حباب‌ها در کجای ساختار کهکشان‌ها واقع شده‌اند.
زاکر می‌گوید: «این حباب‌ها کجا هم‌مرزند و با یکدیگر تماس پیدا می‌کنند؟ این حباب‌ها چگونه با یکدیگر بر همکنش می‌کنند؟ اَبَرحباب‌ها چگونه تولد ستارگانی همچون خورشید ما در کهکشان راه شیری را موجب می‌شوند؟»
© The Independent
