در حالی که شرکت کنندگان در شوهای لباس نشانههایی از خستگی و البته خماری مصرف شبانه نوشابههای الکلی را نشان میدهند، طراحان مد همچنان کلکسیونهایی عرضه میکنند که حس تجسم ناظران را سخت برانگیخته میکند.
طرحهای «مارگو هاول» بیشتر از آن چه طرفدارانش همیشه شناختهاند و دوست دارند بوده است. «پرین»از فرهنگ ژاپن الهام گرفته است و «ویکتوریا بکهام» کلکسیون گوناگونی را عرضه کرد که از دهههای گذشته الهام گرفته است.
جایی دیگر، «سیمون روشا» روز سوم دفیلهها را با کلکسیون چشمگیری از طرحهای متضاد در «الکساندرا پالاس» برگزار کرد.
در این جا نگاهی داریم به بهترین رویدادهای سومین روز هفته مد لندن.
«پرین» از تورنتون برگاتزیدر ساعات نخست صبح روز سوم، «تیا برگاتزی» و «جاستین تورنتون» که هم در کار و هم زندگی خصوصی شریک هم هستند، تم برندشان، رمانتیسیزم تیره را ادامه دادند. در طول دو دههای که این زوج نخستین کلکسیون «پرین» را عرضه کردند، همواره روی هنرهای زیبا، تم کار دست، گل و نقشهای مدرن تاکید کردهاند. اما در فصل مد امسال، این برند از تمایل به سوی «پانک» به سبک کشور دیگری روی آورده که برای سبک دگرگونه اش مشهور است: ژاپن. برند «پرین» با الهام از کتابهای «منگا»، «سرزمین افسانهای موعود» (پرامیسد نِوِرلَند) و «ژاپنیزم» - راهنمایی بر زندگی خوشبختتر و رضایت بخشتر – و نیز فیلمهایی از جمله «کیل بیل» مارتین اسکورسیزی و «سرگردان در ترجمه» سوفیا کوپولا، طرحهایی را از لباسهای پر چین و بزرگ به بارانیهای لحاف دوزی شده و تی شرتهایی با نقشهای جسورانه عرضه کرد. دامنهای پرچین و شکن و پولک دوزی شده که مشخصه این برند است هم در میان کلکسیون پرین دیده میشد، اما این بار با کلاههای گشاد، چکمهای سگک دار چرمی و تصاویر دخترهای شیطان منگا همراه بود.
آن چه در این شو بیشترین توجه را به خود جلب کرد، یک سری لباسهایی بود که گویی با یک شمشیر سامورایی بریده شده بودند. یکی از این طرحها که به رنگ سفید عرضه شده بود، چند سانتیمتر پایین زانو با درز چین دار نامتقارن و آستینهای پف دار، و دیگری در رنگ سیاه با پارچه ساتن از روی سینه آویخته بود.طرحهای دفیلههای امروز بسیار نمایانگر کار طراحانی بود که هرچند در کارهای معمولشان احساس راحتی بیشتری میکنند، اما از برداشتن گام به جلو هراس ندارند. دختر برند «پرین» بودن از همیشه جذابتر بود.
رولان موره
رولان موره با نخستین کلکسیونش در سال ۱۹۹۸، به سرعت برند خود را با تعبیر فرم بدن زن به لباسهایی که سکس و لوندی از آن میبارید، تثبیت کرد. نمونه آن : در سال ۲۰۰۵، موره با طرح لباسهای «گَلَکسی» نام خود را در دنیای مد تثبیت کرد. او با استفاده از فراز و نشیبهای بدن زن به عنوان شروع کار، لباسهایی طرح کرد که در میان افراد مشهور از جمله کامرون دیاز، اسکارلت جوهانسون و دیتا فُن تِس محبوبیت پیدا کرد که همگی ظرف شش ماه نمونههایی از کلکسیون او را برتن کردند.
اما، توجه از سکسی بودن طرحها به سادگی و راحتی آن تغییر مسیر داده است.
موره می گوید:«یک طراح باید سایهها و خطوط را تعیین کند نه فقط لباس: خطوط این فصل تحول و ادامه کار من در طول سالهاست.»
در تناقض با روند چین و انحناء که موره برای آن معروف است، او در کلکسیون این فصل برخورد راحتتری به طرحهایش داشته و شلوارهای پاچه گشاد، کتهای بزرگ، پیراهنهای کیسهای و بافتنیهای راحت را عرضه کرده است. موره میگوید با ارائه الگوهای حساب شده دقیق از مشتریانش دعوت میکند «با تغییر
شکل و خطوط آنها سلیقه شخصی خودشان را نشان بدهند.»
بدون تردید موره بدن زن را خوب میشناسد، اما بنظر میرسد تغییر فکر و برخورد آنها را به لباس را هم حس کرده است.
شاید جنبشهای جهانی مثل «منهم همینطور» و «تایمز آپ» او را به تعبیر مجدد تصویر جذابیت جنسی زن، ترغیب کرده است.
مارگرت هاول:
مارگرت هاول در کلکسیون بهاره تابستانیش از سادگی لباسهای رقص کمپانی باله «رامبر» الهام گرفته است. دفیله مد هاول نیمساعت دیرتر از موعد برگزار شد که مایه رنج کسانی بود که همچنان پس از دفیله پیشین «فرو» در لباسهای پشمی او در ۲۶درجه سانتیگراد منتظر نشسته بودند.
با وجود این، کلکسیون هاول با کاراکتر بریتانیاییاش و تمام خصوصیاتی که درباره این برند میشناسیم و دوست داریم، یک موفقیت بود.
کلکسیون این طراح مجموعهای از طرحهایی هم برای مردها و هم زنان بود که دلیل ادامه حضور او در عرصه مد در چهل سال گذشته است.
در میان طرحهای او لباسهایی از جمله طرح جدید بارانی تا شورتهای «کاکی» برای استفاده در شهر، کلاههای سبک ماهیگیران و شلوارهایی با برشهای دقیق بود که میشد تصور کرد مردم واقعی به تن میکنند. هرچند طرح جدید و چشمگیری در آن به چشم نمیخورد، اما آنچه نو بود، قابل توجه بود.
اگر کلکسیون هاول را یک جعبه شکلات تصور کنید، رنگ قهوهای دوباره محبوب شده که با کرم، قهوهای کمرنگ و صورتی مات ترکیب شده است. در عین حال، رنگهای محبوب و همیشگی هاول، سورمهای، خاکستری و سفید با أنواع سبز و زرد کمرنگ همراه بود.
در ارتباط با تزئینات، یقههای هفت باز و چین دار تقریبا در همه طرحها از پیراهنهای زیر زانو گرفته تا بلوزهای دگمه دار دیده میشد.
بهرغم تاخیر در شروع نمایش مد، بسیاری از طرحها قابل خرید بودند که دلیل محبوبیت و احترام او در میان دست اندرکاران مد است.
سیمون روشا
«تئاتر الکساندرا پالاس» (محل برگزاری این دفیله) در سال ۱۸۷۵افتتاح شد که در زبان عامه به آن «اَلی پَلی» اطلاق میشد. در دسامبر ۲۰۱۸، درهای سالن اصلی آن برای نخستین بار ظرف هشتاد سال نادیده گرفته شدن، روی رویدادهای مختلف باز شد. امروز این محل ارزشمند و شاهانه با دفیله کلکسیون بهاره/تابستانه ۲۰۲۰سیمون روشا جان تازهای گرفت.
کسنی که طرحهای روشا را دنبال کردهاند، انتظار سطحی از جلال و جبروت را در کلکسیون او داشتند، اما ضمن آن که طرحهایش بازهم نمادی از دامنهای بزرگ پف دار، لباسهای برودری دوزی شده و آستینهای بالا-پف دار بود، اما همه اینها با خطوط کمرنگتری ارائه شده بود.
او از آنچه در فرهنگ عامه بهعنوان «پسران ایرلندی چکاوک» (آیریش رِن بویز) شناخته میشود، الهام گرفته است که در روز خاص موسوم به «چکاوک در روز سن استیونس» دست به شکار سمبولیک یک چکاوک میزنند. (توضیح: همه ساله در برخی نواحی اروپا در روز ۲۶ دسامبر یا روز سن استیونس، گروههایی در لباسهای ساخته شده از نی و کاه، چکاوکهای مصنوعی را بر بالای یک تیر تزئین شده قرار میدهند). روشا طرحهایش را از خطوط ظریف و آستینهای پفی و توردوزی شده زمان ملکه ویکتوریا به چیزی کاملا متفاوت انتقال میدهد.
در این کلکسیون در اشاره به طبیعت، کلاهها، کیفها و پالتوهایی به چشم میخورد که از نی و کاه ساخته شده بود. رنگها مات و نقشها از گلهای پراکنده بود که سنت نیایش کنندگان طبیعت (پیش از ظهور ادیان عمده دارای کتاب) را تداعی میکرد.
میتوان اطمینان داشت که روشا بدون توجه به روندها، همواره به اصل خلاقیت خود وفادار است و این کلکسیون هم تایید همین نکته بود. لباسها طبقه طبقه به سبکی پَر بودند و برشهای سنگین و قلاب دوزی شده روی لباسهای توردوزی شده افتاده بود. دکوراسیون داخلی خانههای پسران چکاوک با طرحهای کاغذ دیواریهای کنده شده تعبیر شده بود. مثل همیشه، زینت آلات روشا که درباره آن گفتگوهای بسیاری شد، برای او یک موفقیت تجاری بزرگ خواهد بود. در این کلکسیون، تِلهای سر مهره دوزی شده سبک زنان الیزابت اول با مرواریدهایی به شکل گل رز و شاخههای نقرهای، گوشوارههای بزرگ مروارید، دم پاییهای ساتن و صندلهای لیژدار سنگ دوزی شده گنجانده شده بود.
اما شاید جالبترین گوشه این کلکسیون کیفهای آن بود. یک کیف بزرگ مروارید در دست یکی از مدلها دوربین بسیاری از تلفنهای هوشمند را بالا برد در حالی که کیفهای چرمی سنگ دوزی شده و کیفهای روی شانه که از نی ساخته شده بود، تمام این برخورد (به طبیعت) را به هم مربوط کرد.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
www.independent.co.uk/life-style/fashion/london-fashion-week
© The Independent