اسکای نیوز از شهرک جبرئیل هرات در غرب افغانستان که از مناطق هزاره‌نشین است، گزارش می‌دهد که با مسلط شدن طالبان بر افغانستان بسیاری از ساکنان این شهرک از ترس حمله داعش و طالبان، خانه‌هایشان را ترک کرده‌اند.

اسکای نیوز در گزارشی که روز شنبه، ۲۹ ژانویه منتشر کرد، نوشت که ترس و نگرانی در میان جامعه هزاره در افغانستان به دلیل بدبینی که طالبان به آنان دارد، افزایش یافته است.

در این گزارش با شماری از ساکنان محله هزاره‌نشین جبرئیل ازجمله بازماندگان انفجار یک بمب در خودروی مسافربری که شنبه، دوم بهمن اتفاق افتاد و به مرگ هفت تن و زخمی شدن ۱۰ نفر منتهی شد، مصاحبه شده است. یکی از زنانی که در این حمله کشته شد، سرپرست یک خانواده بود و اکنون کودکان او تنها و بی‌پناه مانده‌اند. شب دوم بهمن، مین کارگذاری شده در یک خودروی مسافربری در منطقه هزاره ‎نشین مزدحم در هرات منفجر شد و  یک ساعت پس‌ازآن‌، گروه تروریستی داعش خراسان مسئولیت آن را به عهده گرفت.

در گزارش اسکای نیوز همچنین با شماری از مردان و زنان هزاره که در دولت پیشین افغانستان در بخش‌های مختلف نهادهای امنیتی و سازمان‌های خارجی کار می‌کردند، مصاحبه شده است‌. آنان که از ترس حمله طالبان در خفا زندگی می‌‎کنند، هنوز راهی برای خروج از افغانستان نیافته‌اند و در این گزارش نام این افراد ذکر نشده است.

آنان در مصاحبه گفتند که طالبان هزاره‌ها را نمی‌خواهد و آنان هم به دلیل هزاره بودن و هم به دلیل کار با سازمان‌های خارجی و نهادهای امنیتی دولت پیشین افغانستان، تهدید و تعقیب می‌شوند. یکی از این افراد که درگذشته با نیروهای خارجی در افغانستان کار کرده است، گفت: «آن‌ها [همکاران خارجی] ما را پشت سر گذاشتند و اکنون زندگی ما در خطر است. ما از جامعه بین‌المللی می‌خواهیم که با ما کمک کنند. یا برای ما در اینجا فضای امن ایجاد شود یا به کشور دیگری منتقل شویم.»

ساکنان محله هزاره‌نشین هرات می‌گویند که نه در داخل افغانستان برای آنان امکان زندگی امن وجود دارد و نه راهی برای خروج از کشور دارند. گزارشگر اسکای نیوز نوشت هزاران نفر از ساکنان آن محله خانه‌هایشان را به‌قصد زندگی در ایران و کشورهای دیگر ترک کرده‌اند، اما همه افراد در معرض خطر توانایی خروج از افغانستان را ندارند؛ این افراد همچنان به زندگی در خفا و ترس ادامه می‌دهند. ترس و نگرانی از حمله طالبان در میان جامعه هزاره در حالی همچنان برجسته است که سران طالبان تلاش می‌کنند از خودشان چهره‌‌ای تلطیف شده و ملی به نمایش بگذارند. اخیرا عبدالطیف نظری به سمت معاون وزارت اقتصاد در کابینه طالبان تعیین شد. هرچند وزارت اقتصاد، عملا فعالیت چندانی در ساختار دولت طالبان ندارد، اما از حضور لطیف نظری در آن سمت بیشتر برای اهداف تبلیغاتی طالبان استفاده می‌شود.

درحالی‌که هزاره‌ها هدف عمده‌ حمله‌های بمب‌گذاری و انتحاری گروه تروریستی داعش خراسان‌اند، طالبان نیز با وضع مقررات شدید، اعمال تبعیض و تهدید علیه این قوم، زندگی را برای آنان دشوار کرده است. در سال‌های گذشته و به‌ویژه پس از ۲۰۱۵ که فعالیت داعش در افغانستان آغاز شد، حمله‌های هدفمند علیه هزاره‌ها و شیعیان افزایش یافت، اما به دلیل وجود یک ساختار دولتی تلاش‌هایی برای حفاظت از هزاره‌ها نیز وجود داشت.

چهارشنبه، ششم بهمن، فرماندهان طالبان در نواحی دهم و یازدهم شهر مزار شریف که بیشتر ساکنان آنان را هزاره‌ها تشکیل می‌دهند، با برگزاری یک جلسه از مردم خواستند مانع هرگونه اقدام علیه طالبان شوند و در غیر آن از خانه‌هایشان رانده خواهند شد.

یک منبع در محل، به‌شرط فاش نشدن نامش به ایندیپندنت فارسی گفت: «فرماندهان طالب به ما هشدار دادند که اگر یک سرباز طالب در نواحی علی‌چوپان و سجادیه که هزاره‌نشین‌اند، کشته یا زخمی شود، همه ساکنان این دو ناحیه باید مهاجرت کنند.» این هشدار پس‌ازآن به ساکنان محل داده شد که چند روز قبل از آن، دو جنگجوی طالب در ناحیه علی چوپان هدف تیراندازی یک مهاجم مسلح قرار گرفتند که یکی از آنان کشته و دیگری به‌شدت زخمی شد.

پس‌ازآنکه مهاجم مسلح از صحنه فرار کرد، طالبان با راه‌اندازی بازرسی خانه به خانه، ۱۴ تن از مردان هزاره را بازداشت و زندانی کرد. هنوز هویت فرد مهاجم مشخص نشده، اما به دلیل این‌که حمله در منطقه هزاره‌نشین انجام شده است، طالبان تصور می‌کند که حمله‌کننده یک هزاره است و به همین دلیل، هزاران خانواده ساکن محله‌های علی‌چوپان و سجادیه را به کوچ اجباری تهدید کرد.‌ افزایش حمله‌های مرگبار داعش علیه هزاره‌ها، کوچ اجباری آنان‌، حذف هدفمندانه آنان از همه ساختارهای رسمی و غیررسمی ازجمله بازار و تجارت نشان می‌دهد که در افغانستان جنگ برای هزاره‌ها تمام نشده و اقدامات طالبان علیه هزاره‌ها، این جنگ را تقویت کرده است.

درحالی‌که کشورها و سازمان‌های مختلف کمک‌های بشردوستانه به افغانستان ارسال می‌کنند، هزاره‌ها در استان‌های مرکزی افغانستان مانند بامیان، دایکندی، غور و حتی کابل از دریافت این کمک‌ها محروم‌اند. هرچند تاکنون فعالان مدنی هزاره‌، بارها در بامیان، دایکندی و کابل به ناعادلانه بودن توزیع کمک‌ها و محروم ماندن هزاره‌ها از دریافت کمک‌های بشردوستانه اعتراض کرده‌اند، اما تاکنون هیچ تغییری در روند توزیع عادلانه کمک‌ها دیده نمی‌شود.