در بخش مستند چهلمین جشنواره فیلم فجر، برشی از زندگی وحید رجبلو کارآفرین دارای معلولیت به نمایش درآمد.

نمایش فیلم «یکی از رویاهای من» به کارگردانی محسن هادی باعث شد افراد بیشتری با این کارآفرین جوان آشنا شوند اما نام وحید رجبلو در دنیای کسب‌وکارهای نوپا چندان ناشناخته نیست.

رجبلو توانسته است با راه‌اندازی یک مجموعه خدمات‌رسانی در حوزه سلامت علاوه بر ایجاد اشتغال باعث توجه بیشتر جامعه به افرادی که به دلایل مختلف دارای معلولیت هستند و محدودیت حرکتی دارند، شود. او در سال گذشته توسط کمیته غیرانتفاعی بین‌المللی جوانان جهان (Junior Chamber International) به‌عنوان یکی از ۱۰ چهره تأثیرگذار شناخته شد.

رجبلو ۳۴ساله به بیماری عصبی عضلانی نادری مبتلاست که به‌تدریج باعث تحلیل رفتن ماهیچه‌ها می‌شود. ابتلا به این بیماری که به گفته وحید رجبلو در سال‌های اخیر تشدید شده است باعث شد تا او از نوجوانی خانه‌نشین باشد.

 رجبلو درباره بیماری خودش می‌گوید: «من حدود ۱۵یا ۱۶سال هست که معلولیتم شدیدتر شده و هر چه معلولیت بیشتر می‌شد فعالیتم هم محدودتر می‌شد. سخت‌ترین قسمت زندگی فرد دارای معلولیت هم از خانه بیرون نرفتن هست. این فرد همیشه به نفر دومی نیاز دارد که همه این نفر دوم رو ندارند. والدین هم سنشان بالا رفته و به دلیل کهولت سن امکان کمک کردن را ندارند. من در بیشتر سال‌های زندگی‌ام در یک اتاق بودم. مثل‌اینکه شما داخل زندان هستی محکوم و مجبور به در خانه ماندن هستی.»

رجبلو درباره تجربیات خودش از خانه‌نشینی اجباری که از آن با تعبیر زندانی شدن یاد می‌کند به ایندیپندنت فارسی گفت: «تفاوتی که این زندگی با زندان دارد این است که تو حتی همبندی یا هم‌سلولی نداری. نهایت شاید یک حیوان خانگی داشته باشی. یا دوستانی که به ملاقاتت بیایند. البته این موضوع خیلی هم بد نیست. می‌شود مطالعه کرد، البته اگر بسترش باشد.»

رجبلو با اظهار رضایت از اینکه امکانی به نام اینترنت وجود دارد درباره فعالیت خودش در شبکه‌های اجتماعی گفت: «اینترنت ابزار کارم هست اما شاید بیست درصد زمانم در شبکه‌های اجتماعی صرف کنم. قبلا اینترنت تمام زندگی من بود اما الآن توانستم کاری کنم که در جامعه هم حاضر باشم. شبکه‌های اجتماعی معمولا خیلی جای مناسبی نیست. از آن بهره برده‌ام اما اگر حواست نباشد باعث اتلاف وقت است. از آن برای فرهنگ‌سازی و آگاه‌سازی استفاده می‌کنم.»

 رجبلو در کنار راه‌اندازی کسب‌وکارش به فعالیت‌های آموزشی هم نگاه ویژه‌ای دارد. یکی از آن‌ها راه‌اندازی «آکادمی» بود که در مراحل اولیه کاری خود قرار دارد. رجبلو از دوره‌های موفق آن مانند آموزش گویندگی نام برد که افراد شرکت‌کننده توانستند به‌سرعت جذب بازار کار شوند. آموزش زبان اشاره به علاقه‌مندان شنوا یکی دیگر از برنامه‌های در دست اقدام است. همین‌طور برنامه‌های حمایتی برای خانواده‌هایی که یکی از اعضا در آن بر اثر حادثه دچار معلولیت شده است.

یکی از اهداف آکادمی و بخش آموزشی «توانیتو» آموزش گروهای مختلف جامعه است تا بدانند چطور با هم کار و زندگی و تعامل کنند. به نظر وحید رجبلو، بزرگ‌ترین مشکل جامعه افراد دارای محدودیت حرکتی این است که دیگران نمی‌دانند چطور با آن‌ها معاشرت کنند.

 از با اشاره به تجربه‌های شخصی خودش گفت: «چند روز پیش برای امور مالی به بانک رفتم و چون برای مراجعات اداری نیاز به همراه دارم شخصی با من در آنجا حاضر بود که رئیس بانک با او صحبت می‌کرد. من اعتراض کردم. گفتم مراجع اصلی شما من هستم. مخاطب صحبت‌های شما باید من باشم؛ اما ایشان به همین رفتار ادامه داد. شاید چون فکر می‌کرد من توان اداره امور خودم رو ندارم و متأسفانه این رفتار زیاد دیده می‌شود. »

او در باره گسترش حوزه فعالیت توانیتو گفت: «توانیتو فعلا کار بزرگی که کرد این است که کمک کرد کسب‌وکارهایی در حوزه سلامت ایجاد شوند و خدمات‌رسانی کنند. شاید ما به‌طور مستقیم جایی کاری نکرده باشیم اما قدم اول را ما برداشیم که خیلی سریع باعث شد در این حوزه سرویس‌های دیگری به وجود بیاید و از این بابت خیلی خوشحالم.»

او درباره برنامه‌های بعدی‌اش به «ستاره دادن به اماکن» اشاره کرد و گفت برای این کار که مقدماتش در حال آماده‌سازی است نیاز به همراه و سرمایه‌گذار دارند تا بتوانند به اماکن مختلف بر اساس میزان در دسترس بودن برای افراد دارای محدودیت حرکتی ستاره بدهند.

وحید رجبلو که پیش‌تر گفته بود دوست دارد کودکانی مانند خودش وارد قصه‌ها و ادبیات شوند درباره تجربه کار با دوربین گفت: «من همیشه می‌خواستم یکی شبیه خودم را داخل داستان‌ها ببینم. ما هستیم. ما وجود داریم اما نادیده گرفته می‌شویم. مثل این است که دنیایی وجود دارد که تو رو از آن حذف کرده‌اند. ورود به سینما تجربه شیرینی بود. سینما این فرصت را داد که من دیده بشوم. نه اینکه بخواهم مشهور بشوم و به خواسته‌های خودم برسم. بلکه ازاین‌جهت که مردم قصه‌هایی رو بشنوند که قبلا از آن خبر نداشتند.»

او می‌گوید به بازیگری علاقه‌مند شده و جلوی دوربین خیلی راحت است. با توجه به اینکه افراد دارای معلولیت زیادی در دنیای بازیگری قدم نگذاشته‌اند یا پذیرفته‌نشده‌اند، او امیدوار است که این مورد تغییر کند.

 رجبلو درباره افرادی که در برخی مراحل کارش خواسته‌اند از در کنار او بودن اعتباری کسب کنند گفت: «کار این افراد قدرتمند بودن من را نشان می‌دهد و اینکه جایگاه، سبک و توانایی خودم را دارم. این‌را با افتخار می‌گویم چون توانا هستم.»

او از افرادی که در این موفقیت با او سهیم بوده‌اند یاد کرد و گفت که همیشه مدیون آن‌ها است و شاید نتواند برای خود آن اشخاص کاری انجام دهد اما تلاش می‌کند از امکانی که آن‌ها در اختیارش گذاشته‌اند برای اینکه دیگران به موفقیت برسند استفاده کند.

رجبلو درباره آرزویش برای «پولدار مشهور و توانمندتر» شدن گفت: «دلیل اینکه می‌خواهم پولدار باشم در درجه اول این است که بتوانم هزینه درمان بیماری و مراقبت از خودم را پرداخت کنم، بسیار هزینه‌بر است. در کنارش برای توانمندسازی دیگران هم به‌شدت به ثروت نیاز دارم. نمی‌خواهم پول روی پول بگذارم بلکه می‌خواهم خلق ارزش کنم.»

من به چشم دیده‌ام وقتی یک فرد سرخورده، ناتوان و بی‌پول هستم چقدر اطرافیانم را اذیت می‌کنم. برعکسش را هم دیدم که دیگران تا چه اندازه اطراف من آرامش دارند. وقتی ثروتمند شدم حتما نتیجه رو به شما نشان خواهم داد.»